آن قدر بزرگم که نباید سقوط کنم

در تمسخر پرداخت ۷۰۰ میلیارد دلار کمک مالی به بخش بانکی

توضیح: «آنقدر بزرگ است که نباید سقوط کند» اصطلاحی است که امروزه در مورد بخش بانکی، در برخی محافل آکادمیک در دنیا و روزنامه و مجلات اقتصادی در سرتاسر جهان بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد و به یک ایده در خصوص نظام بانکداری تبدیل شده است. نویسنده در این مقاله، این ایده را به سخره می‌گیرد.

بیایید قبل از آن که این نامه را در پوشه‌‌گرد معروفتان قرار دهید با هم صریح باشیم. این اولین باری است که از فدرال رزرو تقاضای وام کفالتی می‌‌کنم. می‌‌دانم دارید به چه چیزی فکر می‌‌کنید. این که چرا من شایسته‌ سخاوت شما هستم؟ منظور من واقعا سخاوت شماست، چرا که دارم پنج‌میلیون دلار تقاضا می‌‌کنم. این سوال پاسخی ساده دارد. من هم مثل بسیاری از موسسات مالی کشورمان بسیار بزرگتر از آنم که سقوط کنم. نمی‌توانم توضیح دهم که اگر سرمایه‌گذارها می‌‌توانستند شاهد سقوط فردی، فانی و بعد اندی باشند، چه بلایی بر سر اعصابشان که تا الان فرسوده شده است، می‌‌آمد.

البته می‌‌توانم آن را توضیح دهم: نتیجه، یک فاجعه‌ مالی جهانی می‌‌بود. فکر می‌‌کنم هر دوی ما می‌‌توانیم روی این موضوع به توافق برسیم که ده‌میلیون دلار، برای گریختن از چنین فاجعه ای، قیمت ارزانی است. (حواسم است که در ابتدا پنج‌میلیون دلار خواستم، اما از وقتی که شروع به نوشتن این نامه کردم، وضعیت مالی‌ام به گونه‌ای نگران کننده و غیرمترقبه رو به وخامت گذاشته است.)

چرا من بسیار بزرگ‌تر از آنم که سقوط کنم؟ درک نقش حیاتی و حساسی که من در شبکه‌ وسیع، ولی ظریف روابط اقتصادی بازی می‌‌کنم، حائز اهمیت است. اگر من ورشکست شوم دیگر نخواهم توانست وقتی که دربانم برایم تاکسی می‌‌گیرد، انعامی به او بدهم. این یک موقعیت فرضی نیست.

الان دقیقا یک ماه است که عمدا به او انعام نداده‌ام. با این حساب او دیگر پولی ندارد تا بعد از اتمام کارش، در فروشگاه خوار و بار خرج کند و صاحب آن فروشگاه نیز پولی نخواهد داشت تا در فروشگاه پوشاک هزینه کند. اگر فرض کنیم که این لباس فروشی، تنها لکوموتیو کاملا سالم اقتصاد آمریکا باشد، پس الان داریم با آتش بازی می‌‌کنیم. اگر اجازه دهیم آن صنعت بزرگ و پرو پا قرص سقوط کند، شرکت‌های آسیایی به سرعت خلاء حاصل را پر خواهند کرد و لباس‌هایی ارائه خواهند کرد که هم تولیدشان ارزان‌تر بوده و هم جذابتر از تولیدات ما می‌‌باشند. اگر این روند ادامه یابد، چه هزینه‌ای به بار خواهد آورد؟ هیچ تضمینی در این رابطه وجود ندارد، اما اگر یک چک بیست‌میلیون دلاری برای من بفرستید، باعث خواهد شد از این همه ضرر جلوگیری شود.

چگونه متوجه شدم که در این چاله افتاده‌ام؟ بحرانی که برای من به وجود آمد، مثل بسیاری از بحران‌های مالی، از یک پرتگاه خطرناک آغاز شد.

اول از همه این اشتباه را مرتکب شدم که وقتی داغ بودم و داشتم همه آوازهای ارکستر ملایم الکتریکی که تا آن زمان ضبط شده بود را دانلود می‌‌کردم، وارد سایت i Tunes شدم.

دوم این که سایت تجارت الکترونیکی خودم، یعنی DressYourBadger.com بخت برگشته را ساختم. به اشتباه فکر می‌‌کردم که یک وب‌سایت برای افرادی که گورکن‌هایشان را به عنوان حیوان خانگی نگه داشته اند و دنبال لباس‌های بانمکی هستند تا تن شان کنند، به عنوان وب‌سایتی بر پایه حق اشتراک جواب خواهد داد. به خصوص اگر از آنها، ماهانه‌ هزار دلار می‌‌گرفتم. وقتی دیدم اصلا مشتری ندارم، آن را به یک مدل کاملا تبلیغاتی تغییر دارم، ولی خبر نداشتم که دارم با سر، داخل آرواره‌های یک بازار تبلیغاتی ضعیف می‌‌پرم، به خصوص که بازار محصولات مربوط به گورکن‌های اهلی باشد.

تا حالا از کسی پول قرض نگرفته‌ام. اگر باور ندارید از تک تک دوستانم بپرسید. فقط از بو (Bo) نپرسید. به دو دلیل نباید از بو سوال کنید. اول این که فکر می‌‌کند من واقعا از او پول قرض کرده‌ام، در حالی که تنها کاری که من کردم این بود که وقتی نوبت من بود پول آب پرتقال را بپردازم، اجازه دادم او این کار را بکند و بعد هم قبل از اینکه متوجه شود، از دکه بیرون آمدم. دلیل دیگر برای آن که نباید از بو سوال کنید، این است که او یک کله پوک است. اگر به شما نامه بنویسد و تقاضای وام کفالتی کند، یعنی می‌‌خواهد به خاطر آن لیوان آب پرتقال، همه مشکلاتش مرتفع شود. لطفا نامه‌اش را به نزدیکترین دستگاه برش سریع کاغذ بیندازید. به شما قول می‌دهم، اگر بو ورشکست شود، هیچ سرمایه‌گذاری در دنیا اصلا محل به او نخواهد گذاشت.

کاملا مطمئنم که تا الان تصمیم گرفته‌اید آن وام را به من بدهید، اما حتی اگر چنین تصمیمی نگرفته‌اید، یک دلیل خوب دیگر برایتان می‌‌آورم: به احتمال بیشتر از پنجاه درصد، طی ده سال آینده به عنوان معاون رییس‌جمهور ایالات متحده انتخاب خواهم شد. در آن صورت، به این مساله فکر نخواهم کرد که چند وقت پیش، یعنی در واقع همین الان، دارند اجازه می‌‌دهند که چند نفر به فعالیت خود ادامه دهند.

این مساله چقدر برایتان اهمیت دارد؟ معاون رییس‌جمهور علاوه بر این که ریاست سنا را به عهده دارد و همچنین باید در مراسم رسمی خاکسپاری شرکت کند، وظیفه‌ دیگری نیز (از دید من) برعهده دارد و آن این است که نزد رییس‌جمهور، از رییس بانک مرکزی بدگویی کند. چنین شرایطی، وضع را برایتان واقعا سخت و دشوار خواهد کرد. اما حالا که می‌‌شود با ارسال یک چک برای من، از همه‌ این مشکلات جلوگیری کرد، چرا اصلا به چنین سناریویی فکر کنیم؟ این بهترین یک‌میلیارد دلاری خواهد بود که تا حالا خرج کرده‌اید.

اندی بورووتیز

مترجم: محسن رنجبر

منبع: نیویورکر