آسیب‌ طناب نخاعی چیست؟

آسیب طناب نخاعی به هر نوع صدمه به ستون فقرات از جمله مهره‌ها، دیسک‌ها، رباط‌ها یا خود نخاع ناشی اطلاق می‌شود و مشکلات جدی از جمله معلولیت را برای فرد صدمه‌دیده به همراه دارد.

آسیب طناب نخاعی به هر نوع صدمه به ستون فقرات از جمله مهره‌ها، دیسک‌ها، رباط‌ها یا خود نخاع ناشی اطلاق می‌شود و مشکلات جدی از جمله معلولیت را برای فرد صدمه‌دیده به همراه دارد.

نخاع مجموعه‌ای از رشته‌های عصبی است که از مغز امتداد می‌یابد و به میانه کمر می‌رسد و سیگنال‌هایی را به مغز و سایر اعضای بدن می‌فرستد و دریافت می‌کند. همچنین نخاع از بافت نرمی برخوردار است که توسط مهره‌های ستون فقرات محافظت می‌شود.

مرکز ملی آماری آسیب‌های نخاعی در آمریکا بر اساس بررسی‌های خود اعلام کرده است تعداد آمریکایی‌هایی که با آسیب‌های نخاعی زندگی می‌کنند به طور تقریبی بین ۲۳۸ هزار تا ۳۳۲ هزار مورد برآورد شده است.

دلایل آسیب‌دیدگی نخاع

ضربه ناگهانی به ستون فقرات که به شکستگی، جابه‌جایی و فشردگی مهره‌ها منجر می‌شود می‌تواند موجب آسیب‌های طناب نخاعی شود. جراحت ناشی از چاقو یا شلیک گلوله می‌تواند به قطع نخاع منجر شود. همچنین پس از آسیب‌دیدگی نخاع عواملی چون خونریزی، ورم، التهاب و ترشحات داخل یا نزدیک نخاع می‌تواند موجب آسیب‌های بیشتر این عضو حیاتی شود.

علاوه بر این بیماری‌هایی از قبیل آرتریت، سرطان، التهاب، عفونت و از بین رفتن دیسک‌های ستون فقرات می‌تواند موجب آسیب‌های نخاعی غیر ضربه‌ای شود.

شدت آسیب‌های نخاعی

آسیب‌های طناب نخاعی بر اساس محل آسیب‌دیدگی و شدت آن متفاوت هستند. آسیب‌هایی که از سطح بالاتری برخوردارند می‌توانند روی آرنج‌ها، دست‌ها، پاها و لگن تاثیر بگذارند در حالی که آسیب‌های وارده به قسمت‌های پایین‌تر نخاع تنها روی پاها، لگن و بالا تنه تاثیر می‌گذارند. این آسیب‌ها و ضایعات می‌توانند به معلولیت از ناحیه دو دست و دو پا و یا صرفا به معلولیت پاها منجر شود.

علائم آسیب‌دیدگی نخاع

شایع‌ترین علائم آسیب‌ طناب نخاعی شامل از دست دادن توانایی حرکت، از دست دادن حواس، از دست دادن کنترل مثانه یا روده، واکنش یا اسپاسم‌های بیش از حد، درد یا احساس سوزش به دلیل آسیب‌دیدگی اعصاب و همچنین دشواری در تنفس و سرفه یا صاف کردن گلو هستند.

درمان‌ آسیب‌های نخاع

گزینه‌های درمانی برای آسیب‌های طناب نخاعی محدود هستند اما فناوری‌های اندام‌های مصنوعی و دارودرمانی می‌تواند به باز تولید سلول‌های عصبی کمک کند و یا نحوه حفظ کارکرد اعصاب و رشد رشته‌های عصبی را تقویت کند.

بلافاصله پس از وقوع حادثه نیروهای امداد اقدام به ثابت نگهداشتن ستون فقرات می‌کنند. همچنین کنترل قدرت تنفسی بیمار، پیشگیری از وارد شدن ضربه، ثابت نگهداشتن گردن و جلوگیری از ایجاد لخته‌های خونی از جمله اقدامات اولیه برای درمان آسیب طناب نخاعی هستند.