محرم, ماه لبیک شیعیان

محرم, ماه لبیک شیعیان است, دعوت ائمه خود را لبیک گفتن است, احیای زندگی واقعی بشر است امام حسین ع زندگی واقعی بشر را با شهادت خود به همه جهانیان نشان داد و خونش همچون باران رحمت بر زمین سبز گردید سرچشمه زلا ل حقیقت را نوشید

محرم، ماه لبیک شیعیان است، دعوت ائمه خود را لبیک گفتن است، احیای زندگی واقعی بشر است. امام حسین (ع) زندگی واقعی بشر را با شهادت خود به همه جهانیان نشان داد و خونش همچون باران رحمت بر زمین سبز گردید. سرچشمه زلا ل حقیقت را نوشید. ماه محرم درس ها و نکات زیبایی دارد به تعبیر پیامبر (ص) که می فرمایند: «در ایام دهر نسیم رحمت الهی می وزد سعی کنید خودتان را در معرض این نسیم قرار دهید.»

جوان ما اگر در مسیر رحمت قرار گیرد یقینا دریافت های الهی را در روز عاشورا نصیب خود خواهد کرد. اما چهار نکته از روایات: نکته اول: اولین گام برای دریافت معنوی از مسیر محرم تقوای الهی است.

مرحوم نراقی در کتاب جامع العادات می فرماید: کسی که گناه می کند دریچه هایی را به سوی شیطان باز کرده است.

راه ترک گناه سخن امام حسین (ع) است که از ایشان سوال می کنند: آقا شما چگونه شب را صبح کردی؟ می فرمایند: صبح کردم در حالی که خدا را بالا ی سر خودم دیدم

صبح کردم در حالتی که آتش پیشاپیش من بود

صبح کردم دیدم که هر روز مرگ در خانه من را می زند

من در گرو اعمال خود هستم.

امام حسین (ع) می فرماید: با این وضع چه فقیری فقیرتر از من و محتاج تر از من حسین در پیشگاه خدا است و این درس کربلا است.

گناه آتش است و نمی گذارد انسان به سوی معرفت حرکت کند.

شهادت امام حسین (ع) : ناگاه زمین لرزید، دریاها و آسمان ها به موج و اضطراب افتاد فرشتگان فریاد برآوردند و باد تند و سیاهی وزید میان آسمان و زمین صدایی که هر بیداری می شنید ندا داد: به خدا سوگند که ارکان هدایت برانگیخته شد. به خدا سوگند که ستاره های آسمان و پرچم با تقوای عاشورا دوباره سر برافراشت، به خدا سوگند سرور اوصیا کشته شد.

بدبخت ترین بنی آدم او را کشت. اما دوباره دین زنده گردید و بر فراز آسمان ها تجلی کرده

ای خدای علی اکبر، ما را در از دست دادن رنج عزیزانت شریک بدار

ای خدای علی اکبر! دلمان را تا واپسین لحظات کهولت و پیری همچنان جوان عشق حسین بدار.

ای خدای قاسم! حلا وت شهادت را شیرین تر از عسل به ذائقه مان آشنا کن.

ای خدای ذوالجلا ل! وقتی که اسبی در آستان حسین به معرفتی چنان دست می یابد روا نیست که صاحبی محروم از معرفت بماند ما را به کمترین معرفت حسین تعالی ببخش.

ای خدای کربلا ! ما را روز به روز به این کربلا یی که مقربانت را جام بلا بیشتر می دهی آشنا کن.

ای خدای عاشورا! داغ فرزندان حسین را و مصیبت شیعه را به ظهور حضرت تسلی ببخش.

حجار از ملا زمان امام حسین(ع) می گوید که سپاه امام حسین جایگاه نور است جایگاه بهشتی است.

اولین گام رابطه با امام حسین(ع) این است که خودمان را از گناه دور نگه داریم.

روایت دوم بصیرت امام است، امام شناسی است، انسان هایی که در کربلا و کوفه آمدند کنار سیدالشهدا قرار گرفتند یکی از ویژگی های آنان بصیرت و شناخت آنان بود.

اللهم عرفنی: خدایا خودت را به من شناسان.

خدایا من را امام شناس قرار ده

دو برادر یکی در سپاه امام حسین (ع) یکی در سپاه یزید یکی بصیرت دارد یکی در مقابل امام ایستاده. پیامبر اکرم (ص) می فرماید: به زودی فرزندم عروج خواهد کرد در کوفه، او را یاری کنید کوفه در محاصره است. اما این صحابی خاص رسول الله از کوفه حرکت می کند. هنوز امام حسین (ع) به کربلا نرسیده است اما او مالک اسدی آنجاست. این است فرهنگ انتظار که جز» منتظرین قرار گیرد.

راه کسب فیوضات معنوی گریه بر امام سیدالشهدا است تمام خوبان عالم این شب ها اشک می ریزند. از حضرت ابراهیم خلیل الله می پرسند آقا چرا از خانه بیرون نمی آیی؟

می گوید من بیمارم می پرسند چه بیماری؟ می گویند: بیماری مصیبت حسین را دارم.

امام صادق (ع) می فرمایند: هرکس گریه کند بر امام حسین، به فاطمه زهرا تقرب می کند، به آنجا وصل می شود و از زمین کنده می شود. هرکس گریه کند بر پیامبر اکرم تقرب پیدا می کند.

هرکس گریه کند حق ما را ادا کرده است.

به تعبیر امام صادق (ع): گریه انسان را همرنگ با ملا ئکه می کند و انسان یکپارچه نور می شود.

همه اهل بیت کشتی نجاتند اما کشتی حسین (ع) هم وسعتش بیشتر است و هم سرعتش. بدترین گنه کار عالم وقتی می گوید «یا حسین»، آقا دستش را می گیرد. هرکس که آمد خوش آمد.

«حر» سر راه ابی عبدالله را گرفت اما به کجا رسید؟ چه قدر وصل شد به ابی عبدالله؟

وقتی نور می آید انسان سرمایه های خود را پیدا می کند. عاشورا باید با جوانان کشورمان اینکار را بکند. اثر نور این است که انسان وقتی در فضای نور قرار می گیرد هم سنخ می شود با اهل نور.

متوکل کاری کرد که هیچ کس نتواند به زیارت سیدالشهدا برود از این رو پول های زیادی را می گرفت. پیرزنی به زیارت امام حسین (ع) می رود. جلوی پیرزن را می گیرد و می گوید این پول ها را از کجا آوردی؟ پیرزن می گوید با دستهای پیر و فرتوت خودم چرخ ریسی کردم تا بتوانم به زیارت بیایم. متوکل می گوید: این جوری نمی شود.

هرکس می خواهد زیارت برود باید دستش را بدهد. می بیند کسی با دست قطع شده می آید و می گوید آن دست من را قطع کن که می خواهم به زیارت آقا ابی عبدالله بروم. آیا می توان جلوی عشق آن فرد را نسبت به امامش گرفت؟ این شب ها، شبهای ارزشمندی است.

دلت را وصل کن به سیدالشهدا. حضرت زینب (ع) می فرماید: در طول عمرم هر وقت پدرم علی می خواهد که نام حسین را ببرد می بینم از جایش بلند می شود و با احترام می گوید یا ابی عبدالله. چه احترامی می کند لذا می فرماید هرکس زیارت حسین برود به مثل این است که با خدا صحبت می کند. دل را باید وصل کرد آنجا. هدایت آنجاست. توفیق آنجاست. معرفت آنجاست و دریای اکتشاف آنجاست.

نویسنده : زهره نراقی