درباره پیرترین بازیکن حاضر در لیگ قهرمانان اروپا

مارکو بالوتا دروازه بان کهنه کار تیم فوتبال لاتزیو ایتالیا ۴۴ سال سن دارد و اگر ارقام دقیق تری بخواهید ۴۳ سال و ۲۱۰ روز از عمرش گذشته اما او امیدوار است که دوران حضورش در میدان های فوتبال همچنان استمرار یابد

مارکو بالوتا دروازه بان کهنه کار تیم فوتبال لاتزیو ایتالیا ۴۴ سال سن دارد و اگر ارقام دقیق تری بخواهید ۴۳ سال و ۲۱۰ روز از عمرش گذشته اما او امیدوار است که دوران حضورش در میدان های فوتبال همچنان استمرار یابد. او وقتی با سؤالات پیوسته ای درمورد مسن بودنش مواجه می شود، با ظرافت سیاستمداران می گوید: «من پیرترین نیستم، بلکه فقط پرتجربه ترین هستم.» چنین نگرش ها و جواب هایی بالوتا را سزاوار ورود به مسائل سیاسی و یا حداقل روابط عمومی در نهادها و مؤسسات بزرگ می سازد، امان همان طور که قبلاً گفتیم او دوست دارد فعلاً همچنان در میدان باشد و بر تعداد مسابقات خود در رشته فوتبال بیفزاید، زیرا معتقد است هیچ گاه دیر نیست و می توان با تلاش به آرزوها رسید.

● در نقطه عکس

در ورزشی که کشف جوان ها و استعدادهای جدید و به کارگیری هر چه وسیع تر آنها مورد توجه قرار دارد، بالوتا در نقطه عکس این روند قرار دارد و امسال بدل به پیرترین بازیکن حاضر در مرحله گروهی فوتبال جام قهرمانان باشگاه های اروپا شده است. راهیابی لاتزیو به این پیکارها به خودی خود یک شگفتی بود و در نتیجه بالوتا به شکلی غیرمنتظره توانسته است به توفیق مذکور برسد.

این تیم رمی پس از ۴ سال برای نخستین بار است که راهی این رقابت ها شده و این را مدیون نتایج جالب اش در نیم فصل دوم مسابقات سال گذشته لیگ ایتالیا است و بالوتا که از چنان طریقی وارد صحنه مهم ترین جام باشگاهی اروپا (و جهان) شده است، می گوید: «از این بابت بسیار خوشحالم و برای آدمی مثل من و با این سن، این مسأله بسیار مهم است. آدم های زیادی را نمی یابید که این وضع را داشته باشند. راز خاصی هم در کار نیست. کافی است انگیزه داشته و پرتلاش باشید. جدای از آن نباید عامل تفریح و لذت را از ورزش حذف کنید، یعنی نباید شرکت تان در تمرینات و مسابقات تبدیل به یک رنج و مسأله عذاب آور شود و برعکس باید به شما شادی ببخشد.

اگر بتوانید درصد و احتمال مصدومیت خود را هم کاهش دهید، عالی می شود. من یک زندگی عادی و متمرکز بر ورزش دارم و سعی می کنم هیچ چیز را به قضا و قدر نسپرم. خودم و شرایطم را می شناسم و می دانم چطور باید برای مسابقه ها مهیا شوم. به شرایط بدنی ام نیز توجه دارم. یعنی اگر روزی این شرایط به من بگوید که آمادگی حضور در یک مسابقه را ندارم، به آن عمل می کنم. بهترین پزشک برای شما، خودتان هستید و بهتر از هرکس می توانید تشخیص بدهید که کار درست و اصولی برای شما کدام است.

مسائل روحی- روانی و فکر و ذهن تان در این زمینه بسیار مهم است. شما باید روی آن چه می خواهید انجام بدهید و وضعیتی که دارید، تمرکز کامل داشته باشید و از هیچ نکته ای غافل نمانید. در جوانی همیشه فرصت های زیادی نصیب شما می شود تا به شکل های مختلف وارد میدان شوید و انواع راه های حضور و جبران برای شما متصور است. وقتی پیر می شوید، چنین نیست و باید از اندک موارد موجود بیشترین بهره را بگیرید.

● تقابل پیری و جوانی

بالوتا برای این که امسال دروازه بان ثابت لاتزیو باشد و در «سری A» و جام قهرمانان اروپا به میدان بیاید، مجبور به کنار زدن نستورفرناندو موسلرا دیگر دروازه بان لاتزیو بوده که ۲۱ سال بیشتر ندارد و همین مسأله و رقابت با این حریف جوان و پراشتها، او را روپا و تلاش گر نگه داشته است. این را شاید بتوان بهترین و روشن ترین و جدیدترین نمونه تقابل تجربه با جوانی خواند و به نظر می رسد که بالوتا برنده این رقابت بوده و نظر مساعد دلیو روسی مربی لاتزیو را جلب کرده است.

بالوتا با لحنی که معلوم نیست جدی است یا شوخی می گوید: «اگر من درون دروازه اشتباه کنم و گلی بخورم، خواهندگفت چون پیر بوده ام این اتفاق افتاده و چنانچه یک جوان دروازه اش فروریزد، استدلال موجود این است که تجربه اش قد نداده و ناپخته بوده است. این ساده ترین و مستقیم ترین نوع برداشت از موضوع است و راه دیگری وجودندارد. رقابت داخلی در باشگاه ها و بین نفرات مختلف برای پوشیدن پیراهن ثابت تیم نه فقط چیز بدی نیست، بلکه بسیار هم مفید است.

همه ما چه پیر و چه جوان، باید همیشه برای حضور در میدان آماده باشیم و هرکس که توسط مربیان برگزیده شود، باید راهی میدان گردد و این کاری است که در لاتزیو انجام شده است.»

● اگر سنگربان آرژانتینی می آمد...

با این حال اگر لاتزیو در طرح و برنامه خود برای استخدام خوان پابلو کاریزو دروازه بان ریورپلات آرژانتین به توفیق می رسید و او تابستان امسال به رم می آمد، اینک نه بالوتا درون دروازه این تیم ایستاده بود و نه رقیب جوان او نستور فرناندو موسلرا بختی می یافت. هدف اصلی لاتزیو جذب این سنگربان آمریکای جنوبی و قرار دادن او به جای انجلو پروتزی پرتجربه بود اما کاریزو نتوانست یک پاسپورت ایتالیایی را به دست بیاورد و معامله ای میان دو سو انجام نشد. این ماجرا از هر نظر به سود بالوتا تمام شد و وی به بهترین شکل و با بیشترین حجم از آن سود جسته است.

این ۲۶ سال حضور بالوتا در فوتبال حرفه ای است و باید تصریح کرد که او سفرهای زیادی داشته و در تیم های متعددی بازی کرده است. او کارش را سال ها پیش در تیم بولونا شروع کرد و تا به حال در ۱۰ باشگاه عضویت داشته و به جنوب و شمال کشور (ایتالیا) سر زده و دومین مرتبه است که در لیگ قهرمانان باشگاه های اروپا حضور می یابد. او در فصل ۲۰۰۰ - ۱۹۹۹ در ۴ بازی لاتزیو در این جام شرکت کرد و در تیمی عضویت داشت که نامدارانی مثل آلن بوکسیچ، فابریتزیو راوانلی، آله ساندرونستا، روبرتو مانچینی، خوان سباستین ورون و دژان استان کوویچ هم در آن توپ می زدند.

● یک شروع تازه

در آن زمان ها سیاست لاتزیو فرق می کرد و باشگاه را تا مرز ورشکستگی و انحلال پیش برد ولی حالا کلودیو لوتیتو رئیس لاتزیو به گونه ای عمل می کند که فقط درخشش کوتاه مدت تیم مورد توجه قرار نگیرد و برعکس حیات آن در درازمدت مدنظر باشد و عدم انباشتن تیم از ستاره ها به همین خاطر در دستور کار قرار گرفته است. بالوتا در اواسط پائیز ۲۰۰۷ می گوید: «این یک شروع تازه برای ما است و لاتزیو پس از گذراندن چند سال بد در حال بازگشت به روزهای اوج خود است. راهیابی مجدد به لیگ قهرمانان اروپا راه مستقیم و درستی برای نشان دادن موضوع فوق است.

کافی است در نظر بگیرید که این تیم همین چند سال پیش می رفت که به کلی منحل شود و این که بتواند پس از این مدت کوتاه دوباره در مهمترین جام باشگاهی دنیا جلب نظر کند، قدم بلندی است.» اگر این چنین به موضوع نگاه کنیم، آن گاه باید بگوییم خیلی هم مهم نیست که لاتزیو اواخر هفته پیش در سومین دیدارش در گروه سوم جام قهرمانان باشگاه های اروپا در برابر وردربرمن آلمان متحمل شکست ۱-۲ شد و پس از انجام ۳ دور از رقابت های بیشتر از ۲ امتیاز ندارد و در قعر جدول این گروه ۴ تیمی نشسته است. لابد خواهند گفت که ایراد لاتزیو این است که بقیه نفراتش تجربه بالوتا را ندارند!

منبع: SKY