روش جایگزینی بهینه دو متغیره سیتمهای قابل تعمیر

یکی از روش های رایج در زمینه تعمیر و نگهداری سیستم ها که توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است روش جایگزینی سیستم های قابل تعمیر می باشد

یکی از روش‌های رایج در زمینه تعمیر و نگهداری سیستم‌ها که توجه بسیاری از محققان را به‌خود جلب کرده است روش جایگزینی سیستم‌های قابل تعمیر می‌باشد. (Barlow , Proschan (۱۹۶۵ با در نظر گرفتن معیارهائی مناسب چون مدت زمان عملکرد سیستم (T) و همچنین از کارافتادگی سیستم، به مطالعه در زمینه روش‌های جایگزینی سیستم‌ها پرداختند. به‌عبارت دیگر جایگزینی کامل سیستم زمانی صورت می‌گیرد که مدت زمان عملکرد سیستم به T رسیده باشد یا سیستم از کار افتاده باشد. هدف از این مدل تعیین مقدار بهینه T است به‌طوری‌که هزینه متوسط طول مدت اجرا در واحد زمان مینیمم شود. (Park (۱۹۷۹ یک روش جایگزینی، با این فرض که معیار جایگزینی کامل سیستم مستلزم تعداد کارافتادگی‌ها سیستم (N) است را مورد مطالعه قرار داده است. هدف Park از این مدل، به‌دست آوردن مقدار بهینه N در جهت مینیمم کردن هزینه متوسط طول مدت اجرا می‌باشد. هر چند یک فرض مشترک در زمینه روش جایگزینی سیستم‌ها، جایگزیــنی سیستــمی نو در لحظه تعمیر می‌باشد، ولیکن به‌دلیل فرسودگی سیستم منطقی است مدلی در نظـــر گرفته شود که با انگشــت زمان طول عمر سیستــم کاهــــش و مدت زمان‌های تعمیر افزایش یابد بدیـــــن مـنظور (Lam (۱۹۸۸a,b با ارائه دو روش جایگزین N و T، منطبق با مدت‌زمان‌های عملکرد و تعمیر سیستم ذکر شده، به معرفی فرآیند هندسی پرداخته است.

عنوان	فایل
روش جایگزینی بهینه دو متغیره سیتمهای قابل تعمیر	application/pdf ravesh jaygozini behineye 2 moteghayer.pdf 99 KB	دانلود

رضا احمدی