حمله ی آمریکا آیا پادزهری برای ایران وجود دارد

آمریکایی ها اگر حمله ای به ایران ترتیب بدهند بی شک این حمله از نوع حمله بدون تماس خواهد بود تا خسارت آمریکا به حداقل برسد

حمله ی امریکا ! آیا پادزهری برای ایران وجود دارد ؟

آمریکایی‌ها اگر حمله‌ای به ایران ترتیب بدهند بی‌شک این حمله از نوع حمله "بدون تماس" خواهد بود تا خسارت‌ آمریکا به حداقل برسد.

حال ایران چه می تواند انجام دهد؟

فقط یک راه باقی می‌ماند؛ عمل کردن بر اساس این اصل که اگر شما در موقعیتی نیستید که دشمن را نابود کنی تلاش کنید تا حداکثر کیفیت و دقت تسلیحاتی دشمن را کاهش بدهید. حال پرسش اینجاست که چگونه می‌توان از خسارات اصابت موشک‌های Tomahawk یا بمب‌هایی که از هواپیما پرتاب شده‌اند، جلوگیری کرد؟

پاسخ ساده است. با استفاده از همان ابزار جنگ الکترونیک، ولی این بار با ابزاری که توسط ایران علیه تسلیحات آمریکایی بکار گرفته می‌شود. انحراف موشک‌ها و بمب‌های برنامه‌ریزی شده را باید افزایش داد. اما چگونه ؟

کاهش انحراف تسلیحات فوق دقیق مذکور از هدف تعیین شده با استفاده از سیستم‌های ردیابی ماهواره‌ای GPS تامین می‌شود. بر روی هر موشک و بمب یک گیرنده GPS تعبیه شده است که سیگنال‌هایی را از سیستم‌های ماهواره‌ای مربوط دریافت می‌کند. اندازه‌گیری مختصات جغرافیایی توسط این سیگنال‌ها به موشک یا بمب منتقل می‌شود و قبل از پرتاب موشک، مختصات جغرافیایی اهداف (گرا)، در تسلیحات فوق دقیق برنامه‌ریزی می‌شود.

از آنچه گفته شد می‌توان یک نتیجه مهم گرفت؛ برای افزایش انحراف تسلیحات فوق‌دقیق باید گیرنده GPS را به اصطلاح "خفه" کرد. این کار عملا اجرا شدنی است. علاوه بر اینکه، چنین مسئله‌ای در اولین روزهای جنگ آمریکا در عراق در سال ۲۰۰۳ عملا رخ داد. در آنجا فرستنده‌های روسی به اصطلاح "خفه کننده" GPS وجود داشت. استفاده از آنها باعث شد، تسلیحات فوق دقیقا نتوانند موقعیت کنونی خود را اندازه‌گیری کنند و به همین دلیل اطلاعاتی برای تنظیم فرمان هدایت پروازی به آنها نمی‌رسید. موشک‌های بالدار به اهداف اصابت نمی‌کرد و برخی از این موشک‌ها حتی به جهتی پیش‌بینی نشده حرکت می‌کرد.

روز پنجم جنگ یک جنجال بین‌المللی بزرگی با متهم کردن روسیه برپا شد. بعد از آن آمریکایی‌ها در پنج روز بعد پس از تعیین محل استقرار احتمالی "خفه کن"‌های روسی و بمباران‌های گسترده ، مناطق استقرار این فرستنده‌ها را با خاک یکسان کرد و عملیات طبق معمول ادامه پیدا کرد.

این مسئله به کل جهانیان نشان داد که چگونه می‌توان با کمک دستگاه‌های کم هزینه عملا کارایی تسلیحات فوق دقیق و همزمان تجهیزات جنگی دیگری را که از ردیاب‌های ماهواره‌ای استفاده می‌کنند، به صفر نزدیک کرد.

حال نتیجه می‌گیریم که اگر ایران بخواهد تاسیساتش را با کمک "خفه کن"های سیستم GPS در برابر تسلیحات فوق‌دقیق ایمن سازد، باید میدان بزرگی از اختلالات الکترومغناطیسی در کل سرزمین خود ایجاد کند. آن زمان است که گیرنده‌های GPS سوار شده بر روی تسلیحات فوق‌دقیق و دیگر تجهیزات از کار خواهد افتاد و خنثی خواهد شد.

امیررضا صمیمی

www.gentex.blogfa.com