سیاستی جدید در عرصه جهانی حمایت از ایران, باج خواهی از آمریکا

پرونده هسته ای ایران چند سالی است که محلی برای مناقشه کشورهای جهان قرار گرفته است و هر روز فصلی جدید در این پرونده گشوده می شود که تا بحال به نتیجه ای نرسیده است

پرونده هسته‌ای ایران چند سالی است که محلی برای مناقشه کشورهای جهان قرار گرفته است و هر روز فصلی جدید در این پرونده گشوده می‌شود که تا بحال به نتیجه ای نرسیده است.

موضوع فعالیت هسته ای ایران به تسویه حسابی بین ایران و آمریکا تبدیل شده است که هیچکدام حاضر به عقب نشینی نیستند و حاضرند برای پیروزی در این پرونده هر راهکاری را مورد استفاده قرار دهند.

روزی آمریکا ایران را به بهانه صلح آمیر نبودن فعالیت های هسته ای تهدید به حمله نظامی می کند و فردای آن روز ایران در برابرش موضع گرفته و هرگونه حمله نظامی را با جوابی قاطع از نوع خود پاسخ می دهد. گاهی هم کشورهایی برای میانجیگری پا پیش گذاشته و راهکارهایی را در این زمینه ارایه می دهند.که تا بحال به علت همین رقابت تنگاتنگ میان ایران و آمریکا این مساله به نتیجه نرسیده است. اما موضوعی که کاملا به چشم میآید این است که پرونده هسته ای ایران دست آویزی شده است برای دیگر کشورهایی که نقش بی طرف را ایفا می کنند. روسیه اولین کشوری بود که در این مساله خود را وارد کرد و اعتقاد داشت که پرونده هسته ای ایران را می توان با راه حل دیپلماسی به سرانجام رساند و حتی در جلسه های شورای امنیت رای منفی خود را اعلام کرد.اما چندی نگذشت که آمریکا برای متقاعد کردن این کشور دست به حرکت هایی زد که در انتها در آخرین قطعنامه به سر انجام رسید. ایالات متحده برای همراهی کردن روسیه با خود طرح دفاع موشکی در بلوک شرق را ملغی اعلام کرد و با این حرکت تنها مانع موجود بین خود و کرملین را برداشت. این حرکت باعث شد تا روسیه نیز چراغ سبز را نشان ایالات متحده دهد و در آخرین نشست شورای امنیت به قطعنامه تحریمی علیه ایران رای مثبت دهد.

روسیه حتی پا را از این فراتر نهاد و با تحویل ندادن موشک های اس ۳۰۰ به ایران موافق بودن با مواضع آمریکا را نشان داد. اما کشور دیگری که از این پرونده به سود خوبی دست یافت و در آخرین نشست شورای امنیت رای مثبت به تحریم ایران داد، کشور چین بود. چین در ابتدای مناقشه پرونده هسته ای ایران به نفع ایران اعاده دعوی کرد و خود را در قامت یک حامی پر و پا قرص ایران نشان داد. ایران هم به نشان دوستی دروازه های کشورش را بر روی کالاهای چینی گشود و باعث شد تا بازار ایران پر از کالاهای چینی شود. اما این پایان کار برای زیاده خواهی های چین نبود. زیرا آمریکا سریعا دست به کار شد و با بستن چند طرح بزرگ اقتصادی من جمله افزایش صادرات کشور چین به آمریکا، راه را برای رای مثبت دادن چین به قطعنامه علیه تهران باز کرد که رای مثبت چین به آخرین قطعنامه ضد برنامه هسته ای ایران شاهد این مدعاست.اما دو کشوری که بعد از چین و روسیه وارد کارزار پرونده هسته ای ایران هنوز حکایتشان باقی است. ترکیه و برزیل دو کشوری هستند که به ایران سفر کردند و بیانیه تهران را قبل از تصویب قطعنامه ارایه دادند.در این بیانیه عنوان شده بود که فرآیند غنی سازی از طریق ترکیه انجام شود. این دو کشور تازه نفس در آخرین نشست شورای امنیت به قطعنامه رای منفی داده و باعث شدند تا آمریکا نتواند رای اجماع را بدست آورد.گرچه قطعنامه به تصویب رسید اما بازهم نبودن اجماع در شورای امنیت می تواند به ضرر ایالات متحده تمام شود و وجهه وی را پایین آورد.اما بعد از تصویب قطعنامه موضع ترکیه و برزیل آنچنان که باید و شاید استوار نشان نمی دهد.

سیاست برزیل و ترکیه یادآور با دست پس زدن و با پا پیش کشیدن را یادآور می شود. از طرفی وزیر امور خارجه این کشور اعلام می کند که ما به مصوبات قطعنامه احترام می گذاریم و از طرفی رییس جمهور این کشور اعلام می کند که همچنان با طرح ضد ایرانی مخالف است. ترکیه همچنین حالتی را دارد و سیاست یک بام و دو هوا را در پیش گرفته است.بسیاری از تحلیلگران حرکت این دو کشور را سرمشقی از دو کشور چین و روسیه برداشت کرده اند.با این عنوان که ترکیه و برزیل نیز با مطرح کردن موضوع قطعنامه به طرق مختلف سعی دارند تا نگاه آمریکا را به سوی خود جلب کنند تا بتوانند امتیازی از این کشور بگیرند. حال باید صبر کرد و دید که آیا ترکیه و برزیل بر مواضع خود در بیانیه تهران پافشاری می کنند یا با باجی از طرف آمریکا روبرو می شوند و به راحتی عطای حمایت از ایران را به لقایش می بخشند. در هر صورت محمود احمدی نژاد باید در این خصوص گوش به زنگ باشد و حرکات این دو کشور را شدیدا زیر ذره بین قرار دهد تا مجبور نباشد برخوردهای دوگانه کشورهای دخیل در پرونده هسته ای ایران را توجیه کند. بطوریکه بعد از رای مثبت چین به قطعنامه علیه پرونده هسته ای ایران وی اعلام کرد که رابطه ایران و چین با این مسایل تیره نخواهدشد. به هر حال کشورهای دنیا دریافته اند که دخالت در پرونده هسته ای ایران می تواند منافع بسیاری را به کشورشان سرازیر کند. به هر حال این موضوع نشان می دهد سیاست جدید در کشورها شکل گرفته است که آن حمایت از ایران و باج خواهی از آمریکا می باشد.

نویسنده: علیرضا لرک