منظومه شمسی

در حالت عمومی یک منظومه‌ شمسی یا سامانه خورشیدی دست کم دارای یک ستاره و چندین پیکر مدارگرد (مانند شهابسنگ‌ها، ستاره‌های دنباله‌دار، ماه‌ها و سیارات) است. اصطلاح منظومهی شمسی …

در حالت عمومی یک منظومه‌ شمسی یا سامانه خورشیدی دست کم دارای یک ستاره و چندین پیکر مدارگرد (مانند شهابسنگ‌ها، ستاره‌های دنباله‌دار، ماه‌ها و سیارات) است. اصطلاح منظومهی شمسی نخست تنها برای توصیف سامانه اجرام پیرامون خورشید ما بکار میرفت. ولی با کشف سامانه‌های فراوان دیگر این عبارت برای همه آنها کاربرد یافت. کره زمین در منظومه شمسی ما جای گرفته است. منظومه‌ شمسی ما را معمولاً فقط «منظومه‌ شمسی» می‌گویند و منظومه‌های دیگر را گاه سامانه‌های سیاره‌ای نام می گذارند تا از آشفتگی پیشگیری شود.