۱۰ دقیقه در سوپر مارکت و ۱۰ سوال!

کمتر رهگذری از کنار بسته های رنگارنگ و جذاب خوراکی های مختلف یک سوپر مارکت بزرگ که با سلیقه و چیدمان خاصی در کنار پیاده رو گذاشته شده بود، بی تفاوت عبور می کرد، کوچک ترها با اصرار …

کمتر رهگذری از کنار بسته های رنگارنگ و جذاب خوراکی های مختلف یک سوپر مارکت بزرگ که با سلیقه و چیدمان خاصی در کنار پیاده رو گذاشته شده بود، بی تفاوت عبور می کرد، کوچک ترها با اصرار و بهانه جویی و بزرگ ترها هم بی بهانه آن چه را می خواستند، می خریدند به طوری که ازدحام جمعیت داخل سوپر مارکت توجه هر بیننده ای را جلب می کرد و جالب این که شواهد نشان می داد بیشتر افراد داخل مغازه به هیچ وجه از معطل شدن نگران نیستند و فقط می خواهند جنس مورد نیاز خود را بخرند.

چرا که فقط تعدادی دست خالی از سوپر بیرون می آمدند.وارد سوپر شدم، همهمه جمعیت و تقاضاهای مختلف برایم جالب و البته قابل تامل بود انواع چیپس از فلفلی،نمکی و ... گرفته تا اقسام مختلف پفک، خلاصه این که هر کس چیزی می خواست و در قبال پرداخت هزینه ای که روش های صحیح تری برای صرف آن وجود داشت، جنسی می خرید که نه تنها مفید نبود بلکه به هزاران دلیل مضر هم بود و این مقوله یعنی پرداخت مبلغی برای به خطر انداختن سلامت و جان آن هم کاملا ارادی و خود خواسته!البته در این زمینه نباید و نمی توان مردم را صد در صد مقصر دانست بلکه فروشنده به علت توزیع، تولید کننده به خاطر تولید و ساخت این مواد غذایی ناسالم و رسانه ملی هم به عنوان مبلغ و ترویج دهنده مصرف این تنقلات بی ارزش به خصوص بین کودکان مقصرند و در یک کلام این که همه مقصریم و اگر بخواهیم راهکاری در این زمینه بیابیم باید یک عزم همگانی و تصمیم راسخ بگیریم.نگاهی به اجناس چیده شده در داخل مغازه انداختم و مصمم بودم جنسی انتخاب کنم که برای سلامت مضر نباشد یا این که حداقل فواید آن نسبت به مضرات آن نه بیشتر بلکه هم سطح آن باشد.

نگاهم به شیشه ای افتاد که مقداری به قول فروشنده کشک مشتی درون آن ریخته شده بود، وقتی از فروشنده راجع به بهداشتی بودن کشک ها سوال کردم، پاسخ داد: این کشک ها کاملا بهداشتی و خانگی هستند و مشتری زیادی هم دارند سپس فروشنده با استفاده از دستکش پلاستیکی مقداری کشک داخل نایلونی ریخت و پس از وزن کردن قیمت آن را اعلام و به سمت من دراز کرد، در خرید مردد بودم که فروشنده گفت: البته قابلی هم ندارد! و من به ناچار و البته ناخواسته کشک ها را خریدم.در طول مسیر یک کشک را از داخل نایلون درآوردم و پس از شستن به دهان گذاشتم اما چشمتان روز بد نبیند در همان لحظه اول طعم و بوی ناخوشایندی حس کردم، وقتی کشک را به دقت نگاه کردم متوجه شدم رنگ وسط و به عبارتی مغز داخل کشک با دور تا دور آن متفاوت و تیره تر است اما وقتی سنگ ریزه ها و مویی را هم در داخل کشک دیدم، تصمیم قطعی گرفتم موضوع و علت را پی گیری کنم.این قضیه را برای یکی از دوستان تعریف کردم، لبخندی زد و گفت: کسی ترتیب اثر نمی دهد چرا که دقیقا همین موضوع البته درباره نوشابه برای من به وجود آمده و با وجود پی گیری و قول مساعد، کاری انجام نشد!اندکی تامل البته با نگاهی منطقی به این مطالب بیان گر چند نکته مهم و اساسی است، اول این که چرا و چگونه برخی فروشندگان به خود اجازه می دهند به خاطر منفعت و کسب سود بیشتر سلامتی دیگران را به مخاطره بیندازند و چرا وقتی اطلاع درست و دقیقی از بهداشتی بودن کالایی ندارند خریدار را از سلامت آن مطمئن می کنند؟ آیا این افراد در صورت بروز عوارض و تبعات اجناس غیر بهداشتی خود حاضر به پاسخگویی هستند؟ و این که آیا اگر خریدار از بستگان آن ها باشد باز هم مبادرت به دادن اطلاعات نادرست می کنند؟چرا و به چه دلیل با وجود ادعای نظارت بر مواد غذایی برخی از این مواد به صورت غیر بهداشتی آن هم به صورت واضح به فروش می رسد، مواد غذایی مثل کشک های مشتی در شیشه ای بدون درپوش نگهداری می شود و هیچ گونه مدرکی مبنی بر تاریخ تولید، انقضا و شرایط و نحوه تهیه آن در اختیار خریداران قرار نمی گیرد.

نکته بعد این که چرا همه ما عادت کرده ایم سریع اعتماد کنیم و اجناس را بدون ملاحظه توضیحات تولید، انقضا و مواد تهیه آن و ... خریداری کنیم؟نمی خواهم کسی را متهم و مقصر صد در صد قلمداد کنم اما آیا کوچک ترین بی احتیاطی به هر دلیلی که باشد ناآگاهی سودجویی و ... در زمینه تولید، عرضه و خرید مواد غذایی تهدید کننده سلامت افراد نیست، آیا بی توجهی متولیان در برابر گزارش و شکایات مردمی مبنی بر روش غیر بهداشتی کالاهای خوراکی و تصور در این زمینه قابل بخشش است و سوال آخر این که واقعا چه باید کرد تا همه خود را مسئول بدانند؟!

پناهنده