دلیریوم

در زیر در باره دلیریوم و نشانه های آن می خوانیم:
● شکایات منجر به مراجعه
▪ خانواده‌ها ممکن است به جهت سردرگمی یا برآشفتگی بیمار تقاضای کمک کنند.
▪ دلیریوم ممکن است در بیمارانی …

در زیر در باره دلیریوم و نشانه های آن می خوانیم:

شکایات منجر به مراجعه

خانواده‌ها ممکن است به جهت سردرگمی یا برآشفتگی بیمار تقاضای کمک کنند.

دلیریوم ممکن است در بیمارانی که به سبب مشکل طبی بستری می شوند، رخ دهد.

بیمار ممکن است هراسناک به‌نظر رسیده یاهمکاری نداشته باشد.

نماهای تشخیصی

سردرگمی:

بیمار اغلب گیج به نظر می رسد وتلاش می‌کند محیط اطراف خودرادرک کند.

ابرگرفتگی تفکریا آگاهی، که اغلب همراه است با:

اختلال حافظه

بر آشفتگی یا کندی

ناراحتی هیجانی

فقدان جهت یابی

سرگردانی

شنیدن صداهایی (توهمات شنوایی)

انزوا از دیگران

توهمات بینایی یا خطاهای ادراکی بینایی(illusions)

بدبینی

اختلال درخواب (معکوس شدن الگوی خواب)

اختلال در توجه

علایم تحریک سیستم اتونوم (نظیر تعریق- تپش قلب)

ـ علایم اغلب به سرعت به وجود آمده وممکن است از ساعتی به ساعت دیگر تغییر یابند.

- این حالت هم ممکن است دربیمارانی که پیش‌تر حالت روانی طبیعی داشته اند ایجادشود وهم در کسانی که دچار دمانس بوده‌اند.

- دربیماران مسن ویا مبتلایان به دمانس، استرس‌های خفیف (نظیر مصرف دارو یا عفونت‌های جزیی) می‌تواند ایجاد دلیریوم کند.

تشخیص افتراقی

سعی کنید که هر نوع علل جسمی سردرگمی راشناخته واصلاح کنید.علل رایج عبارتند از:

- مسمومیت یا بازگیری الکل

- مسمومیت یا بازگیری دارویی(ازجمله داروهای تجویز شده به وسیله پزشک )

- عفونت‌های شدید

- ضربه به سر

- هیپوکسی

- صرع

- تغییرات متابولیک (حملات کتو اسیدوز دیابتی DKA، بیماری کبدی،کم آبی بدن Dehydration)

- حملات DKA یا اغمای هیپر اسمولار

اطلاعات مورد نیاز برای بیمار وخانواده

تکلم یا رفتار عجیب نشانه بیماری طبی است و نشان دهنده اختلال روان‌پزشکی پایدار نمی‌باشد.

مشاوره با بیمارو خانواده

۱) اقداماتی درجهت جلوگیری ازصدمه رسانیدن به خود یا اطرافیان (نظیردور کردن اشیا خطرناک از دسترس بیمار ‌درصورت نیاز به فیکس کردن بیمار) انجام دهید.

۲) ملاقات‌های حمایت‌گرانه با افراد آشنا ممکن است در جهت کاستن از سردرگمی بیمارکمک کننده باشد.

۳) برای کاهش سردرگمی زمان و مکان را به طور مرتب به بیمار یادآوری کنید.

درمان دارویی

۱) از استفاده از داروهای خواب آور یا آرام بخش احتراز کنید. (به جز برای درمان بازگیری الکل یا داروهای آرام بخش)

۲) درصورتی‌که استفاده از داروهای ضدروان‌پریشی برای کنترل برآشفتگی لازم باشد. می‌توان آن‌ها را تجویز کرد (برای مثال هالو پریدول۲-۱میلی گرم خوراکی یا تزریقی تا سقف سه باردرروز )

۳) به عوارض جانبی داروها (داروهای با خصوصیت آنتی کولینرژیک وداروهای ضدپارکینسون موجب ایجاد دلیریوم شده یا آن را تشدید می‌کند) وبه تداخلات دارویی توجه کنید.

مشاوره با متخصص

ممکن است بستری کردن بیمار به علت آشفتگی یا به علت بیماری طبی منجر به دلیریوم لزوم پیداکند. میزان مرگ ومیر همراه با دلیریوم قابل توجه است. ممکن است نیاز باشد تا بیماران را به منظور تشخیص ودرمان بیماری طبی زمینه در بخش‌های مرتبط بستری کرد.