چرا من از تپه موریانه كوه میسازم ؟

چون برای نفس خوشایند نیست ،نفس كوه میخواهد . حتی اگر ذلت باشد , نباید تپه موریانه باشد , باید كوه اورست باشد . حتی اگر بد بختی هم باشد, نفس راضی به بدبختی معمولی نمیشود ؛میخواهد كه …

چون برای نفس خوشایند نیست ،نفس كوه میخواهد . حتی اگر ذلت باشد , نباید تپه موریانه باشد , باید كوه اورست باشد . حتی اگر بد بختی هم باشد, نفس راضی به بدبختی معمولی نمیشود ؛میخواهد كه بدبختی خارق العاده باشد مردم باز و باز از هیچ مشكلات بزرگ میسازند . من با هزاران نفر راجع به مشكلاتشان صحبت كرده ام و هنوز به مشكلی واقعی برخورد نكرده ام! تمام مشكلات واهی اند ؛خودمان درست میكنیم. چون كه بدون مشكلات احساس خلاء میكنیم... زیرا كاری نمیتوانیم صورت بدهیم , چیزی برای مقابله نداریم, راهی به جایی نمیبریم.

مردم از پیش یك استاد به نزد دیگری میروند. از پیش یك روانشناس به نزد دیگری و از پیش یك گروه جمعی به نزد دیگری میروند؛ چون اگر نروند احساس خلاء میكنند و ناگهان احساس میكنند زندگی بی معنا شده است. ما مشكلات را ایجاد میكنیم تا حس كنیم كه زندگی كاری بزرگ است, چیزی متعالی و باید با آن در افتاد.نفس فقط موقعی كه كشمكش دارد, میتواند وجود داشته باشد ؛ خود را نشان میدهد موقعی كه در حال جنگ است. اگر من به شما بگویم سه تا مگس بكشید تا به كمال برسید، باورم نخواهید كرد. خواهید گفت : -همش سه تا مگس؟ چیز چندانی به نظر نمی آید. با همین به كمال میرسم؟ به نظر محتمل نمی آید.- ولی اگر به شما بگویم باید هفتصد شیر بكشید, البته این یكی بیشتر محتمل به نظر می آید .

هرچه مشكل بزرگتر , تقلا بزرگتر

با تقلا نفس قد خواهد بر افراشت و نشو و نما خواهد كرد . این شمایید كه مشكلات را درست میكنید . مشكلاتی وجود ندارد . و حال اگر به من اجازه بدهید میخواهم بگویم كه حتی تپه موریانه هم وجود ندارد. این هم ساخته و پرداخته خود شماست .میگویید: - آری , شاید كوهی در میان نباشد , اما تپه مویانه چی ؟)) نه! هیچ تپه موریانه ای وجود ندارد, تماما جعل خودتان است . اولش تپه موریانه را از هیچ خلق كردید , بعدش كوه را از این كاه ساختید !