فوتبال ساحلی پایین تر از حد انتظار

حذف از جام جهانی فوتبال ساحلی ۲۰۰۸ که در فرانسه جریان داشت واقعه ای قابل انتظار بود اما این که تیم اعزامی ما هر سه دیدار را ببازد و در ازای ۱۶ گل زده بیشتر از ۸ بار دروازه رقبا را نگشاید و حتی در برابر سنگال هم ۱ ۴ شکست بخورد, مساله ای بود که تا حدی اسباب تعجب و ناامیدی شد

حذف از جام جهانی فوتبال ساحلی ۲۰۰۸ که در فرانسه جریان داشت واقعه ای قابل انتظار بود. اما این که تیم اعزامی ما هر سه دیدار را ببازد و در ازای ۱۶ گل زده بیشتر از ۸ بار دروازه رقبا را نگشاید و حتی در برابر سنگال هم ۱-۴ شکست بخورد، مساله ای بود که تا حدی اسباب تعجب و ناامیدی شد.

البته استدلال هایی را می توان برای این نتایج و رویدادها تلقی و عنوان کرد و مثلا گفت که سنگال از پدیده های این مسابقات بوده و در برابر فرانسه و اروگوئه هم خوب کار کرده و با کمترین فاصله مغلوب آنان شده است. اما حقیقت آن است که همان سنگال نیز همانند ما از گروه اول بالا نرفت و حذف شد و تنها بازی قابل قبول ایران در برابر فرانسه که به تساوی ۶-۶ منجر شد، ولی چه سود که فرانسه به رغم داشتن سابقه فتح این مسابقات و بهره گیری از مربیگری اریک کانتونای معروف ضعیف ترین سال خود را سپری می کرد و حتی میزبانی هم باعث روبه راه شدن وضعیت این تیم نگشت و فرانسوی ها در یک چهارم نهایی ۵ گل از ایتالیا خوردند و حذف شدند.

● برتری از دست رفته

در دیدار با فرانسه، تیم ساحلی ایران توسط علی نادری، مسلم مسیگر، فرشاد عبداللهی و مهدی داودی گلزنی کرد و تا دقیقه ۳۷ با حساب ۵-۶ از رقیب نامدارش جلو بود و اگر این برتری را حفظ می کرد بختی قابل توجه برای راهیابی به یک چهارم نهایی می یافت، اما این برتری زایل شد و همان طور که قبلا آ مد در جنگ ضربات پنالتی میزبان بهتر از ما عمل کرد. تیم ایران که سرمربیگری آن یک بار دیگر با فرشاد فلاحت زاده بود، در دیدار نخست ۱-۶ به اروگوئه باخت که البته از خوب های این رشته است اما این تیم بعدا خود در یک چهارم نهایی به دست پرتغال با قاطعیت حذف و مشخص شد که فرمی ایده آل نداشته است.

ایران سرانجام در سومین مسابقه خود همان طور که قبلا آمد تسلیم سنگال شد و بار سفر بست تا به تهران برگردد. در نهایت وقتی تیم های برزیل، ایتالیا، اسپانیا و پرتغال به نیمه نهایی این مسابقات رسیدند، به نظر آمد که حق به حقدار رسیده و واقعا تیم های برتر قدم به مراحل نهایی گذاشته اند، زیرا فوتبال ساحلی ایران در حال حاضر توان برابری با این تیم ها را ندارد و فاصله کلاس آنها با بازی ایران محسوس است، ولی پس از ماه ها تدارک و تمرین و تمرکز بر روی هدف توقع از تیم ما بیشتر بود و هرچند صعود به مرحله بعدی دور از انتظار می نمود، اما می شد( و باید) از تیم ایران نتایج بهتری را انتظار کشید و متوقع نمایش های محکم تری بود.

چیزی که بعد از برگزاری مسابقات فوتبال ساحلی قهرمانی آسیا در سال گذشته امری محتمل می نمود و لااقل چیزی بود که مسوولان تیم ایران هم کم و بیش ادعای آن را مطرح کرده بودند.

در آن دیدارها وقتی ایران در نیمه نهایی به امارات قهرمان آسیا در این ورزش باخت و در نهایت به رتبه سومی رسید و از آن طریق مجوز حضور در جام جهانی را کسب کرد، عنوان شد که امتیازات میزبانی و مسایلی از این دست سبب ساز توفیق حریف شده و در غیر این صورت ایران چیزی در این خصوص کم نداشته و می توانست قهرمان شود.

● اختلاف سطح

مسابقات جهانی اخیر در فرانسه خلاف این را نشان داد وثابت کرد که اختلاف بین فوتبال ساحلی ایران و جهان زیاد است و هنوز باید روی این رشته کار و تلاش فراوانی صورت گیرد. این مساله بیشتر از آن رو تعجب آور است که فوتبال ساحلی و فوتبال سالنی، نسخه های تقریبا بسیط یافته و قدری بزرگ شده گل کوچک به حساب می آیند و در نتیجه نباید از قدرت نمایی نسبی مردان ما بی بهره بمانند.

فوتبال ساحلی مانند فوتسال رشته ای است که در آن کارهای فنی وفردی نقش بسیار مهمتری در قیاس با بازی های گروهی دارد و تکنیک و حرکات انفرادی در آن گره گشای اول است و اینها مواردی است که ایران و فوتبالیست های کشورمان در آن مهارتی درجه اول دارند و به همین خاطر بود که انتظار می رفت نمایشی بهتر از آن چه دیدیم، در فرانسه از جانب ما رویت شود و فنون ناب ما چشم ها را خیره کند، اما چنین نشد و تکنیک های اروگوئه و سنگال بر ما چربید و بدتر این که هیچ یک از این دو تیم در نهایت چیزی نشدند تا لااقل این دلخوشی را داشته باشیم که تسلیم بزرگان درجه اول مسابقات شده ایم و همه اینها برای فوتبال ساحلی و کل ورزش ما دور از انتظار بود.

وحید رسولی