ناگفته ای از جام شگفتی ها

نسل طلایی فوتبال ما امروز به مصاف ازبكستان می رود این تیم پرستاره امید اول قهرمانی در سال ۲۰۰۷ است اما هیجان ۲۰۰۷ به پایان می رسد و آیا ایران ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵ هم به همین اندازه ستاره باران است

همان‌طور كه برخی از كارشناسان فوتبال آسیا نیز پیش از آغاز مسابقات پیش بینی می‌كردند، جام ملت‌های آسیا با نتایجی شگفت انگیز كار خود را آغاز كرد‌. تساوی عراق و تایلند نویدبخش جامی پر التهاب، جذاب و دیدنی بود و پیروزی ویتنام مقابل امارات گواهی بر این ادعا‌.

با وجود اینكه تنها ۴ روز از آغاز مسابقات جام ملت‌های آسیا نتایج عجیب تیم‌های رده ۳ و ۴ آسیا مقابل تیم‌های برتر قاره كهن نظر تمام علاقه مندان به فوتبال را درباره فوتبال آسیا تغییر داده است‌ اكنون به جرأت می‌توان گفت كه جام ملت‌های آسیا و به طور كلی فوتبال آسیا در مسیر متفاوتی قدم نهاده كه سالیان دراز اهالی و علاقه مندان فوتبال آرزوی آن را داشتند‌.

از زمانی كه محمد بن همام قطری ریاست كنفدراسیون فوتبال آسیا را برعهده گرفت، رویكردهای به ظاهر حرفه‌ای او تحول شگرفی در فوتبال آسیا ایجاد كرد‌.

بن همام عقیده دارد كه آینده فوتبال در آسیا اتفاق خواهد افتاد‌. او بر مبنای پیشرفت یكباره فوتبال آفریقا در دهه ۹۰ معتقد است كه دایره پیشرفت فوتبال در آسیا خاتمه می‌یابد‌. بر همین اساس كنفدراسیون فوتبال آسیا برنامه‌های فشرده اما بلندمدت و فازبندی شده‌ای را برای كشورهای عضو در نظر گرفت كه در این میان می‌توان به پروژه آسیاویژن در كشورهای مختلف و همچنین طرح حرفه‌ای سازی باشگاه‌ها و برگزاری لیگ حرفه‌ای قهرمانان آسیا اشاره كرد كه با جدیت تمام در حال انجام است‌.

نتیجه طرح‌های توسعه فوتبال آسیا در سیزدهمین دوره جام ملت‌ها كه در چین برگزار شد كاملاً مشهود بود‌. مسابقات با الگوی رقابت‌های جام ملت‌های اروپا به اجرا درآمد و از سطح كیفی متفاوتی برخوردار بود‌. این كیفیت و رقابت در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ نیز ادامه داشت و تیم‌ها با رقابتی تنگاتنگ برای صعود به جام جهانی به پیكار با هم پرداختند‌.

هرچند كه تیم‌های برتر آسیایی توانستند نتایج درخوری را در جام جهانی به ثبت برسانند اما مسابقات مقدماتی جام ملت‌ها و آغازین رقابت‌های این دوره از مسابقات نشان داد كه سطح بندی بین تیم‌های آسیایی دیگر رنگ باخته و اختلاف تیم‌ها با یكدیگر كم شده است‌.

اگرچه امتیاز میزبانی شرایط را به سود تیم‌هایی چون ویتنام، تایلند و اندونزی مهیا كرده بود و نتایج خیره كننده آنان مقابل تیم‌های نامدار را شاید بتوان به میزبانی مربوط دانست اما اختلاف سطحی كه بین فوتبال كشورهای آسه آن و تیم‌هایی همچون امارات، بحرین و عراق موجود بوده هیچ گاه تصور برابری آنها را در اذهان به وجود نمی‌آورد، چه برسد به برتری جنوب شرقی‌ها مقابل این تیم‌ها‌.

كشورهای میزبان رقابت‌های جام ملت‌ها در فرصت سه ساله‌ای كه تا آغاز این مسابقات داشتند تمام همت خود را معطوف به ساختن فوتبال در سرزمین خود كردند‌. نگاه ویژه كنفدراسیون فوتبال آسیا به فوتبال این منطقه و همچنین جذب سرمایه‌های كلان به فوتبال در این كشور‌ها موجبات موفقیت تیم‌های ملی تایلند‌، ویتنام و اندونزی را فراهم كرد‌.

از سوی دیگر با تمركز در شگفتی‌های خلق شده به نكته بسیار مهمی برمی خوریم كه گوشه‌ای از آینده متحول فوتبال آسیا را نشان می‌دهد‌. تیم‌ملی فوتبال ویتنام در حالی توانست نامداران امارات - كه به تازگی رقابت‌های معتبر جام خلیج فارس رابا قهرمانی پشت سر گذاشته بودند و با هدایت برونو متسو فرانسوی برای كسب عنوان پای به رقابت‌ها گذاشته بودند- را شكست دهند كه ۱۲ بازیكن زیر ۲۳ سال را در بین بازیكنان خود داشتند‌.

درخشش امیدهای ویتنام در رقابت‌های دور اول انتخابی المپیك آن قدر با صلابت بود كه آلفرد ریدل بدون هیچ شك و شبهه‌ای آنان را به تیم‌ملی دعوت كرد تا در جام ملت‌ها شگفتی خلق كنند‌. زمانی كه ویتنام در دیدار دوستانه عمان را ۵ بر۳ در هم كوبید بسیاری دریافتند كه دیگر حتی نمی‌توان در مورد شكست تیم‌های درجه ۴ آسیا هم به راحتی سخن گفت‌!

موفقیت جوانان زیر ۲۳ سال ویتنام در آغازین مسابقات جام ملت‌ها را می‌توان بازتاب كوچكی از آینده متفاوت فوتبال آسیا قلمداد كرد‌. آینده‌ای كه شرایط فعلی فوتبال پایه‌ای ما نشانی از حضور در آن نخواهد داشت‌.

نسل طلایی فوتبال ما امروز به مصاف ازبكستان می‌رود‌. این تیم پرستاره امید اول قهرمانی در سال ۲۰۰۷ است اما هیجان ۲۰۰۷ به پایان می‌رسد و آیا ایران ۲۰۱۱ و ۲۰۱۵ هم به همین اندازه ستاره باران است؟