ویارئال زیردریائی های زرد

تیم ویارئال متعلق است به کوستادآساهار که در شمال والنسیا واقع شده است این شهر که در حقیقت حومه کاستلون است در حال حاضر ۴۷ هزار نفر جمعیت دارد

تیم ویارئال متعلق است به کوستادآساهار که در شمال والنسیا واقع شده است. این شهر که در حقیقت حومه کاستلون است در حال حاضر ۴۷ هزار نفر جمعیت دارد.

درست در سپتامبر ۱۹۲۳ سه جوان برای آنکه اوقات فراغت خود را پر کنند تصمیم گرفتند تیم فوتبال تشکیل دهند تا جوانان محله به دور هم جمع شوند و بازی کنند. شاید در ابتدا آنها به فکر تفریح بودند اما وقتی یک‌سال از آغاز فعالیت‌شان گذشت، تصمیم گرفتند تیم فوتبال تشکیل دهند تا جوانان محله به دور هم جمع شوند و بازی کنند. شاید در ابتدا آنها به فکر تفریح بودند اما وقتی یک‌سال از آغاز فعالیت‌شان گذشت، تصمیم گرفتند تیمی را در مسابقات شهر شرکت دهند. ۲۰ بازیکن عضو تیم با تلاش یکدیگر پولی جمع کرده و وسایل مورد نیاز یک تیم را خریداری کردند. اسم تیم براساس رئال مادرید به ویارئال تبدیل شد تا با الهام از این تیم پادشاهی عناوین بی‌شماری کسب شود. آنها در نخستین دیدار با والنسیا با ۷ گل مغلوب شدند تا سرآغازی بر زیر سایه قرار گرفتن مردان مستایا باشند. درست ۵ سال بعد از افتتاح ویارئال، آنها وارد لیگ دسته سوم اسپانیا شدند. ۱۲ تیم حاضر در این لیگ به‌صورت دوره‌ای به مصاف یکدیگر رفتند و سرانجام زیردریائی‌ها با کسب عنوان دومی به لیگ دسته دوم راه پیدا کردند. آنها پس از این صعود هرگز به دسته پائین‌تر سقوط نکردند. با آغاز دهه سی، چند تاجر این شهر کوچک که در آن زمان تنها ۱۳ هزار جمعیت داشت، تصمیم گرفتند از لحاظ مالی به آنها کمک کنند. همین مسئله باعث شد تا تیمی مستحکم تشکیل شود. سزار رالا به‌عنوان مربی انتخاب شد و چند فصل خوب را سپری کرد تا اینکه در سال ۱۹۳۷ تیم با قهرمانی در لیگ دو به لالیگای یک صعود کرد. در نخستین فصل حضور چهار شکست مفتضحانه مقابل رئال، بارسلونا و والنسیا رقم خورد و عنوان دهمی کسب شد. دهه چهل و پنجاه فراز و نشیب‌های فراوانی پشت سر گذاشته شد. ویارئال هنوز تا تیم رویائی فاصله زیادی داشت، اما در لالیگای یک، همیشه عنوان پنجمی تا دوازدهمی را به‌خود اختصاص می‌داد. هر چند در ۴ فصل سقوط گریبان آنها را گرفت اما بلافاصله به لیگ یک بازگشتند. در سال ۱۹۷۹ افتخاری بزرگ نصیب باشگاه شد. آنها در کوپادل ری (جام حذفی) تمامی رقبا را ناکام گذاشتند و با حذف بارسلونا در مرحله نیمه‌نهائی به فینال رسیدند. جمعیت ۳۹ هزار نفری شهر سر از پا نمی‌شناختند. آتلتیک بیلبائو حریف ویارئال بود که سرانجام پس از دو بازی رفت و برگشت زیردریائی‌ها ۴ بر ۳ پیروز شدند و جام قهرمانی را بالای سر بردند. دقیقاً سه ماه بعد سوپر جام نیز فتح شد. رئال مادرید در سوپر جام مقابل ویارئال با یک گل شکست خورد تا دومین افتخار داخلی از آن ویارئال کوچک شود. آنها در آن فصل عنوان پنجمی لیگ را کسب کردند و به‌واسطه قهرمانی در جام حذفی به جام در جام اروپا راه یافتند. هر چند در همان دور اول با شکست مقابل رم از دور مسابقات حذف شدند. زیر دریائی‌ها دهه هشتاد را نیز به پایان بردند و در سال ۱۹۹۴ به دسته دوم سقوط کردند. ۴ سال در لیگ دو حضور داشتند اما نبینوفلورد که متولد ۱۹۵۲ در شهر گیخون است با خانه تکانی گسترده فاتح لیگ دو شد تا به لالیگا باز گردند. شرکت بزرگ ترامیتیکا با یک سرمایه‌گذاری ۲۰ میلیون یوروئی حامی ویارئال شد. فلورو اهداف بزرگی داشت. او معتقد بود که با جوانگرائی در چند سال آینده می‌توان قهرمان لالیگا شد. قرن بیست و یک برای ویارئالی که از گذشته چیزی ندارد رویائی بود. آنها آرام آرام به جلو می‌رفتند و به جام یوفا نیز رسیدند.

در سال‌های ۲۰۰۱، ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ حتی به یک‌چهارم نهائی جام یوفا راه پیدا کردند تا ثابت کنند که چقدر پیشرفت داشته‌اند، اما در سال ۲۰۰۴ اتفاق نادری افتاد. فلوروی بزرگ جایش را به مانوئل پلگرینی داد. او معتقد بود باید از بازیکنان باتجربه تکنیکی استفاده کرد. راه برای بازیکنان آمریکای جنوبی باز شد. چرا که خودش اهل شیلی بود. پلگرینی می‌گفت باید بسان رئال مادرید و بارسلونا ستاره‌ها را جذب کرد، چرا که بدون آنها نمی‌توان به نتیجه رسید. بزرگ‌ترین خرید آنها خوان ریکلمه مارادونای سوم آرژانتین بود بعد از او دیه‌گو فورلان اروگوئه‌ای پس از چهار سال حضور در اولدترافورد راهی این تیم شد. سپس خوان پابلو سورین و رودولفو آرابارنا نیز خریداری شدند. ویارئال با این روش توانست به هدف برسد و بازیکنانی را که سایر باشگاه‌ها رد کرده بودند خرید و آنها را احیا کرد. ورزشگاه ال مادریگال را می‌توان یک کلینیک بازیابی دانست. بازیکنانی که آسیب روحی دیده‌اند، می‌توانند اعتماد به‌نفسشان را در آن باز یابند. فصل ۲۰۰۵ ـ ۲۰۰۴ رویائی‌ترین سال برای ویارئال بود. آنها پس از سال‌ها از زیر سایه والنسیا خارج شدند. فورلان در نخستین فصل حضورش ۲۵ گل برای ویارئال به ثمر رساند و بهترین گلزن لالیگا شد. به گفته وی این مسئله دو دلیل داشت، اولی اینکه مانوئل پلگرینی مربی تیم به او روحیه داد، دوم اینکه خوان رومن ریکلمه پشت سرش حضور داشت. آنها با قرار گرفتن بر سکوی سوم لالیگا و پشت سر گذاشتن بزرگانی نظیر والنسیا، رئال بتیس، لاکرونیا، آتلتیک بیلبائو و آتلتیکو مادرید به این عنوان باارزش دست پیدا کردند، هواداران این تیم سر از پا نمی‌شناختند. جواز حضور در لیگ قهرمانان اروپا باعث شد تا جشنی بزرگ در شهر برپا شود و ستاره‌های ویارئال جاودانه شدند. دوستداران این تیم معقتدند که ویارئال در گذشته اصلاً وجود نداشته و استارت باشگاه از سال ۲۰۰۲ رقم خورده است.

در سال ۲۰۰۶ و پس از صعود به جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا، ویارئال ابتدا با گلاسکو رنجرز دیدار کرد که خیلی راحت در برابر این تیم زانو زد و سپس آنها در دور سوم به اورتون برخورد کردند. پیروزی ۲ بر یک در خانه حریف و تساوی بدون گل در ال مادریگال باعث شد تا آنها جزء ۳۲ تیم برتر اروپا قرار بگیرند. هواداران ویارئال اشک شوق می‌ریختند و تنها حضور در این مرحله را با قهرمانی، یکی می‌دانستند. منچستر یونایتد، بنفیکا ونیل، حریفان ویارئال بودند و به روی کاغذ ویارئال دارای اعتبار کمتری در قیاس با آنها بود و کارشناسان معتقد بودند عنوان سومی و رفتن به جام یوفا نهایت تلاش زیردریائی‌ها باید باشد . اما داستان به گونه دیگری رقم خورد. ویارئال نمی‌خواست عقب‌نشینی کند. ریکلمه رهبر تیم و فورلان مهاجم باتجربه تیم قلب تپنده ویارئال در این مرحله بودند. آرا بارنا کارساز بود. او اسلحه مخفی تیمش بود. پابلو سورینو تاکیناردی که از یووه به‌صورت قرضی به زردپوشان ملحق شده بودند، در خط دفاعی همه‌کاری انجام می‌دادند. منچستر و نیل مقابل شاگردان پلگرینی کم آوردند تا ویارئال به همراه بنفیکا به دور بعدی صعود کنند. آنها سر گروه شدند و به آژاکس برخورد کردند که حریف هلندی نیز سر تعظیم مقابل آنها فرود آورد. رسیدن به مرحله یک‌چهارم نهائی برای هیچ‌کس قابل تصور نبود.

موفقیت خیره‌کننده و اعجاب‌انگیز ویارئال در اروپا و رسیدن تا جمع ۸ تیم بزرگ اروپائی بی‌نظیر بود. آنها حتی مقابل اینترمیلان هم صاحب برتری شدند. در جوزپه‌مه آتزا با نتیجه ۲ بر یک مغلوب شدند. اما ”آرابارنابا“ تک گل حیاتی‌اش، تاریخ این باشگاه را طلائی کرد. حضور در نیمه نهائی لیگ قهرمانان اروپا برای تیمی که نخستین بار در این تورنمنت شرکت می‌کند جالب توجه و غیرمنتظره است آنها مقابل آرسنال در مجموع دو دیدار تنها یک گل خوردند تا نوار موفقیت‌هایشان در همین نقطه به اتمام رسید. به هر حال این حقیقت که تیمی بسیار کوچک بسان ویارئال می‌تواند به چنین جایگاه برسد چیزی است که فوتبال را زنده نگه‌داشته است. حالا دیگر ویارئال با نقشه‌های پلگرینی دیگر در دنیای فوتبال جهانی تیمیبزرگ محسوب می‌شود. آنها در لالیگا نیز خوب کار کرده‌اند و تنها با اضافه کردن یکی، دو ستاره دیگر باز هم در جمع مدعیان قاره سبز خواهند بود. اما آمار جالب ویارئال هیچ تیمی مثل این تیم در سه فصلی که لیگ قهرمانان اروپا بدون برگزاری مرحله دوم گروهی برگزار می‌شود، با کمترین گل زده از گروهش صعود نکرده است حتی آنها معتقدند که با همین تعداد گل زده هم می‌توان قهرمان شد. به هر صورت ویارئال در هایبری برابر آرسنال با یک گل مغلوب شد و کارشناسان اسپانیائی اعلام کردند که زیردریائی‌ها توانائی غرق کردن آرسنال را در ال‌مادریگال دارند. بازی برگشت با حضور هواداران پرشور ویارئال آغاز شد اما هرچه به دقایق پایانی نزدیک می‌شدند، با حذف شدن فاصله‌ای نداشتند. حتی پنالتی دقیقهٔ ۸۹ هم به کمک آنها نیامد و خوان ریکلمه یکی از اسطوره‌های باشگاه توپ را به دستان ینس لمن کوبید تا تیم جان سخت ویارئال نتواند به دیدار نهائی برسد. هر چند افتخار رسیدن تا این مرحله هم یکی از بزرگ‌ترین افتخارات تاریخ باشگاه محسوب می‌شود. کاری‌که رئال مادرید هم نتوانست در این فصل انجام دهد. حالا آنها به آینده امیدوار هستند و می‌خواهند روند موفقیت‌های خودشان را در دهه بیست و یک ادامه دهند تا به جام‌های بزرگتری دست پیدا کنند. بزرگ‌ترین کارشناسان فوتبال اسپانیا معتقدند ویارئال در ظرف دو، سه سال آینده به یکی از قطب‌های انکارناپذیر کشور تبدیل خواهد شد و به‌زودی یکی از جام‌های اروپائی را به کلکسیون افتخاراتش خواهد افزود.

● سرمربی جاودانه ویارئال

مانوئل پلگرینی: او متولد کشور شیلی است اما دوران فوتبالش را در آرژانتین و ریو پلات گذرانده و چند جام قهرمانی را بالای سر برده است. به گفته هواداران ویارئال او بزرگ‌ترین اسطوره تاریخ باشگاه است.

بازیکنان بزرگی که در باشگاه‌های دیگر نابود شده بودند، با قدرت بالای او احیاء شدند و تیمی مستحکم و تاریخی تشکیل داده شد. او در خصوص این شهر می‌گوید: ویارئال شهر بسیار کوچکی است و کسی تصور نمی‌کرد که ما تا آستانه راهیابی به دیدار نهائی لیگ قهرمانان اروپا پیش برویم.

این‌کار رویائی نبود. چرا که رویا یعنی چنگ زدن به چیزی که چنگ زدنی نیست و بالا رفتن از کوهی که بالا رفتنی نست. مرد تاریخی ویارئال ۵۹ ساله است و می‌خواهد همچنان در خدمت این تیم باشد. تا به اهداف بزرگ‌تری دست پیدا کند.

● معرفی اسطور‌ه‌های زیردریائی‌های والنسیا

خوان رومن ریکلمه؛ مغز متفکر ویارئال: مردی اعجاب‌انگیز با ۲۸ سال سن. او در بارسلونا هرگز ره به‌جائی نبرد و سران باشگاه‌ وی را به ویارئال فروختند. او مغز متفکر تیم است و آزادانه به هر کجای زمین که بخواهد سرک می‌کشد. مردی محبوب در میان هواداران ویارئال. پاس گل‌های وی باعث شد تا فورلان آقای گل لالیگا شده و ویارئال بر سکوی سوم رقابت‌ها قرار بگیرد (remy) لقب ریکلمه در سال ۲۰۰۵در صف نامزدهای بهترین‌های فیفا قرار گرفت و البته مرد سال فوتبال آمریکای جنوبی هم شد.

رودولفو آرابارنا؛ اسلحه مخفی: مدافع چپ و ۳۰ ساله آرژانتین وقتی کشورش را به مقصد اسپانیا ترک کرد تنها بود و حتی مادرش نیز وی را حمایت و همراهی نکرد. ۶ سال است که در این تیم حضور دارد و به او لقب (ELVASCO) را داده‌اند. او در آستانه ثبت رکورد ۲۰۰ بازی برای ویارئال است. اوج افتخاراتش فتح جام لیبرتادورس با تیم بوکاجونیورز بود.

دیه‌گو فورلان؛ گلزن رویائی ال مادریگال: ویارئال و لطف گلزنی‌های وی جواز حضور در لیگ قهرمانان اروپا را دریافت کرد. او در خانواده فوتبالی رشد کرد. پدرش با تیم ملی اروگوئه در جام جهانی ۱۹۷۴ به میدان رفت و پدربزرگش یکی از اسطوره‌های ایندیپندنته آرژانتین بود. او چهار سال در منچستر حضور داشت و پس از ترک اولدترافورد همگان او را تمام شده می‌پنداشتند. اما با ۲۵ گلی که برای ویارئال به ثمر رساند در کنار تیری هانری کفش طلائی اروپا را در دست گرفت.

خوان پابلو سورین؛ مرد باتجربه ویارئال: بیش از ۵۰ بار با پیراهن آرژانتین به میدان رفته و با حضور در تیم‌های مختلف از کشورهای آرژانتین، ایتالیا و اسپانیا به مردی باتجربه تبدیل شده است. خونسردی وی در بازی‌ها زبانزد خاص و عام است. تکل‌های زیبا و انرژی فراوانش باعث شد تا نزد دوستداران ویارئال محبوب شود.

محمد پورمحمد