به رنگ حاتمی کیا

به رنگ ارغوان را می توان متفاوت ترین اثر حاتمی کیا دانست. در این اثر حاتمی کیا دیگر در خصوص جنگ حرفی نمی زند و شاید حرفی نزده در این خصوص نگذاشته باشد. او طی این سال ها تمام آنچه …

به رنگ ارغوان را می توان متفاوت ترین اثر حاتمی کیا دانست. در این اثر حاتمی کیا دیگر در خصوص جنگ حرفی نمی زند و شاید حرفی نزده در این خصوص نگذاشته باشد. او طی این سال ها تمام آنچه می خواسته در خصوص دفاع مقدس گفته است.

حاتمی کیا در این فیلم سیاست را در برابر انسانیت قرار می دهد. آنچه به رنگ ارغوان به تصویر می کشد، حس عاطفی انسان ها نسبت به ارزش های انسانی به دور از عقاید سیاسی و... است. منطق مبارزاتی پدر ارغوان در این فیلم به او می گوید که برای حفظ جان خود و اطلاعاتش به دیدن دخترش که سال ها است او را ندیده، نرود اما از سوی دیگر حس پدرانه او را به این نقطه می رساند که در ازای دیدن یک دقیقه دخترش تمام خطرات را به جان بخرد.

حاتمی کیا به خوبی توانسته حس سردرگمی را در شهاب هشت به تصویر بکشد و اوج این سردرگمی و کشمکش میان وظیفه امنیتی که برعهده دارد و ابتلا به عشق ارغوان را در صحنه یی می بینیم که شهاب هشت در گزارشی قصد دارد با ارسال گزارشی از ادامه ماموریت به دلیل عدم صلاحیت انصراف دهد اما از فرستادن گزارش امتناع می کند و در ادامه می بینیم که وی بعد از گفت وگو رودررو با مامور ارشد خود اسلحه را روی شقیقه اش می گذارد تا خود را که در اثر احساسات در انجام وظایفش کوتاهی کرده به قول خودش حذف کند. اما اسلحه پیش از آن توسط مامور ارشد خالی شده است.

در واقع او از همان هنگام که در گزارش هشتم که هرگز برای مافوقانش نفرستاده بود، از این ماموریت حذف و کنار گذاشته شد. شهاب هشت در قالب یک دانشجوی کم حواس به ماموریتش می پردازد ولی به مرور زمان برای ارغوان به فردی قابل اعتماد تبدیل می شود. اما این نقاب از بعد از حضور پدر ارغوان در پشت شیشه قهوه خانه بلوط که محل جمع شدن دانشجویان است و بعد از تماس شفق با ارغوان کاملاً کنار می رود. کافه بلوط در این فیلم محل تلاقی اتفاقات است و مانند سایر کافه های دانشجویی جای دهنده انواع و اقسام اندیشه ها و تفکرات دانشجویی است و این مساله از صحنه یی که دانشجویان در این کافه نشسته اند و هر یک مشغول نواختن و گوش دادن به انواع مختلف موسیقی هستند، مشخص می شود.

در این بین فضای دانشگاه هم به خاطر اعتراضات دانشجویان نسبت به تخریب جنگل برای عبور جاده دچار التهاب شده و به نوعی نشان دهنده مبارزه برای پاسداری کردن از یک ارزش است. حاتمی کیا همچنین در این فیلم به شکلی ظریف به نگاه بدبینانه نسبت به قشر دانشجو نیز می پردازد. در جایی رئیس پاسگاه منطقه به دانشجویانی که در حال مطالعه درس جنگلداری هستند، می گوید؛ «مشخص نیست پدر و مادرتان پول می دهند که شما در اینجا درس بخوانید یا در کار بزرگ ترها فضولی کنید.» و این همان چیزی است که ما غالباً در جامعه می بینیم که از دانشجو صرفاً خواسته می شود به امور تحصیلی بپردازد ولاغیر.

فراز انصاری