هتل پل در خدمت شماست

پل هوایی عابر پیاده به درد هیچ کاری که نخورد از حق و انصاف نگذشته، جای مناسبی برای بیتوته شبانه بی خانمان ها، خانه به دوش ها و معتادان است.
آن ها که به محض غروب خورشید و تاریک شدن …

پل هوایی عابر پیاده به درد هیچ کاری که نخورد از حق و انصاف نگذشته، جای مناسبی برای بیتوته شبانه بی خانمان ها، خانه به دوش ها و معتادان است.

آن ها که به محض غروب خورشید و تاریک شدن هوا مثل هر آدم دیگری نیاز به خواب و استراحت دارند و از همه مهمتر خانه ای ندارند که بعد از ولگردی روزانه داخل آن بخزند و شب را به صبح برسانند، چه جایی بهتر از پل عابر پیاده پیدا می کنند تا بی هیچ هزینه و خرجی، جل و پلاسشان را گوشه ای از پل پهن کنند و چشم به آسمان پر ستاره خدا تا صبح تخت بخوابند؟ صبح ها نه ساعتی هست که بیدارشان کند، نه خروسی، فقط سر و صدای ماشین هایی که با طلوع صبح به خیابان ها می ریزند و تک و توک عابری که از روی پل رد می شود به آن ها می فهماند که صبح شده است.

تا این جای قصه باز هم مشکلی نیست، پل عابر پیاده که مال پدرمان نیست که حرصش را بخوریم، ولی یکی نیست از این ولگرد های محترم بپرسد که چرا وقتی صبح از بستر گرم و نرمشان بلند می شوند رختخواب کارتنی خود را جمع نمی کنند و آن ها را همان جا به امان خدا رها می کنند و می روند.

تازه خیلی وقت ها غائله به همین یک دست رختخواب ناقابل ختم نمی شود، بلکه ته مانده غذای دیشب و لباس های ژنده و کثیف و تکه پاره اش را هم همان جا می گذارد و می رود، منظره آن پل عابر پیاده را تصور کنید.

چند روز پیش وقتی از پل عابر پیاده خیابان جمهوری رد می شدم، چنین منظره ای را از نزدیک دیدم.

آدم رغبت نمی کند از روی آن رد شود.

بد نیست مسئولان شهرداری فکری به حال سر و سامان دادن به اوضاع نابسامان این بی خانمان ها کنند تا حداقل مبلمان شهرمان کثیف تر و بد منظره تر نشود.

رضاپور