شكل گیری حكومت و نیروهای مسلح اسرائیل

سیاست صهیونیسم از بدو ورود یهود به فلسطین در سال ۱۹۰۷ تاكنون بر پایه نظامی گری و خشونت استوار گردیده است برای مثال ده تن از یهودیانی كه در سال ۱۹۰۷ در یافا برای رسیدن به اهداف یهود هم قسم شده بودند تحت گروه ‹‹ پارژیورا›› پرچمی برافراشتند با این شعار‹‹یهود با آتش وخون نابود شد و با آتش وخون بار دیگر قیام خواهد كرد››

سیاست صهیونیسم از بدو ورود یهود به فلسطین در سال ۱۹۰۷ تاكنون بر پایه نظامی گری و خشونت استوار گردیده است. برای مثال ده تن از یهودیانی كه در سال ۱۹۰۷ در یافا برای رسیدن به اهداف یهود هم قسم شده بودند تحت گروه ‹‹ پارژیورا›› پرچمی برافراشتند با این شعار‹‹یهود با آتش وخون نابود شد و با آتش وخون بار دیگر قیام خواهد كرد››. مراحل زیادی طی شد و رایزنی‌های بسیاری انجام گردید و سرمایه‌های كلانی متمركز گشت تا «تئودور هرتزل» در سال ۱۸۷۹ میلادی در كنگره «بال» تشكیل دولت یهود در فلسطین و استقرار صهیونیسم سیاسی را اعلام كند. چه صهیونیست‌های منشورگرائی همچون هرتزل و چه صهیونیست‌های عملگرا و صهیونیست‌های تركیبی و صهیونیست‌های دیگر، همگی برای تحقق ایده‌آلهای بورژوازی یهود برای استعمارگری و هم‌آغوشی با قدرت‌های جهان كوشش می‌كردند و بازگشت به سرزمین موعود و تپهٔ صهیون و این قبیل نمادسازیها صرفاً به همان مقصود بود. اعراب هرگز گمان نمی‌كردند كه صدور اعلامیه بالفور برای تشكیل دولت یهود و جنبش صهیونیسم چه تحول مهم و استراتژیكی را در آینده منطقه رقم خواهد زد. با صدور قطعنامه ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ در سازمان ملل، تقسیم فلسطین اجرا شد و در ۱۴ مه ۱۹۴۸ تاسیس و استقلال اسرائیل توسط بن‌گوریون نخست‌وزیر موقت اسرائیل اعلام گردید. در مقاله‌ای كه پیش روی شماست رژیم اشغالگر اسرائیل را دقیق‌تر مورد مطالعه قرار خواهید داد.

چگونگی تاسیس سازمان جهانی صهیونیسم

منطقه ای كه اینك بین كشورهای سوریه، اسرائیل غاصب، و پادشاهی اردن تقسیم شده است تا پیش از جنگ جهانی اول بخشی از امپراطوری بزرگ عثمانی بود،كه سوریه نامیده می شد. از سال ۱۹۱۴ كه ناقوس جنگ جهانی اول به صدا درآمد دولت عثمانی تصمیم گرفت در كنار دولت آلمان وارد جنگ شده و با نیروهای انگلستان و فرانسه درگیرگردد. در این نبردها نیروهای مشترك انگلیس و فرانسه در فلسطین و سوریه بر نیروهای عثمانی غالب گشتند موفقیتهای ژنرال Allomby انگلیسی در عربستان در كنار ضعف امپراتوری عثمانی موجب امضای قرارداد متاركه جنگ در ۳۰ اكتبر ۱۹۱۸ در ‹‹ موردوس›› توسط دولت عثمانی گردیدكه متعاقب آن قسطنطنیه به اشغال متفقین درآمد. واضح بود كه در این زمان كشورهای فرانسه و انگلیس تصمیم بر تجزیه امپراطوری عثمانی گرفته‌اند. بر همین اساس بریتانیا و فرانسه طبق قراداد‹‹ سایكس- پیكو›› ضمن تقسیم متصرفات دولت عثمانی در خاورمیانه، دو بخش آن را در شرق مدیترانه و بین النهرین میان خود تقسیم كردند. فرانسه، سوریه فعلی و لبنان را حق انحصاری خود شمرد و بریتانیا فلسطین و عراق را تحت قیمومیت خود گرفت. سرانجام در ۱۰ اوت ۱۹۲۰ دولت عثمانی پیمان‹‹ سـور›› كــه مقــرر می داشت؛ مناطق عرب نشین تحت سلطه عثمانی نظیر؛ الجزایر، فلسطین، لبنان، سوریه، اردن و عراق می بایست تحت قیمومیت دولتهای انگلیس و فرانسه درآید را پذیرفت. اگر بخواهیم به چگونگی تشكیل رژیم اسرائیل بپردازیم، باید كمی به عقب برگشته و مروری به وقایع گذشته داشته باشیم. پس از آنكه تلاشهای یهودیانی همچون جوزف نونفردافوسكا در جزیره كوراكائو در سال ۱۶۲۱ و سورنیام در سال ۱۶۵۴ و فعالیت دیوید نانسی درگویان فرانسه به سال ۱۶۵۹ برای تشكیل یك مهاجر نشین یهودی با شكست مواجه شد، در اوایل قرن نوزدهم میلادی دو سازمان، جهت مطالعه و بررسی فلسطین دركشور انگلیس تشكیل گردید.یكی از این دو سازمان ‹‹انجمن كتاب مقدس›› بودكه درسال ۱۸۰۲ تاسیس گردید و هدف خود را انتشار متون مقدس یهود در داخل وخارج كشور انگلیس اعلام نمود. سازمان دیگر‹‹كانون فلسطین›› نام داشت كه در سال ۱۸۰۵ با هدف گسترش آگاهی نسبت به وضعیت جغرافیایی، تاریخ طبیعی و آثار باستانی فلسطین با بهره گیری از نوشته ها و مطالب كتاب مقدس تاسیس گردید. شعاركانون فلسطین این بود كه هیچ كشور و سرزمین دیگری به اندازه فلسطین برای ما دارای اهمیت نیست و هیچ كشور و سرزمینی به اندازه فلسطین به توضیح و تشریح عاجل نیاز ندارد. در سال ۱۸۶۵ انجمن دیگری با نام ‹‹ صندوق پژوهش فلسطین›› با هدف كمك به پژوهش های علمی سازمان یافته در زمینه های مختلف مربوط به سرزمین مقدس (فلسطین) شكل گرفت و از همان ابتدا جمعی از مسیحیان و یهودیان به حمایت از این صندوق پرداختند. اولین و برجسته ترین صهیونیستهای این دوره ولتوپینكسر و تئودور هرتزل هستند كه علاوه بر این معروف‌ترین موعظه گران یهودی ایجاد دولت اسرائیل در فلسطین نیز به شمار می‌روند. پینكسر نویسنده ای بود كه‹‹ نهضت عشاق صهیون›› را پایه گذاری كرد. این نهضت از مهاجرت به فلسطین حمایت كرده و رنجهای یهودیان در روسیه تزاری را افشاء می كرد. این نهضت به تدریج در روسیه، لهستان، رومانی و انگلستان فعالیت خویش را آغاز و در فلسطین نیز ارگانهایی برای خرید زمین به وجود آورد. در این زمان دولت عثمانی برای مقابله باخطر این نهضت، اقامت یهودیان در فلسطین را ممنوع اعلام كرد. پس از این واقعه در نهضت عشاق صهیون كه افرادش در سراسر اروپا فعالیت داشتند، سه گرایش عمده به وجود آمد. یك گرایش از فعالیت عملی در فلسطین وتاسیس مستعمره های یهودی نشین دراین منطقه به طرق مختلف طرفداری می كرد كه رهبری این گروه را ‹‹ لیلین بلوم›› به عهده داشت. گرایش دوم كه ‹‹ فرزندان موسی›› نامیده می شدند از فعالیت فرهنگی در میان یهودیان جهان طرفداری می كردند و رهبری آنها را‹‹واحد حایم›› بر عهده داشت. در نهایت گرایش سوم كه به وسیله صهیونیست های مذهبی اداره می شد ‹‹ عشق به صهیون›› را تبلیغ می كرد. در سال ۱۸۸۰ در روسیه نهضت دیگری به نام (Bilu) آغاز به كار نمودكه صهیونیستهای طرفدار این نهضت ‹‹ پیشتازان بیلو›› لقب گرفتند. آنان اولین كسانی بودند كه پس از مهاجرت به فلسطین در سالهالی ۱۸۸۲ تا ۱۸۸۴ نخستین دهكده ها و مستعمره های یهودی نشین را به وجود آوردند. واژه بیلو(Bilu) از كلمات اول جمله عبری ‹‹خانه یعقوب، بیا به آنجا برویم›› گرفته شده است. یكی از عمده وظایف جنبش بیلو، تبلیغ و اشاعه تفكر صهیونیسم بین دانشگاهیان، قشر متوسط و كارگران به ویژه در میان تجمع مهاجران در مرزهای فلسطین بود. اولین سند مكتوب در این زمینه در سال ۱۸۸۲ توسط طرفداران این نهضت با نام‹‹ بیانیه بیلو›› در روسیه منتشر شد. این بیانیه، یهودیان سراسر جهان را برای تحقق وعده الهی، بازگشت به سرزمین پدری و تشكیل موطن یهود در اورشلیم تشویق می كرد. در سال ۱۸۷۹ كنگره ‹‹ بال›› به ریاست تئودورهرتزل روزنامه نگار و نویسنده مجاری تبار و موسس صهیونیسم سیاسی مدرن در سوئیس بر پا گردید. در این كنگره، هدف صهیونیسم مبتنی بر ایجاد یك كشور یهودی در فلسطین به طور رسمی علنی شد. كنگره بال در اعلامیه چهار ماده ای خود، برتسریع مستعمره كردن فلسطین توسط یهودیان،گردآوری یهودیان جهان در فلسطین، جلب نظرحكومت وقت عثمانی و كسب رضایت این دولت برای مستعمره سازی سرزمین فلسطین تاكید داشت. یكی از دست آوردهای مهم كنگره بال ارائه برنامه های عملی و فراهم نمودن اسباب و ملزومات تحقق اهداف این كنگره یعنی ایجاد ‹‹ سازمان››، ‹‹استعمار›› و ‹‹مذاكره›› بود. ‹‹ سازمان›› برای جنبش صهیونیستی اولویت اول را داشت زیرا در صورت فقدان یك ساختار شبه دولتی، فعالیتهای صهیونیست ها شكل منسجم به خود نمی گرفت. به همین دلیل یك نهاد شبه دولتی به نام ‹‹ سازمان جهانی صهیونیسم›› تاسیس گردید. سازمان مذكور همچنین دارای انجمن های محلی،‌كنگره شورای عمومی و هیات اجرایی بود. استعمار نیز، ابزار و نهادهای لازم برای مستعمره كردن فلسطین را به وجود می آورد به این نحو كه‹‹ تراست مستعمراتی یهود›› و‹‹ كمیسیون استعمار›› در سال ۱۸۹۸،‹‹ صندوق یهود›› در سال ۱۹۰۱ ‹‹‌اداره فلسطین›› و‹‹ شركت توسعه سرزمین فلسطین›› در سال ۱۹۰۸ به عنوان مهمترین ابزارهای صهیونیست ها برای استعمار فلسطین شكل گرفت. در سال ۱۹۰۹ ‹‹ جامعه نگهبان›› كه به آن در زبان عبری ‹‹ هاشومر››گفته می شد به وسیله مهاجران روسی و با هدف تامین امنیت مستعمره های صهیونیستی در منطقه جلیله و جودیه( دركرانه باختری فعلی) ایجاد گردید. این گروه توانست متخصصین و ابزار مدرن كشت برای توسعه زراعت در زمینهای خریداری شده را از اروپا وارد كند. برای كوتاه كردن كلام و تكمیل بحث باید اذعان نمود كه ظهور صهیونیسم در واقع حاصل تلاش بورژوازی یهود برای در اختیار گرفتن یهودیان جهان و همبستگی با قدرتهای بزرگ بود. اگرچه تئودورهرتزل، رهبر نهضت صهیونیسم با نوشتن كتاب‹‹ دولت یهود›› مساله بازگشت یهودیان به ارض موعود و ایجاد كشور اسرائیل را به طور رسمی مطرح می كرد، ولی او بیشتر خواهان استعمار یك سرزمین بود. بر همین اساس وی صهیونیسم را به عنوان یك مكتب ناسیونالیستی- استعماری معرفی كرد. هدف هرتزل از استعمار و ناسیونالیسم فقط سرزمین فلسطین نبود بلكه او برای این هدف سرزمین های دیگری از جمله موزامبیك و‌كنگوی بلژیك را نیز مد نظر داشت. همفكران دیگر او همچون ماركس نورد و شائیم وایزمن به آفریقا و اوگاندا نظر داشتند در حالیكه از سوی استعمار پیر انگلیس نیز سرزمینهای دیگری چون آرژانتین، قبرس، صحرای سینا و اوگاندا پیشنهاد می‌گردید.

---