دیه‌گو مارادونا (۱۹۶۰-)

دیه‌گو آرماندو مارادونا در۳۰ اکتبر سال ۱۹۶۰ در بوینس‌آیرس آرژانتین به دنیا آمد.
نام دیه‌گو مارادونا در دنیای فوتبال بیش از آنکه به خاطر نبوغ و خلاقیت و بازی‌های استثنایی …

دیه‌گو آرماندو مارادونا در۳۰ اکتبر سال ۱۹۶۰ در بوینس‌آیرس آرژانتین به دنیا آمد.

نام دیه‌گو مارادونا در دنیای فوتبال بیش از آنکه به خاطر نبوغ و خلاقیت و بازی‌های استثنایی او بیاید، به دلیل جنجال‌ها و اخباری است که از زمان بازیگری او در ناپل ایتالیا همواره حول و حوش این بازیکن شاخص آرژانتینی بوده است.

او یکی از بااستعدادترین بازیکنان فوتبال جهان است که در خانواده‌ای فقیر و پرجمعیت به دنیا آمد. فوتبال را در باشگاه آرجنتینوس جونیورز آغاز کرد و ۱۵ساله بود که به تیم اول باشگاه پیوست.

وی در حالی که تنها ۱۷سال داشت به تیم ملی آرژانتین دعوت شد و در برابر مجارستان یک نیمه بازی کرد.

قدرت بازی‌سازی، پاس‌های بلند و کوتاه میلیمتری، قدرت حفظ توپ و هوش سرشار رهبری تیم در میانه میدان، ضربه‌های ناگهانی و حیاتی، حفظ تعادل و قدرت پا به توپ عالی و بسیاری از خصوصیات دیگر یک فوتبالیست طراز اول در مارادونا جمع بود.

مارادونا اگر از نظر شخصیتی در حد مطلوبی بود، بی تردید در کنار بزرگان فوتبال دنیا قرارمی‌گرفت.

پس از آن که سزار منوتی مربی وقت تیم ملی آرژانتین دیه‌گو را به دلیل اخلاق و رفتار ناپایدارش و ناپختگی دوران جوانی از تیم ملی کنار گذاشت و نام او را برای جام‌جهانی ۷۸ در لیست تیم نیاورد، مارادونا جام جهانی جوانان ۷۹ توکیو را میدان تاخت و تاز خود قرارداد و تیم ملی کشورش را به مقام قهرمانی جوانان جهان رساند.

وقتی مارادونا در باشگاه آرجنتینوس جونیورز، در ۱۶۶ بازی ۱۱۶ گل به ثمر رساند، باشگاه بوکاجونیورز برای خرید او پول خوبی پرداخت کرد و در سال ۱۹۸۱ با بوکاجونیورز قهرمان آرژانتین شد.

از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۴ بارسلون محل بروز استعدادها و بازی‌های دیه‌گو بود. وی قهرمانی سال ۸۳ اسپانیا را برای بارسلون به ارمغان آورد.

چندی بعد ناپل ایتالیا مبلغ بسیار بالایی به او پیشنهاد کرد تا در سال ۸۴ به آن باشگاه برود. مارادونا ۷ سال در ناپل ماند و در سال ۱۹۹۱ که از ایتالیا به آرژانتین برگشت، معروف‌ترین و محبوب‌ترین ورزشکار شهر ناپل بود.

او یک تنه ناپل را به دو مقام قهرمانی در سال ۱۹۸۷ و ۱۹۹۰ رساند. مارادونا چندی نیز مربی راسینگ بود که به دلیل عدم موفقیت از کار برکنار شد.

در عرصه بازی‌های ملی موفقیت مارادونا بسیار چشمگیر بود، بازیکنی با قد کوتاه، اما با استارت‌های انفجاری؛ در هر لحظه‌ای که دیه گو اراده می‌کرد قادر بود خط دفاعی حریف را به هم بریزد و با پاسی ناگهانی مهاجمان تیمش را صاحب موقعیت گل کند.

در ضربه های آزاد یک استاد به تمام معنا بود. ضربات پای چپ او از پشت محوطه جریمه، کمتر خطا می‌رفت.

در جام جهانی ۸۲ اسپانیا و به هنگام دیدار با برزیل به دلیل خطای غیرورزشی از زمین اخراج شد تا باعث حذف آرژانتین شود؛ اما جام جهانی ۸۶ مکزیک میدانی دیگر برای او بود.

در آن سال او به قله شهرت و تکامل بازیگری رسید و در راس یک تیم خوب و آرمانی به رهبری دکتر کارلوس بیلاردو، اجازه نداد جام قهرمانی از قاره آمریکا خارج شود.

مارادونا با تیم ملی آرژانتین ۲ بار به فینال جام جهانی رسید که هر ۲ بار کاپیتان بود و جام جهانی ۱۹۸۶ قهرمان و ۱۹۹۰ نایب قهرمان جهان شد. وی در سال ۲۰۰۸ به سمت سرمربی تیم ملی آرژانتین انتخاب شد [مارادونا سرمربی تیم ملی فوتبال آرژانتین شد].