درستی هدف زندگی

روشن است که عالمان و اندیشمندان, هدف های متفاوتی برای زندگی ترسیم و ارائه کرده اند امّا این بدان معنا نیست که همه این نظرها و هدف ها صحیح بوده و به دیگران درست شناسانده شده است

روشن است که عالمان و اندیشمندان، هدف‌های متفاوتی برای زندگی ترسیم و ارائه کرده اند؛ امّا این بدان معنا نیست که همه این نظرها و هدف‌ها صحیح بوده و به دیگران درست شناسانده شده است. ضدیّت یا تناقض بسیاری از این هدف‌ها، نشانگر صحت این مدعاست؛ به عنوان مثال، بیماری نیاز فوری به دارویی خاص دارد و شما می دانید که این دارو، تنها در یک داروخانه عرضه می شود؛ ولی آن جا را نمی‌شناسید. اکنون درمی‌یابید که دانستن نام و یافتن نشانی آن جا، تا چه حد ضروری و جدی است؛ یعنی، همان قدر که دانستن این مشخصات مهم است، یافتن خیابان و نحوه رفتن به آنجا نیز اهمیت دارد.

بدون شک اگر نام و نشانی و چگونگی رفتن به داروخانه به صورت اشتباه در اختیار شما قرار گیرد، لطمه‌ای جانسوز و جبران ناپذیر برای بیمار در پی خواهد داشت. در اولین قدم کاوش برای یافتن هدف زندگی و راه رسیدن به آن، پای ما به زنگ خطری برخورد می کند که برای هوشیاری و دقت بیشتر، سودمند خواهد بود. این زنگ، به ما چنین می گوید: «تنها یک بار این راه را خواهی رفت و یک بار زندگی را تجربه خواهی کرد!» این اخطار و هشدار مهم و جدّی، ما را بر آن می دارد که با دقّتی متناسب با اهمیت موضوع و موشکافی بسیار، به کاوش بپردازیم و ضریب اطمینان بالایی برای یافته خود، دست و پا کنیم.

بنابراین، شناخت هدف زندگی، کار آسانی نیست تا در توان ما یا امثال ما - که خود برای اولین و آخرین بار از این راه می گذریم - بگنجد. گویی باید دستی از آستین غیب برآید و با انگشت اشاره ای، هدف و سمت و سوی آن را به ما بنمایاند. خوشبختانه باید بگوییم که این دست، برآمده و در تعیین هدف و چگونگی رسیدن به آن، کاری کارستان کرده است. خداوند بلندمرتبه، در حالی که به همه جهان هستی احاطه دارد، رمز و راز آن را از آغاز تا انجام می داند و هدف زندگی و راه رسیدن به آن را به خوبی و پله پله به ما می آموزد. او در آیات قرآن، این حقیقت را بازگفته که همه جهان هستی و به ویژه انسان، به عالم بالا باز خواهند گشت و فرجام تمامی امور و پایان زندگی، به سوی خداوند و از آنِ اوست: «وَ إِلَی اللَّهِ عاقِبَه الْأُمُور؛ و فرجام کارها به سوی او است» و «إِلَی اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُور؛همه کارها به سوی خدا بازگردانده می شود».بر این اساس، هدف، فرجام و آرمان فقط «خدا»ست و این هدفی است که ورای آن، هدف برتری تصورپذیر نیست. آدمی، به سوی خداوند در حرکت است و در واقع تمامی، جهان به سوی آن، در سیلان و جریانند و ما چه بخواهیم و چه نخواهیم و چه بدانیم و چه ندانیم، رو به سوی آن هدف در حرکت هستیم. این هدف، ماورای زندگی و عالم مادی، بلکه محیط بر عوالم بالاتر و برتر است. بنابراین، هدف از زیستن آدمی در این دنیا، حرکت، صعود و بازگشت به سوی خداوند است.

خداوند، چگونگی رسیدن به این هدف و کیفیت این بازگشت را روشن ساخته و رسالت تبیین آن را بر دوش پیامبران نهاده است. در واقع، در پرتو پیروی از ایشان و عمل به هدایت‌ها و تعالیم آنان، آدمی می تواند به حقیقت انسانیت و قرب حضرت حق دست یازد؛ «پس‌ای خردمندانی که ایمان آورده اید! از خدا بترسید؛ به راستی که خدا به سوی شما، تذکاری فرو فرستاده است؛ پیامبری که آیات روشنگر خدا را بر شما تلاوت می کند؛ تا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند، از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون برد».هدف زندگی برای دانشجو، کارگر، کارمند، پزشک، عارف، هنرمند، معلم، زن، مرد و در یک کلمه «انسان»، یکسان است و البته هر کس به اندازه ایمان و عمل صالح خود، می تواند به هدف حقیقی زندگی دست یابد. با این نگاه به هدف زندگی، تلاش در جهت ایمان و عمل صالح، هر چند سخت، ولی بسیار لذتبخش است. رو به سوی خدا آوردن، بسیار آرام بخش و آمیخته با انس و لطف است و نرسیدن به این وصال، بسیار جانسوز است.امید آن که خداوند همه انسان‌های حقیقت‌جو را در شناخت هدف زندگی و رسیدن به آن، یاری دهد و ما را از اهل معرفت و نوشندگان شراب وصل گرداند.