عرضه اعمال شیعیان به امام زمان (عج)

موسی بن سیار می گوید: در سفری که حضرت امام رضا(ع) از مدینه به خراسان می آمدند، من همراهشان بودم. وقتی به نزدیکی شهر طوس رسیدیم، دیدیم سر وصدایی بلند شد و جنازه ای آوردند. تا امام …

موسی بن سیار می گوید: در سفری که حضرت امام رضا(ع) از مدینه به خراسان می آمدند، من همراهشان بودم. وقتی به نزدیکی شهر طوس رسیدیم، دیدیم سر وصدایی بلند شد و جنازه ای آوردند. تا امام جنازه را دیدند از مرکب پیاده شدند و با سرعت به سمت جنازه رفتند و آن را بر دوش گرفتند، آن گونه که گویی میت از نزدیکان ایشان است.

من تعجب کردم و پیش خود گفتم، ایشان تازه وارد این شهر شده اند، چطور افراد این شهر را می شناسند. جنازه را تا کنار قبر بردند. دیدم امام رفتند کنار او نشستند و دست خود را روی سینه میت گذاشتند و فرمودند: ابشر بالجنه فلا خوف علیک بعد هذه «بشارت باد بر تو بهشت، دیگر از این پس ترسی نخواهی داشت». تعجب من بیشتر شد. پس از فراغت از دفن میت، گفتم، آقا من یقین دارم که شما اولین بار است که به این شهر آمده اید و تا به حال، قدم شما به اینجا نرسیده است.

شما از کجا این میت را می شناسید؟ فرمود: «یا موسی بن سیار، اما علمت انا معاشر الائمه تعرض علینا اعمال شیعتنا صباحا و مساء »ای موسی بن سیار! مگر تو نمی دانی که اعمال شیعیان ما صبح و شام به ما عرضه می شود؟ در نتیجه ما، هم عمل را و هم صاحب عمل را می شناسیم (مستدرک الوسایل، ج۱۲، ص۸۸) اگر تقصیری در عملش باشد، از برایش استغفار می کنیم و اگر عبادتی باشد برای او از خدا تقاضای پاداش می نماییم.» (۱)

۱) صفیر هدایت، ۳۸، توبه، آیت الله ضیاءآبادی.