سیاست های دولت به زیان محرومان و به نفع ثروتمندان

زندگی کارگران دیگر با نان خالی هم نمی گذرد

یک کارگرساکن در شهرهای بزرگ باید برای زندگی اش یک رابطه منطقی تعریف کند تا بتواند آنچه را که در پایان هر ماه به عنوان دستمزد دریافت کرده بابت نیازهای زندگی اش هزینه کند. در زندگی کارگر ایرانی دو گزینه "معلوم" دستمزد و ساعت کار وجود دارد بدین معنا که برمبنای قانون کار، قرار است در برابر ۷ ساعت و ۲۰ دقیقه کار روزانه ۳۳۰ هزار تومان دستمزد ماهانه بگیرد (اگر چه اکنون در بسیاری از بنگاه های اقتصادی کارگران در برابر ۱۲ ساعت کار حتی ۳۰۰ هزار تومان هم دریافت نمی کنند) اما در برابر آن، باید هزاران مساله "مجهول" همچون اجاره خانه ، هزینه خورد و خوراک، پوشاک، تحصیل فرزندان و... را حل کند. اما مساله اینجاست که این کارگر ریاضی دان نیست تا بتواند این معضلات را حل کند!؟

از سوی دیگر، یارانه ها هدفمند شد تا جراحی بزرگ اقتصادی محقق شود و این درحالی است که قیمتها رشد قابل توجهی داشت. هر چند که صاحب نظران معتقدند تورم انتظاری در راه است و باید بیش از اینها منتظر گرانی باشیم. اما آنچه در این جراحی بزرگ فراموش شد، افزایش منطقی دستمزد کارگران بود.

به خاطر داریم که هنگام تصویب هدفمندی یارانه ها، غلامعلی حدادعادل، نمایند تهران در مجلس شورای اسلامی چنین اظهار نظر کرده بود "هدفمندی یارانه ها یک جراحی بزرگ است و هر جراحی با درد و خونریزی همراه است که باید آن را تحمل کرد" اما اکنون با افزایش دستمزد ۹ درصدی، چنین به نظر می رسد که گویا کارگران باید این درد و خونریزی را تحمل کنند و همچنان منافع هدفمندی نصیب سرمایه داران شده است.

آمارها حکایت از آن دارد که بیش از ۶۰ درصد جمعیت کشور در شهرها و کمتر از ۴۰درصد در روستاها ساکن هستند و از سوی دیگر بیش از ۸۰درصد کارگران مزد بگیر تابع قانون کار، در شهرها مشغول به کار هستند. بنابر این شاهد هستیم که عده قابل توجهی از کارگران، در شهرهای بزرگ اما درمحله های کم درآمد و فقیرنشین زندگی می کنند.

اکنون یکی از مشکلات کارگران این است که باید کار کنند، اما زیر خط فقر قرار داشته باشند. در حالی که تعریف فقر حکایت از آن دارد که آدم فقیر در اثر بیکاری و کارنکردن فقیر شده و این یکی از معادله های حل نشده کشورمان است.

اکنون ۳ سال است که خط فقر اعلام نمی شود اما بر اساس آخرین اعلام رسمی مقامات دولتی، اختلاف سطح درآمد و دستمزد در برابر هزینه ها حدود ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان است و این رقم حکایت از آن دارد که شورای عالی کار متشکل از نمایندگان کارگر، کارفرما و دولت، با تصویب دستمزد ۳۳۰ هزار تومانی تصمیم گرفتند تا سطح زندگی کارگران کشور در سال ۹۰ به اندازه فقرای ۳ سال قبل هم نباشند. البته این مصوبه از نظر دولت که بزرگترین کارفرمای ایران است و باید بیشترین دستمزد را به کارگران بپردازد و یا کارفرمایان بخش خصوصی که به غیر از سود به چیز دیگری نمی اندیشند، موجه به نظر می رسد. اما نمایندگان کارگر پاسخ دهند که چگونه به این مصوبه تن دادند و اینکه آیا نمایندگی کارگر بدین معناست که در جلسه ای بنشینند و به نفع کارفرما و دولت رای بدهند؟!

در این رابطه دبیر اجرایی خانه کارگر کرمان می گوید: امروز کارگران دیگر با نان خالی هم نمی توانند زندگی خودشان را بگذرانند و شکم خود و زن و فرزندانشان را سیر کنند.

عباس کار بخش معتقد است با معیارهای فعلی، حداقل دستمزد با هزینه زندگی کارگران همخوانی ندارد گفت: تصویب دستمزد ۳۳۰ هزار تومانی بیانگر آنست که کارگران باید در چند نوبت کار بکنند تا از پس مخارج خود برآیند.

وی با تاکید بر اینکه کارگران ایرانی نجابت دارند و به خاطر عقاید مذهبی و باورهای ملی اعتراض نمی کنند گفت: سکوت کارگران بهانه ای شده تا مسئولان گمان کنند که این قشر زحمت کش از شرایط فعلی راضی هستند درحالی که وقتی سفره های خالیشان را باز می کنیم متوجه می شویم که خیلی مشکل دارند یا سکوت شان از سر رضایت نیست.

دبیر اجرایی خانه کارگر کرمان با تاکید بر اینکه در حال حاضر در شهرهای بزرگ با دستمزد کمتر از ۵۰۰ هزار تومان در ماه نمی توان زندگی کرد گفت: آنهایی که در شورای عالی کار نشسته و در این مورد تصمیم گرفته اند، با کدام استدلال و با کدام وجدان دستمزد ۳۳۰ هزار تومانی را برای کارگران تعیین کردند!؟

وی سکوت کارگران را به معنای نجابت آنان دانست و گفت: اگر کارگران نجیب هستند و مشکلات را به خاطر منافع ملی تحمل می کنند لازم است مسئولان هم نجیب باشند و برای شرایط سخت زندگی کارگران چاره ای بیندیشند.

کار بخش با انتقاد از سیاست های اقتصادی دولت گفت: متاسفانه هر سیاستی که در تیم دولت گرفته و اجرا می شود به زیان محرومان و کارگران بوده و درآمدهای سرشاری را به جیب ثروتمندان هدایت کرده است !؟

وی با انتقاد شدید از هدفمند کردن یارانه ها گفت: اکنون به هر عضو خانواده در ماه ۴۵ هزارتومان یارانه نقدی پرداخت می شود در حالی که مبلغی بسیار بالاتر از آن در قبض های برق، گاز و آب از مردم دریافت می شود.

دبیر اجرایی خانه کارگر کرمان با اعلام اینکه شاید این مبالغ برای روستاها و مناطق محروم که از نعمت برق و گاز و آب برخوردار نیستند، خوب باشد، اما اطمینان داشته باشید که یارانه ها در شهرها پاسخگو نیست و با هیچ مدیریتی نمی توان قبض های دولتی را پرداخت کرد.

وی با تاکید بر اینکه هر چه نگاه می کنیم محرومان، محرومتر و فقرا ، فقیرتر می شوند گفت: تاکنون صحبت بر سر این بود که فقرا باید با یک لقمه نان خالی بسازند اما اکنون که یکباره نان ۵ برابر گران شده است دیگر نمی توانیم انتظار داشته باشیم که فقیری بتواند با یک لقمه نان خالی نیز زندگی اش را ادامه دهد.

کار بخش در پاسخ به این که چرا به جای کارگران از فقرا صحبت می کند گفت: باور کنید که بین کارگر و فقیر تفاوتی نیست و اکنون دیگر نمی دانیم کارگر را فقیر بدانیم یا به جای تعریف فقیر نام کارگر را بگذاریم.

و اما دبیر اجرایی خانه کارگر اصفهان نیز با تاکید بر اینکه کارگران با مشکلات عدیده ای دست و پنجه نرم می کنند گفت: دستمزدهای پایین، قراردادهای موقت، شرکت های پیمانکاری تامین نیروی انسانی، حوادث کار اجرا نشدن قانون کار در بنگاه های اقتصادی و از همه مهم تر کم لطفی های دولت پاس بحران های جدی در عرصه های کار و کارگری شده است.

اصغر برشان با اعلام این که اکنون هفته کار و کارگر است گفت: انتظار ما این است که دولت در سال جهاداقتصادی هدیه گران بهایی به کارگران بدهد تا آنان را برای حضور در عرصه این جهاد امیدوار کند.

وی با یادآوری این که در ۱۱ اردیبهشت سال گذشته احمدی نژاد قول داده بود که شرکت های پیمانکاری را از خط تولید حذف کند گفت: اگرچه این قول تا اندازه ای محقق شده اما در آن اندازه ای نیست که کارگران را راضی کند و هنوز هم پیمانکاران زیادی وجود دارند که کارگران را استثمار می کنند و از این معضل اقتصادی و اجتماعی، صاحب مال و مکنت می شوند.

دبیر اجرایی خانه کارگر اصفهان با انتقاد از مصوبه شورای عالی کار در مورد حداقل دستمزد کارگران برای سال ۱۳۹۰ گفت: دستمزد ۳۳۰ هزار تومانی هرگز نمی تواند پاسخگوی نیازهای کارگران باشد اما نمایندگان کارگران در شورای عالی کار به دولت و سیاست های کلان کنترل تورم اعتماد کردند و به این هدف از تن دادند.

وی با تاکید بر اینکه حداقل دستمزد مصوب تناسبی با هم سبد معیشت زندگی کارگران ندارد گفت: گمان نکنید که کارگران توقع زیادی دارند و یا زندگی آنان به حدی مجلل است که ۳۳۰ هزار تومان را به حساب نمی آورند. منظور ما این است که هرکس می تواند با این مبلغ به زندگی خود ادامه دهد روش خود را به عنوان یک کار بزرگ اقتصادی به تمام جهان ارائه دهد.

برشان با تاکید بر اینکه تاکنون اعتماد کارگران به دولت و کارفرمایان نتیجه عکس داشته است گفت: درحال حاضر اختلاف معناداری بین دریافتی های کارکنان دولت و کارگران وجود دارد دولت به کارکنان سبد کالا می دهد اما بن کالای کارگران را حذف می کند درحالی که بن می تواند جلوی تورم را بگیرد و کالاهای اساسی را به سفره کارگران بیاورد.

وی در پاسخ به این که آیا کارگران با ۳۰ هزار تومان تفاوت قیمت کالاهای بن زندگی شان تامین می شود گفت: ما هرگز نگفته ایم که مشکل کارگران به این مبلغ ناچیز بن کالا حل می شود، اما گله ما از دولت این است که همین حداقل را نیز در حق کارگران روا نمی دارند.

دبیر اجرایی خانه کارگر اصفهان با انتقاد از بی توجهی سازمان تامین اجتماعی در تامین هزینه های درمان کارگران گفت: خدا نکند کارگری بیمار شود زیرا دراین صورت یا باید در مراکز درمانی سازمان تامین اجتماعی و در صف های طولانی منتظر دریافت نوبت باشد و یا تعرفه های بالای پزشک، دارو، کمک هزینه های پزشکی و درمان را بپردازد.

وی با تاکید بر اینکه در حال حاضر پزشکان متخصص دفترچه بیمه را نمی پذیرند گفت: پزشکان فقط پول را می شناسند و دلشان نمی خواهد برای دریافت حق ویزیت ، در سازمان تامین اجتماعی سرگردان شوند.

برشان با اعلام اینکه ویزیت پزشک متخصص ۱۲ هزار تومان است گفت: اگر پزشکی دفترچه بیمه را بپذیرد تنها ۲ هزار تومان تخفیف می دهد و کارگر بخت برگشته مجبور است ۱۰ هزار تومان بقیه را خودش بدهد که البته این مسئله در مورد سایر خدمات پزشکی از قبیل آزمایشگاه، رادیولوژی و... صدق می کند.

وی با انتقاد از بدقولی های دولت گفت: متاسفانه دولت و کارفرمایان با کارگران صادق نیستند هنگامی که دستمزد سال ۸۹ را تصویب می کردند قرار شد که در اواسط سال این مبلغ تجدید نظر شود زیرا همگان اذعان داشتند که تورم ۱۵درصدی با واقعیت ها همخوانی ندارد اما مشاهده کردیم که نه تنها دولت در کنترل قیمت ها موفق نبود بلکه به قول خود در برابر جامعه کارگری عمل نکرد و کارگران مجبور شدند باز هم تورمی را تحمل کنند که ناشی از سو»مدیریت دولت است.

دبیر اجرایی خانه کارگر اصفهان با اظهار تعجب و تاسف از نحوه ترسیم دستمزد برای سال ۹۰ گفت: تاکنون هیچ گاه سابقه نداشته که دستمزدها از تورم کمتر افزایش یابد اما امسال مشاهده کردیم که با ترفندهای مختلف افزایش حداقل دستمزد در مرز ۹درصد و برای سایر سطوح در مرز ۵درصد تصویب شد. این در حالیست که هنوز تورم انتظاری ناشی از هدفمندی یارانه ها خودش را نشان نداده است.

وی با اعلام اینکه در ابتدای سال های گذشته کارگران زیادی به دلیل گسترش قراردادهای موقت اخراج می شدند گفت: امسال همین اخراج ها را شاهد بودیم اما کارفرمایان دلیل اخراج ها را نداشتن صرفه اقتصادی و رکود بازار اعلام می کردند.

برشان با اشاره به افزایش قیمت حامل های انرژی گفت : هر آتشی که روشن می شود دودش به چشم کارگر بخت برگشته می رود. امسال نیز شاهد بودیم که تبعات هدفمندی یارانه ها را کارگران و محرومان متحمل شدند.

وی در پاسخ به اینکه مسئولان وزارت کار اعلام کرده اند که میزان مراجعه کارگران به ادارات کار کاهش چشمگیری داشته است گفت: آقایان گمان نکنند که کارخانه تعطیل نشده و کارگری را بیرون نکرده اند بلکه امروز قراردادهای کار به نوعی بسته می شود که هر گاه کارفرما اراده کرد کارگر را بیرون کند و جایی برای اعتراض باقی نماند.

دبیر اجرایی خانه کارگر اصفهان بازنشستگان را آیینه تمام نمای جامعه کارگری دانست و گفت: کارگری که امروز کار می کند آینده خود را در بین بازنشستگان جستجو کرده و این در حالی است که امروز بازنشستگان با بدترین روش ها مواجه هستند.

وی گفت: در یک مقطعی مستمری ها را افزایش دادند اما دوباره کاهش دادند و این چیزیست که هرگز شاهد نبوده ایم مگر آن که خواسته باشند از بازنشستگان سو»استفاده کنند.

دراین رابطه عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی با تاسف از اینکه بحران بیکاری، کارگران را در وضعیت استثماری قرار داده است، گفت: متاسفانه کارگران در کشور ما وضعیت خوبی ندارند و حقوق مناسبی به آنها داده نمی شود.

داریوش قنبری با اشاره به فعالیتهای خارج از حیطه قانون کار برخی کارگران افزود: در بسیاری موارد شاهد هستیم که کارگران بدون پوششهای تعریف شده در قوانین مشغول کار هستند که این معضل به دلیل شدت بحران بیکاری است که در کشور وجود دارد.

وی با تاکید بر اینکه بسیاری از کارفرماها، کارگران را استثمار می کنند گفت: این کارفرمایان بیشترین کار را بر دوش کارگران تحمیل می کنند در حالی که کمترین دستمزد را به این قشر زحمتکش می پردازند.

نماینده ایلام با انتقاد از ناکارآمد بودن قانون و بی توجهی کارفرمایان به مواد قانونی گفت: در شرایطی که کارگران مورد سو»استفاده قرار می گیرند، جای تاسف دارد که شاهد برخی اصلاحات در قانون کار هستیم . به ویژه آنکه قرار است این اصلاحات به ضرر کارگران تمام شود.

وی با انتقاد از اینکه اصلاحات قانون کار زمینه ساز بالا بردن توان کارفرمایان در برابر کارگران است گفت: متاسفانه به دنبال آن هستند تا دست کارفرماها را برای هر نوع برخورد سلیقه ای در برابر کارگران باز بگذارند.

عضو کمیسیون اجتماعی با تاکید بر اینکه نباید شرایطی پیش بیاید که کارفرما بر کارگر مسلط شود گفت: باید روابط عادلانه ای در کارگاه به وجود بیاید تا به حقوق کارگران بی توجهی نشود.

قنبری با اظهار تاسف از اینکه وضعیت بیمه کارگران در شرایط مناسبی قرار ندارد، گفت: متاسفانه بسیاری از کارگران به شکل غیررسمی و با قرار داد موقت کار می کنند. این کارگران بیمه نیستند و مورد ظلم واقع می شوند.

وی با اعلام اینکه کارگرانی که به صورت قانونی فعالیت دارند نیز قوانین مناسبی برای بیمه شدن آنها وجود ندارد گفت: این خطرناکترین حالت و شرایط حاکم بر عرصه کار و کارگری کشور است.

نماینده ایلام درمورد کارت های اعتباری کارگران و نحوه تاثیر آن بر زندگی این قشر از جامعه گفت: فکر نمی کنم نحوه پرداخت کارت های اعتباری تاثیری بر زندگی آنها داشته باشد، زیرا قرار است پولی را در یک مقطع به کارگر قرض بدهند که در آینده به صورت اقساط از او گرفته شود در حالی که دستمزد او با شرایط روز بالا نرفته تا بتواند بدهی اش را بپردازد. بنابراین کارت اعتباری کارگر را بدهکار می کند.

البته حرف های کارگران شنیدنی است اما مسئله آنجاست که چه کسی حاضر به شنیدن این کلمات و این جملات می شود.

یکی از کارگران که در کارخانه ذوب فولاد کار می کند از زمین و زمان گلایه دارد و می گوید: دلتان می خواهد ناله بزنیم و بگوییم که چه وضع اسفناکی داریم. آیا دلتان می خواهد برای گرفتن حقمان التماس کنیم. چه کسی قبول می کند که با دستمزد ۳۳۰ هزار تومانی بتواند زندگی یک خانواده چهار نفره را تامین کند؟ حالا فرض بگیریم که می شود ! یکی از آقایان که ادعای چنین بحثی را دارند خودشان را جای ما بگذارند و تنها یک ماه با این دستمزد زندگی کنند.

این کارگر کارخانه ذوب فلزات می افزاید: اگر یکی از اعضای شورای عالی کار یا یکی از مسئولین، مدیران و تصمیم گیرندگان را پیدا کردید که کمتر از ۸۰۰ هزار تومان دریافتی داشته باشد، آنگاه می پذیریم که به ما همین ۳۳۰ هزار تومان را بدهند. البته مطمئن باشید که آقایان کمتر از یک میلیون تومان حقوق نمی گیرند.

کارگر دیگری که صبح در بخش تولید یک کارخانه و بعدازظهر در بخش خدمات کار می کند می گوید: صبح که از خانه بیرون می آیم هوا تاریک و فرزندانم خواب هستند. شب که به خانه باز می گردم نیز باز هم هوا تاریک و فرزندانم خواب هستند. با این شرایط چه کسی می تواند باور کند که مانند یک انسان زندگی می کنم.

این کارگر می افزاید: در یکی از مناطق حاشیه تهران زندگی می کنم و روزانه بیش از دو ساعت برای رفت و برگشت به کار وقتم تلف می شود. با تمام این شرایط ، هشتم گرو۹ است.

نویسنده : کورش شرفشاهی