آموزش میهن دوستی به نوجوانان و نظامیان

ابتکاری که به نام ایران ثبت تاریخ شده است

پروفسور آرثر پوپ Arthur Upham Pope (متولد ۱۸۸۱ و متوفی در ۱۹۶۹ و مدفون در اصفهان) ایرانشناس بنام چهارم آوریل ۱۹۲۵ اعلام کرد که ایرانیان نخستین مردمی‌بوده‌اند که از زمان داریوش بزرگ «آموزش و پرورش میهن‌دوستی» را ابتکار و در مدارس به نوجوانان تدریس می‌کردند و در طول هزار سال نخست، روش تدریس این ماده درسی به صورت نمایش بود تا در در ذهن نوجوان نقش بندد و در تمامی ‌وجود او استقرار یابد. پروفسور پوپ در سخنرانی خود در دانشگاه کالیفرنیا گفته بود که ایرانیان پیش از یونانیان و ملل دیگر دارای دبستان و کودکستان بودند؛ یونانیان آکادمی‌ تدریس علم و ادبیات و فلسفه برای بزرگسالان دایر کرده بودند ولی ایرانیان با الهام از آموزش‌های زرتشت به تاسیس مدرسه برای پنج ساله‌ها و بالاتر اقدام کرده بودند و در این مدارس آموزش میهن‌دوستی و اخلاقیات و تندرستی (ورزش و بهداشت) بر علم و ادبیات ترجیح داشت. طبق اکتشافات پروفسور پوپ، در ایران باستان هر مرد جوان که می‌خواست وارد ارتش شود باید سه ماه آموزش نظامی‌ و سه ماه آموزش میهن‌دوستی می‌دید که قسمتی از آن به ذهن سپردن تاریخ ایران و تجربه نیاکان بود. تدریس تاریخ به صورت سخنرانی در طول خدمت ارتش اجباری بود و مخصوصا در شب پیش از آغاز هرجنگ. بسیاری از دولت‌ها از این اظهارات پروفسور پوپ که حاصل تحقیقات او بود استفاده کردند و «Patriotic Education» را وارد کار مدارس و ارتش و بعدا رسانه‌های خود از کتاب تا سینما و روزنامه و رادیو تلویزیون کردند. با چنین آموزش و پرورشی بود که ژاپنی‌ها در سپاهی‌گری چنان پیشرفت کرده بودند که نتیجه‌اش در جریان جنگ جهانی دوم مشاهده شد.

توجه به آموزش میهن‌دوستی از آغاز قرن ۲۱ و مشاهده گسترش آزمندی‌های انسان و خودخواهی‌های او و به ویژه پس از بحران مالی جاری در کشورهای صنعتی و فساد اداری در برخی کشورهای دیگر افزایش یافته است؛ زیرا که «میهن‌دوستی و دنباله آن علاقه به هموطنان» داروی درمان هرگونه آزمندی، خوددوستی، اجحاف و تبعیض است. تدوین ضابطه تاثیر ذاتی ندارد و یک خودخواه به محض مشاهده رخنه و روزنه گریز از ضابطه از آن عبور خواهد کرد. آرتور پوپ باستان‌شناس آمریکایی و کارشناس تاریخ و هنر ایران، استاد دانشگاه کالیفرنیا و موسس انستیتوی مطالعات مشرق زمین از سال ۱۹۲۵ که وارد ایران شد تقریبا تا پایان عمر در محل (ایران) به اکتشافات و تحقیقات خود درباره تاریخ و تمدن و هنر ایران ادامه داد و در قرن بیستم بیش از هر کس دیگر به شناسانیدن ایران به جهانیان کوشید. گفته شده است که یکی از شاهان تحت تاثیر اکتشافات پروفسور پوپ به ناسیونالیسم گرایید و روزی که شنید بدون نیروی دریایی (سی پاور) که داریوش برای ایران ساخته بود هیچ دولتی «قدرت» نخواهد شد با موسولینی تماس محرمانه برقرار کرد و به رغم مخالفت لندن برای ایران یک نیروی دریایی به وجود آورد. فیلیس آکرمن (متولد ۱۸۹۳ و متوفی در ۱۹۷۷) بانوی او در این تحقیقات در کنار شوهرش بود. ایرانیان که مردمی‌ ذاتا قدرشناس هستند به پاس آن همه زحمات، برای این زن و شوهر در اصفهان و در کنار زاینده‌رود آرامگاهی به سبک مقبره شاه اسماعیل سامانی در فرارود ساختند که هر سال هزاران‌تن از آن دیدن می‌کنند.

نویسنده : نوشیروان کیهانی‌زاده