آسم در کودکان و جدایی از خانواده

برخی از بیماری‌های جسمی در واقع بیانگر مشکلات هیجانی و عاطفی هستند که با زبان بدن ابراز می‌شوند. وقتی استرس‌های روانشناختی مزمن یا تعارضات حل نشده درونی وجود داشته باشند، …

برخی از بیماری‌های جسمی در واقع بیانگر مشکلات هیجانی و عاطفی هستند که با زبان بدن ابراز می‌شوند. وقتی استرس‌های روانشناختی مزمن یا تعارضات حل نشده درونی وجود داشته باشند، ممکن است فرد به بیماری‌های جسمی خاص مبتلا شود که به آنها اختلالات روان تنی می‌گویند. از جمله اختلالات روان تنی شایع و مهم که تاثیر عوامل روانشناختی در آن مشخص شده است بیماری آسم است. آسم حالتی است که طی آن مجرای هوای نایژه تنگ و متورم می‌شود و در برابر محرک‌ها مایع اضافی ترشح می‌کند. وجود این ترشحات اضافی موجب حالت خس خس می‌شود که در صورت شدید و حاد شدن ممکن است به سختی تنفس و تلاش و تقلا برای تنفس منجر شود. آسم ممکن است در اثر عفونت، آلرژی یا عوامل روانی ایجاد شود. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که هر یک از این عوامل نقش اصلی را تقریبا در یک سوم موارد ایفا می‌کند. اما در مورد علت روانی آسم نظرات متعددی مطرح شده است.

از مدت‌ها قبل گمان بر این بود که روابط شخصی بین کودک مبتلا به آسم و والدین منبع اصلی ناراحتی روانی است. یک بررسی نشان داد که کودکان آسمی‌که به مسافرت دور و اردو می‌رفتند و در آنجا اوقات شادی را دور از والدین داشتند علائم آسمی شان کاهش نشان می‌داد. انگار از نظر روحی هم بهبود یافته‌اند. این یافته سبب مطالعات بیشتری شد که در آن کودکان آسمی را به مسافرت می‌فرستادند تا مدتی از خانواده خود دور باشند. نتایج نشان داد در مورد کودکانی که عوامل هیجانی قبل از بروز آسم داشتند، میزان داروی آنها کاهش یافته و حملات آسم و حالت خس خس آنها کاهش یافته بود. بنا براین بروز استرس‌های خانوادگی در گروهی از کودکان آسمی به عنوان عاملی مهم و اثر گذار شناخته شد. بنابراین احتمال دارد که پدیدایی و تشدید بیماری آسم در برخی کودکان ناشی از تشنجات و فضای استرس آمیز درون خانواده باشد به طوری که دور شدن و جدا شدن از خانواده به طور موقت به بهبود علائم منجر شود. اگر خانواده‌ها بیاموزند که شیوه‌های برخورد موثر با یکدیگر داشته و فضای استرس زای خانواده را تغییر دهند و با کودک خود نیز تعامل مناسب داشته باشند ، آسم کودک ممکن است بهبود پیدا کند.

نویسنده : آذر نادی