بازیگر فراموش شده

اتوبوسی را تصور کنید که در و بدنه‌اش به گونه‌ای رنگ شده که آن را به شکل یک کتابخانه با قفسه‌های زیاد درآورده است. این اتوبوس را شاید هیچ‌وقت در سطح شهر ندیده‌ باشید، اما چند سال …

اتوبوسی را تصور کنید که در و بدنه‌اش به گونه‌ای رنگ شده که آن را به شکل یک کتابخانه با قفسه‌های زیاد درآورده است. این اتوبوس را شاید هیچ‌وقت در سطح شهر ندیده‌ باشید، اما چند سال پیش مرضیه برومند نام «کتابخانه هدهد» را روی این اتوبوس گذاشت و آن را برای پخش به شبکه ۲ فرستاد. آن سال‌ها سریال کتابخانه هدهد به منظور ترویج کتابخوانی روی آنتن رفت و این شب‌ها هم از شبکه آی‌فیلم در حال بازپخش است.آنچه این سریال را دیدنی کرده، حضور بازیگرانی مانند امیرحسین صدیق و محمود بصیری است. صدیق نقش جوانی را بازی می‌کند که علاقه‌مند به حرفه کتابفروشی است، اما چون نمی‌تواند مغازه‌ای اجاره کند، تصمیم می‌گیرد یک اتوبوس قدیمی را تبدیل به کتابفروشی سیار کند.

راننده این اتوبوس محمود بصیری است؛ بازیگری که با جنس خاص بازیگری خود توانسته این سریال را جذاب‌تر کند. محمود بصیری چند وقتی است نه در آثار تلویزیونی و نه در هیچ جای دیگر که مرتبط به آثار نمایشی باشد، دیده نمی‌شود و فقط گاهی شایعاتی درباره او منتشر می‌شود که چندان هم خوشایند نیست و نشان می‌دهد که روزگار با بصیری خوب نیست. همان‌گونه که آدم‌های سینما و تلویزیون دیگر با او خوب نیستند. بازیگری که توانایی‌های خاص خود را دارد و زمانی که در سریال «هزاردستان» بازی کرد بسیاری از منتقدان به او لقب بازیگر غریزی دادند.

بصیری در گفت‌وگویی که در زمان پخش سریال هزاردستان با نشریات مختلف انجام داد، گفت ابتدا برای تعمیر و ساخت و ساز اتومبیل‌هایی که قرار بود در سریال هزاردستان از آنها استفاده شود به کار دعوت شد، اما به مرور که زنده‌یاد علی حاتمی بیشتر با او آشنا شد، نقش مردی را به بصیری سپرد که در همه جای سریال حضور داشت، اما هیچ‌وقت شخصیت اصلی نبود. اما همان حضور حاشیه‌ای باعث شد تا محمود بصیری برای مردم به شخصیتی دوست‌داشتنی تبدیل شود. مرضیه برومند از این ظرفیت استفاده کرد و در سریال‌هایی مانند «زی‌زی‌گولو»، «هتل»، «کتابخانه هدهد» و... به او نقش‌هایی داد که هر چند فرعی بود، اما مخاطب را با خود همراه می‌کرد. مثلا بصیری در سریال هتل، نقش دربان را بازی می‌کرد. در ظاهر این نقش چندان پیچیدگی نداشت، اما بصیری با بازی خودش نشان داد که برای همین نقش تحلیل خاص خودش را داشته است؛ مثلا نوع راه ‌رفتنش مقابل در هتل یا مراوداتش با مسافرانی که می‌آمدند و می‌رفتند و...در کتابخانه هدهد هم بصیری سبک و سیاق خاص خود را در اجرا دارد. در اصل او سوپاپ اطمینانی است که هر زمان لازم باشد، به داستان وارد می‌شود تا مخاطب را بخنداند و او را به نوعی دیگر درگیر ماجرای سریال کند.همه اینها را گفتیم تا به این نتیجه برسیم که محمود بصیری، بازیگری غریزی است که می‌تواند در ذهن مخاطب جا باز کند و در خاطره او بماند، پس ای‌کاش کارگردانان هم او را از حافظه خود پاک نکنند.