فاطمه س آیینه دار عالم است

انسان تا آنجا که اوج می گیرد, گسترده می شود مانند سایه سروی در غروب و هرچه گسترده تر می شود, دردها و درمان ها و امیدها و آرزوهای زمینی اش کوچک و کوچک تر می گردند تا جایی که فدک را برای ولایت بخواهد و طعام را برای ایتام و لباس شب عروسی را برای مساکین

انسان تا آنجا که اوج می‌گیرد، گسترده می‌شود مانند سایه سروی در غروب و هرچه گسترده‌تر می‌شود، دردها و درمان‌ها و امیدها و آرزوهای زمینی‌اش کوچک و کوچک‌تر می‌گردند تا جایی که فدک را برای ولایت بخواهد و طعام را برای ایتام و لباس شب عروسی را برای مساکین. گستردگی اندیشه که آمد، دیگر برنامه‌ریزی نه بر مبنای قطعه‌ای از زمین است و نه به میزان مقطعی از زمان، بلکه عصرها و نسل‌ها مهمان وجود کریم و اندیشه فهیم تواند و تو باید به این میزان که خدا رزق داده است، انفاق کنی و تا جایی که خدایت برکشیده است، بایستی و ببینی.

و دیدیم که بانوی سوره کوثر برای آخرین ایستگاه انسان هم تدارک دیده است و برای واپسین روزگار او که پس از سرگشتگی در هزار وادی حیرت بدانجا می‌رسد، رایت هدایت افراشته است. در همین زمینه و در تشریح نگاه و سیره فاطمی(ع) مقاله حاضر را مزین می‌کنیم به چهار عنوان که سرلوحه حرکت فعلی رسانه‌ای جامعه دینی‌مان است:

۱) دین: دین فاطمی از خدا شروع می‌شود و نه از ثواب خدا و در میان این دو بسی فاصله است. کسی که دین را از ثواب و عقاب شروع می‌کند، بی‌شک نسبت به جایگاه انسان بی‌اعتنایی کرده است و نسبت به عظمت حق ناسپاسی.

و تمام حرف در همین است که وقتی تو برای ثواب خدایی کار می‌کنی، چشم خودبین و سودنگر داری، پس سود حاضر چه بسا تو را از سود غایب دور کند و گندم ری ره فردوس برین را بزند و دست طلب از قبضه خنجر سر برآورد و بشود آنچه که شد و نینوا در پی ‌نینوا. وقتی تو از جلوه گل به گل‌ آفرین و از جلوه شب به خلوت مطلوب راه بردی و از شکر شیرین به یار دیرین و از ماه نقره‌فام به حقیقت مدام سفر کردی، هم‌زبان ملای روم می‌خوانی؛

ای دوست شکر خوب است یا آن‌که شکر سازد

خوبی قمر خوبست یا آن‌که قمر سازد‌

خدایی که با صد هزار جلوه برون آمده است تا تو ای انسان او را با صد هزار دیده ببینی، ثواب و عقاب را نه به عنوان تنبیه و تشویق که در قامت واقعیت باطنی پاکی و ناپاکی تعریف کرده است که هرکس یکی از آنها را در حجم کلی شخصیت و روزگار خود شکل می‌دهد و با گزینش راهی به سوی عروجی می‌رود یا اندرون چاهی! دین فاطمی دین تعامل با رفیق اعلایی است که ارتباط با او هر کوچکی بزرگ‌ می‌شود و هر خبری کثرت می‌گیرد و هر کثرتی اگر فاطمی باشد، جزو کوثر است. دین از نگاه محبوبه رسول (ص) شریعت‌ مسطح نیست، هرچند که شریعتش هم عین حقیقت آن است.

دین فاطمی یعنی عالی‌ترین وضعیت زندگی انسان.

۲) اخلاق: بهشت سیرت است پیش از آن‌که عمارت باشد. انسان خدابین با آینه شدن در برابر صفات زیبای حضرت احد بهشت‌ساز می‌شود، یعنی با اعمال خود قطعه‌قطعه بهشت را مهیا می‌کند و ارتفاع می‌دهد. حاج‌‌اسماعیل دولابی می‌گفت: کسی می‌تواند ببخشد که بخشیده شده باشد. بله، این‌جور هم می‌شود به موضوع نگاه کرد، یعنی انسان بهشتی می‌شود و بعد از آن به بهشت می‌رود. در نگاه حضرت صدیقه (ع) خوشرویی با اهل ایمان، بهشت‌ساز است. برخورد زیبا، چهره باز و پیشانی گشاده، راستی که نسیم خنکی از فردوس برین است بر زندانیان زمین.

و این عین گفتار آن حضرت است. خوشرو باشید با مومن و معاند که هرکدام آثاری دارد. خوشرویی همانگونه که در اولین برخورد، پایه اولیه موضوع آشنایی است، خود می‌تواند آغازی صحیح برای تداوم آشنایی و رابطه‌ها باشد.

۳) امید: اگر در یک صحنه از زندگی بشر جایی برای ناامیدی مطلق باشد، آنجا فقط در موقعیت فاطمه زهرا (ع) است.

رسول معظم به ملأ اعلی پیوسته است، علی (ع) تنهاست، مدینه به سکوت تن داده است. شب تاریک هجران فرارسیده است و راویان غدیر لب از لب نمی‌گشایند جز تعدادی اندک و تمام امیدها پرپر و تمام حاصل‌ها برباد!

و در همین حال آن‌که صبح امید علی (ع) است، چهره آسمانی مادر حسنین است، مادر صبر و قیام. مادر مدینه و نینوا. و زهرا (ع) رکن علی است و پایه و تکیه‌گاه اوست.

حضرت روزها برای مولا (ع) آموزه‌های جبرئیل امین را بازگو می‌کند و از آینده می‌گوید و از امید. امید به باروری صبر مجتبی و فتح‌الفتوح خون نینوا و امید به نیایش سجاد و علم صادقین و امامان بعد از آنان تا صبح موعود، تا صبحی که چراغ حق بدمد و قیام کعبه از بستر خونین کربلا سر برآورد و انسانیت بماند در برابر حقانیت علی (ع) و واقعیت غدیر و آموزه‌های کوثر.

۴) آگاهی: بیت‌الغزل حیات فاطمی آگاهی است. علم و آگاهی و دانستن همان چشم بینای انسان در برابر حقیقت است که اگر این دیده به دیدار گشوده شود، احتمال هرگونه کژروی فردی و اجتماعی به حداقل می‌رسد و به شرط گزینش صحیح پس از دانایی این میوه پیروزی و فلاح است که در دست انسان است بدون دغدغه. برای خدا میزان رضایت، برای رسول کثرت و کوثر و برکت، برای امیر(ع) مقام رکنیت و برای فرزندان دامان طهارت و آن گرامی باز هم بالاتر و والاتر است.

این همسر بی‌همتا در شبی که فرشتگان مسرور آسمان سرود غم می‌خواندند و زمین بی‌تاب امانت تازه رسیده بود، با چشم‌های بسته و دلی شکسته در دستان تنهای علی(ع) ماند؛ و این تمام علی(ع) بود که در برابر تمامیت و مظلومیت و غربت فاطمی(ع) تنها به یاد حق پناه برد تا آبشار گوارای نام دوست، سوز داغ فراق را تسکین دهد و جای پای کاروان جانان را مرهم باشد.

...وز کاروان چه ماند جز آتشی به منزل

حسین محمدیان