اثر Paecilomyces spp و Fusarium solani در کنترل بیولوژیکی Heterodera schachtii روی چغندر قند در شرایط اطاقک رشد

اثر قارچهای paecilomyces spp , paecilomyces farinosus دو جدایه و Fusarium solani دو جدایه در کنترل بیولوژیکی Heterodera schachtii روی چغندر قند در شرایط اطاقک رشد در سال ۱۳۷۳ مورد بررسی قرار گرفت

اثر قارچهای paecilomyces spp., paecilomyces farinosus (دو جدایه) و Fusarium solani (دو جدایه) در کنترل بیولوژیکی Heterodera schachtii روی چغندر قند در شرایط اطاقک رشد در سال ۱۳۷۳ مورد بررسی قرار گرفت. جدایه¬های قارچ تکثیر یافته بر روی دانه گندم به خاک گلدانهای پلاستیکی حاوی نشاء چهار برگه چغندرقند به نسبت نیم درصد وزنی اضافه گردیدند. یک هفته پس از آن ۲۰۰۰ عدد تخم و لارو از جمعیت خالص نماتود سیستی چغندرقند به هر گلدان اضافه گردید. گلدانها در اطاقک رشد در دمای ۲±۲۵ درجه سانتیگراد، رطوبت نسبی ۸۰-۶۰ درصد و شرایط تناوب نور و تاریکی به مدت ۶۰ روز نگهداری گردیدند. آزمایش در قالب طرح آماری کامل تصادفی پیاده شد. ارزیابی آزمایش بر اساس فاکتورهای جمعیت نماتود و فاکتورهای رشدی گیاهان صورت گرفت. نتایج نشان داد که از نظر جمعیت نهائی تفاوت معنی¬داری (P=۰.۰۵) بین جدایه¬ها در مقایسه با تیمار نماتود به تنهایی وجود دارد به طوریکه جدایه ۲ . p.farinosus , paecilomyces و F. solani (جدایه ۴ رودشت)، جدایه ۳ paecilomyces sp. و آلدیکارب با دو غلظت ۲ و ۴ میلی¬گرم در لیتر به ترتیب به میزان ۸۹.۹۷ ، ۸۷.۵۲ ، ۶۸.۶۷، ۵۵.۷۶ ، ۹۲.۷۲ و ۹۹.۶۹ درصد جمعیت نهایی نماتود را کاهش دادند. از نظر فاکتورهای رشدی چغندرقند بین تیمارها تفاوت معنی¬دار نبود. آزمایش دامنه میزبانی گیاهی دو جدایه F. solani جدا شده از تخمهای نماتود چغندرقند بر روی ۹ گیاه که در تناوب با چغندرقند در استان اصفهان کشت می¬شوند، در گلخانه صورت گرفت

علیرضا احمدی

احمد خیری

عباس شریفی تهرانی

قربان علی حجارود