تلویزیون ۸۵ و هزار راه نرفته

بزرگ ترین درد تلویزیون در سال ۸۵ كمبود بودجه بود كه علیرغم اعتراف نكردن مسئولان این رسانه باعث افت كیفیت برنامه ها می شد

بزرگ‌ترین درد تلویزیون در سال ۸۵ كمبود بودجه بود كه علیرغم اعتراف نكردن مسئولان این رسانه باعث افت كیفیت برنامه‌ها می‌شد. علاوه بر این تلویزیون یك رویكرد آشكار نسبت به ساخته‌های جدی‌تر و معنوی‌تر داشت و كمی از فضای شاد گذشته فاصله گرفت. برای آقای ضرغامی و همكارانش توفیق خدمت هر چه بیشتر آرزو می‌كنیم، همین.

● تلویزیون، ورزش و جام‌جهانی

ما آخرش نفهمیدیم آن مستطیل‌های سبز رنگی كه موقع پخش زنده مسابقات فوتبال روی صفحه تلویزیون پدیدار می‌‌شود

و احیانا یك چیزی مثل آرم را می‌پوشاند كدام شبكه بخت برگشته تلویزیونی را از گرفتن در معرض دید مردم ایران بی‌نصیب می‌گذارد اما حتی با آن مستطیل‌ها هم عملكرد گروه ورزش را قابل قبول می‌دانیم. بچه‌های این گروه اگرچه زیاد قربان صدقه هم می‌روند و در باز كردن نوشابه برای خودشان به نوعی استادی رسیده‌اند هم در جام‌جهانی هم در بازی‌های آسیایی با پخش مستقیم مسابقات و راه‌انداختن بحث‌های كارشناسی مشت محكمی به دهان مخالفان خود زدند ضمن این‌كه آنها در جریان بازی‌های آسیایی حتی حواشی بدنسازی و بوكس را هم روی آنتن فرستادند كه حكم تی‌تاپ اضافی را داشت. چرا اینجوری نگاه می‌كنید تی‌تاپ را كه فقط به... نمی‌دهند!

● سال دوستداران سینما

اگر طرفدار سینما هستید، ماهواره ندارید، DVD هم ندارید، VCD هم ندارید و فقط با همان تلویزیون خالی روزگار می‌گذرانید هیچ خیالی نیست یا دست كم این‌كه در سال ۸۵ هیچ خیالی نبود چون تلویزیون در این سال با سینما ماورا، سینما چهار، سینما پنج، صد فیلم، سینما نصف شب، سینما سر ظهر، سینما ۱۵ و خلاصه انواع و اقسام برنامه‌های سینمایی فیلم‌های جدید و قدیمی فراوانی را پخش كرد تا گله‌ای باقی نماند حالا بگذریم كه تلویزیون نمی‌تواند شاهكارهای تازه هالیوود را بخرد و روی آنتن بفرستد شما به همین مقدار كه هست رضایت بدهید كاچی بهتر از هیچی است.

● سیاست و چوب و فلك!

ما یك هزار و سیصد و پنجاه و شش بار به سردبیر محترم مجله گفتیم ما را با این سیاسی‌ها طرف نكن بگذار ما راجع به همان ورزش، سینما، آنفلوانزای پرندگان، گوشی موبایل، عروسك و... بنویسیم كه گوش نكرد به همین خاطر ناچاریم چند جمله هم درباره سیاسی‌كاری تلویزیون بنویسیم كه امیدواریم سر و كارمان به... نیفتد.

آقایان برنامه‌ساز سیاسی محترم! حالا ما هیچی نمی‌گوییم شما خودتان می‌دانید كه اكثر برنامه‌های سیاسی‌تان یك طرفه ساخته می‌شود و بیش از حد در بین خطوط قرمز گرفتار شده. شما به روی خودتان نیاورید اما آنطور كه ما دیدیم هیچ یك از سیاستمداران كشور در برنامه‌های چالشی تلویزیون شركت نمی‌كنند و اگر هم شركت كنند مجری‌های محترم جرات به چالش كشیدن آنها را ندارند. گذشته از این برنامه‌سازان تلویزیون حتی وقتی به خاطر نقص عملكرد دولت

معضلات بزرگ (مثل مسكن) به وجود می‌آید جرات اظهارنظر پیدا نمی‌كنند و به اطلاع مردم نمی‌رسانند كه مثلا قیمت مسكن افزایش چند ده درصدی داشته است تا خدای ناكرده به كسی بر نخورد و مسئولان محترم ناراحت نشوند با این وضعیت حتی برنامه‌هایی مثل خبر ۲۰:۳۰، گفتگوی ویژه خبری، نگاه یك، صندلی داغ و... كاركرد اصلی خود را از دست می‌دهند و جذابیت چندانی ندارند.

● بخش اجتماعی و دو پروژه نافرجام مدیری

در گروه اجتماعی تحول قابل توجهی ایجاد شد، دست كم این‌كه این گروه دیگر زیاد نگران خنده مردم نیست. دو مجموعه قابل بحث طنز امسال هر دو پایانی عجیب و غریب داشتند. شب‌های برره در میان راه ناگهان قطع شد و باغ مظفر نیز كه می‌گفتند ۱۵ قسمت از آن برای نوروز ساخته می‌شود برای همیشه كنار رفت. در عوض امسال سریال‌های غمگین زیادی داشتیم. نرگس و زیر تیغ مهم‌ترین و موفق‌ترین سریال‌های اجتماعی بودند كه تاثیرشان از گاز اشك‌آور هم بیشتر بود. در كنار این دو می‌توان به مجموعه‌های ماه مبارك رمضان نیز اشاره كنیم كه برخلاف سال‌های گذشته ماهیت شاد نداشتند. البته ساخت مجموعه <هزار راه نرفته> نقطه عطفی برای گروه اجتماعی محسوب می‌شد. این مجموعه اگرچه داستانی نیست اما خط قرمزهای بسیاری را پشت سر گذاشته و واقعیت‌ها را به مردم نشان می‌دهد (آن هم بدون نصیحت.)

تنها درخواستی كه ما از بچه‌های گروه اجتماعی داریم این است كه سال ۸۶ زیاد سخت نگیرند و اجازه دهند مردم كمی لبخند بزنند باور كنید زندگی زیباست!