کنجکاوی ایرانی

گفت وگوی اخیر دکتر احمدی نژاد با شبکه جام جم, مانند سایر مصاحبه های او با رسانه ملی, بیش از آنکه یک گفت و گوی چالشی باشد, فرصتی بود تا رئیس جمهور بعضی از مواضع داخلی و خارجی خود را بازگو کند

گفت‌وگوی اخیر دکتر احمدی‌نژاد با شبکه جام‌جم، مانند سایر مصاحبه‌های او با رسانه ملی، بیش از آنکه یک گفت و گوی چالشی باشد، فرصتی بود تا رئیس‌جمهور بعضی از مواضع داخلی و خارجی خود را بازگو کند.

البته این گزارش پیام‌هایی برای امریکا و سایر قدرتمندان جهانی داشت، اما مخاطب واقعی آن نه دانشآموزان کم‌اطلاع امریکایی بودند که گمان می‌کنند <رئیس جمهور ایران، فلسطینی است> و نه گروهی از سربازان غافل امریکایی که <احمدی‌نژاد را رئیس‌جمهور عراق می‌دانند.> بلکه قریب باتفاق بینندگان برنامه گفت‌وگوی اخیر، ایرانیان هوشمندی بودند که به رغم سکوت و صبوری، هر کلام سران کشور را تجزیه و تحلیل و بر همان مبنا قضاوت می‌کنند. مثلا‌ وقتی رئیس‌جمهور اسلامی ایران می‌گوید: <اگر حاکمان امریکا اجازه دهند که مردم امریکا آزادانه در جریان واقعیت‌ها قرار بگیرند، وضعیت جهان به گونه‌ای دیگر خواهد بود> قاعدتا بلافاصله سرنوشت برخی رسانه‌ها و سایتها به ذهن هموطنان میآید. آقای رئیس‌جمهور لابد به یاد دارند که پس از فیلترینگ سایت بازتاب توسط یک دستگاه دولتی، نه تنها تذکر تعداد قابل توجهی از نمایندگان مجلس کارساز نشد، بلکه حکم دیوان عدالت اداری برای رفع توقیف از سایت تا تعیین تکلیف قضایی نیز تغییری در تصمیم دولتمردان ایجاد نکرد. آیا مردم حق ندارند از رئیس جمهور خود سوال کنند که چرا در موضوع سایت بازتاب، بر آزادی کامل جریان خبری در کشور پافشاری نکرد؟ توقیف برخی سایتها و روزنامه‌های دیگر نیز قاعدتا سوال‌هایی در ذهن مردم ایجاد خواهد کرد. البته احتمالا‌ مسئولان دولتی به توجیه همیشگی متوسل خواهند شد که <برخی توقیف‌ها، براساس احکام قضایی بوده و دولت در آن دخالت ندارد> اما قاعدتا برای مردم، پذیرش این گونه توجیهات، چندان جاذبه ندارد، زیرا در همین ماهها و هفته‌ها شاهد تاکید مقام‌های عالیرتبه بر تعامل بی‌نظیر سه قوه بخصوص در میان سران قوا بوده‌اند و نتیجه این تعامل نیز در آزادی جاسوسان چینی بلافاصله پس از دیدار احمدی‌نژاد با رئیس جمهور چین متجلی شد.

نکته دیگر در گفت‌وگوی اخیر رئیس جمهور، اعلام آمادگی مجدد او برای گفت‌وگو با جرج بوش بود که البته آن را به حضور رسانه‌ها برای آگاهی ملتهای جهان از مواضع دو طرف مشروط کرد. این سخن نیز یادآور توصیه تعدادی از رسانه‌های داخلی است که چند ماه قبل، حضور رسانه‌ها در ‌گفت‌وگوی رئیس جمهور با اقتصاددانان منتقد دولت را خواستار شدند. اما نه تنها این کار انجام نشد، بلکه با گذشت بیش از ۲ ماه از نشست رئیس‌جمهور با منتقدان، به رغم وعده‌های مکرر، گزارش کامل آن - حتی به طور غیرمستقیم- برای آگاهی عموم منتشر نمی‌شود!

اعتراض به حق دکتر احمدی‌نژد به امریکایی‌ها به خاطر هزینه‌های میلیاردی در خارج از امریکا و توصیه به اینکه <این هزینه‌ها را برای مردم خود خرج کنید، برای کارتن خوابها و فقرای خود خرج کنید> از نکات دیگری بود که در این مصاحبه مورد تاکید قرار گرفت. این سخن احمدی‌نژاد، <کلام بی‌پاسخ مانده> یک نماینده اصولگرای مجلس هفتم خطاب به دولتمردان ایرانی را یادآوری‌می‌کند که <با وجود سیصدهزار کپرنشین در کرمان، میلیون‌ها دلار به کشورهای دیگر کمک می‌کنیم.>

نکته مهم دیگری کهدر مصاحبه اخیر به آن اشاره شد ، عدالت خواهی و عدالت دوستی ایرانیان است. اما آیا این عدالت به صورت کامل مورد توجه دولتمردان و به طور کلی کارگزاران حکومتی قرار دارد؟ آیا به نظر رئیس‌جمهور اسلامی ایران، طرفداران و منتقدان دولت نهم به یک اندازه به رسانه‌های عمومی و ملی دسترسی دارند؟ آیا افراد و گروههایی که اظهارات دولتمردان فعلی علیه آنها، به صورت مکرر از رسانه ملی پخش شده است - از جمله بسیاری از خدمتگزاران نظام جمهوری اسلامی در دولتهای گذشته- تاکنون حتی به اندازه یک درصد سران دولت نهم به رسانه ملی دسترسی داشته‌اند تا از خود دفاع کنند؟ در مورد مواجهه با فعالان سیاسی نیز می‌توان سوال مشابهی مطرح کرد. دو روز قبل، معاون سیاسی جدید وزیر کشور در اظهارنظری بدیع، فعالیت انجمن‌های اسلامی را نیز موکول به اخذ مجوز از وزارت کشور کرد. بر همین اساس، او به مطبوعات نیز هشدار داد که هیچ خبری از فعالیت سیاسی گروههایی که پروانه رسمی فعالیت ندارند، منتشر ننمایند. این درحالی است که یک مقام عالی رتبه دولتی، هفته گذشته به مدت چند ساعت در جلسه یک گروه روحانی حاضر شد که فاقد پروانه از وزارت کشور می‌باشد، اما در تمام سال‌های اخیر، فعالیت‌های سیاسی و انتخاباتی داشته است. آیا دولتمردان حاضرند برای اثبات <عدالت ورزی> خود هرگونه استثنا در این مورد را کنار بگذارند؟

البته سوالات دیگری نیز پیرامون این مصاحبه مطرح است که همه آنها ناشی از ذهن کنجکاو ایرانیان و تفاوت عمده آنها با امریکایی‌هایی است که به گفته دکتر احمدی‌نژاد، از ملیت رئیس‌جمهور ایران بی‌خبر هستند و تفاوت رئیس‌جمهور ایران و عـراق را نمـی‌داننـد. پـاسخگویی شفاف رئیس جمهور نهم به این سوالات در یک گفت‌وگوی چالشی، مـی‌تـواند سنت‌شکنی جدید و خدمتی ارزنده در راستای پرورش استعداد پرسش‌گری در کشورمان باشد.