شنبه, ۳۰ تیر, ۱۴۰۳ / 20 July, 2024
مجله ویستا

نسلی که دست راست و چپ را نمی شناسد


نسلی که دست راست و چپ را نمی شناسد

افزایش تعداد کودکانی که مدرسه را پیش از مطمئن شدن از راست یا چپ دست بودن خود آغاز می کنند، می تواند آینده تحصیلات آکادمیک را کند کرده و حتی به تعویق بیندازد.
روانشناسان می گویند …

افزایش تعداد کودکانی که مدرسه را پیش از مطمئن شدن از راست یا چپ دست بودن خود آغاز می کنند، می تواند آینده تحصیلات آکادمیک را کند کرده و حتی به تعویق بیندازد.

روانشناسان می گویند نزدیک به ۳۰ درصد از کودکان پنج سال به بالا ـ این رقم یک دهه قبل تنها ۱۰ درصد بوده است ـ نمی دانند برای نوشتن با کدام دست قلم را نگه دارند.

تحقیقات اخیر نشان می دهد این قشر از بچه ها هنگام ورود به مدرسه کند تر از سابق پیشرفت می کنند و هر چه بزرگ تر می شوند برای انجام کارهای ساده روزمره مثل پوست کندن سیب زمینی در استفاده از دست هایشان به تناقض می خورند. محققان باور دارند این مشکل با دخالت والدین محتاط، حادتر می شود. چون این افراد به کودکان اجازه نمی دهند روی زمین بخزند یا از ترس خفگی در خواب به آنها اجازه نمی دهند روی سینه بخوابند. چنین قیدهایی مانع از چابکی کودکان می شود و انتخاب بین دست چپ و راست را برایشان دشوار خواهد کرد.

مادلین پورتوود استاد روانشناسی دورهام که تحقیقات اش را هفته گذشته در کنفرانسی در رابطه با همین موضوع ارائه داد، والدین را تشویق کرد تا به فرزندان شان اجازه دهند وقت بیشتری روی شکم دراز بکشند یا حتی روی زمین بنشینند و نقاشی بکشند؛« هر روز به تعداد بچه هایی که قادر نیستند در وضعیتی مثل خزیدن یا روی سینه رفتن حرکت کنند، اضافه می شود. آنها بیقراری می کنند و به دنبال یک صندلی، میز یا دیواری می گردند که دست هایشان را تکیه بدهند و تعادل خود را در حالت ایستاده حفظ کنند.» وی با نگرانی می افزاید؛«مهم ترین کاری که والدین می توانند انجام دهند این است که حین بازدید های روزانه شان بچه های کوچک را روی زمین بگذارند و این شانس را به آنها بدهند که روی سینه شان حرکت کنند. خیلی مهم است که وقتی آموزش رسمی را در چهار و نیم سالگی آغاز می کنید، بدانید برای نوشتن با کدام دست باید ابزار نوشتن را به دست بگیرید.» تحقیقات قبلی خانم پورتوود نشان می دهد ۵۷ درصد از بچه های سه ساله قادر نیستند کارهایی را که از سن شان انتظار می رود، انجام دهند. کارشناسان معتقدند بچه های کوچک زمان زیادی را صرف تماشای تلویزیون می کنند و آنقدر که باید برای استفاده از دست هایشان تلاشی انجام نمی دهند که همین مساله این نسل را خموده و بی عرضه کرده است.