تفلون‌های خطرساز

اولین قدم برای طبخ مواد غذایی سالم، انتخاب ظروف مناسب است، اما این روزها راحت‌طلبی، ظاهرپسندی و تبلیغات نقش چشمگیری را در انتخاب نامناسب ظروف برای مصرف‌کننده ایفا می‌کنند. …

اولین قدم برای طبخ مواد غذایی سالم، انتخاب ظروف مناسب است، اما این روزها راحت‌طلبی، ظاهرپسندی و تبلیغات نقش چشمگیری را در انتخاب نامناسب ظروف برای مصرف‌کننده ایفا می‌کنند.

امروزه اغلب ظروف مصرفی منازل برای پخت و پز از جنس روی یا تفلون هستند که در حقیقت هر دو از فلز آلومینیوم ساخته شده‌اند. ظروف تفلون سالیان درازی است که به عنوان یکی از ملزومات و وسایل لازم، جهت پخت مواد غذایی کاربرد دارند. این ظروف به علت مقاومت حرارتی و شیمیایی بالا در برابر اسیدها و بازها و خاصیت ضدچسبندگی مورد توجه اغلب خانواده‌ها قرار گرفته‌اند. اما بد نیست بدانید که نوع غیراستاندارد و غیربهداشتی این ظروف می‌تواند صدمات جبران‌ناپذیری را برای مصرف‌کننده به بار آورد.

در کل ظروف تلفون یا به اصطلاح چدنی که اخیرا مد شده‌اند در اصل از آلومینیوم و پوششی به نام تفلون که نوعی مواد رنگی پلیمری است ساخته شده‌اند. پوشش تفلونی نیز خود از دو لایه آستری و رویه تشکیل شده است که رویه آن نچسب بوده و اگر استاندارد نباشد به دلیل دارا بودن مواد پلیمری که نوعی پلاستیک هستند در مقابل حرارت‌های بسیار بالا به طور نامحسوس سوخته و گازهای سمی ایجاد می‌کند. این ظروف وقتی که بسیار داغ می‌شوند غذا را سمی می‌کنند ولی به دلیل درصد پایین این سموم در کوتاه مدت عارضه‌ای بروز نکرده ولی اثرات سوء آن در درازمدت با علائمی نظیر: کم‌خونی، کوتاه‌قدی، ضایعات پوستی و ... ظاهر می‌شود.

با گذشت بیشتر زمان به دلیل پیوند ضعیفی که در بین مولکول‌های تشکیل‌دهنده رویه تفلون نامرغوب وجود دارد و در هر بار پخت‌و‌پز‌ یک‌لایه بسیار نازک در حد میکرون از تفلون به غذا می‌چسبد در نتیجه در ظاهر وانمود می‌شود که غذا به تفلون نچسبیده ولی واقعیت این است که تفلون ظروف، خصوصا رویه آن طی چند ماه بتدریج از بین رفته و آستری باقی می‌ماند. با ایجاد این حالت به اصطلاح نچسبی تفلون نیز به پایان خود می‌رسد و پس از مدتی بتدریج آستری نیز به‌صورت نامحسوس وارد غذاها شده و سفیدی آلومینیوم هویدا می‌شود. آلومینیوم نیز به دلیل آن که فلزی نرم بوده علاوه بر ورود مواد شیمیایی به غذاها به صورت فیزیکی نیز با کشیدن قاشق و غیره به گونه‌ای مخرب وارد مواد غذایی گشته و به همراه آن خورده می‌‌شود. ورود این فلز به غذا علاوه بر از بین بردن طعم اصلی غذا، سبب بروز بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر (فراموشی)‌، نرمی استخوان، انسداد روده، کم‌خونی و بروز بیماری‌های مزمن دیگر می‌شود. در این میان بد‌نیست بدانید که چدنی‌های غیرواقعی که پوششی به نام تفلون دارند به خاطر ضخامت بالا از نظر توزیع حرارت بهتر از تفلون عمل می‌کنند ولی بقیه ضرر و زیانشان مشابه ظروف تفلونی است.

توجه: در مورد تفلون‌ها تنها ظروفی را که دارای مجوز ساخت از وزارت بهداشت هستند تهیه کنید و هرگز برای صرفه‌جویی و کمک به اقتصاد خانواده به بازسازی تفلون فکر هم نکنید. در ضمن به یاد داشته باشید اگر ظروف تفلون استاندارد و بهداشتی باشد و بدون روغن یا مواد غذایی بر روی حرارت نماند و در حین پخت از دماهای بسیار بالا استفاده نشود و هنگام پخت غذا در آنها از قاشق‌های تفلون یا چوبی به کار رود، ظروف مناسبی جهت پخت مواد غذایی در دماهای معمولی محسوب می‌شوند.