دانشگاه کعبه آمال نیست

از تو می‌پرسم جوان، آیا تو در زمره افرادی هستی که وارد شدن به دانشگاه را کعبه آمال خود و دریچه رسیدن به تمام موفقیت‌های زندگی می‌دانند؟ آیا تنها در همین صورت است که می‌توانی …

از تو می‌پرسم جوان، آیا تو در زمره افرادی هستی که وارد شدن به دانشگاه را کعبه آمال خود و دریچه رسیدن به تمام موفقیت‌های زندگی می‌دانند؟ آیا تنها در همین صورت است که می‌توانی به خودت و دیگران ثابت کنی که وجود داری؟ آیا آگاهی که توانمندی‌های تو چیست و برای چه کاری خلق شده‌ای؟اگر خواندن درس و تحصیل ما را برای همه عمر به یادگیری هر چه بیشتر علم و دانش ترغیب نکند، دانش کور است. پس چگونه باور کرده‌ای رفتن به دانشگاه، تو را برای همیشه از هر معضلی می‌رهاند.

آیا در هیچ رشته و حرفه و شغلی، در هیچ هنری و فنی، راهی برای کشف وجود تو نیست؟! اگر خودت را نشناسی، هرگز قادر نخواهی بود به خودت کمک کنی. به اندازه هر انسانی، راه‌های خلاق وجود دارد. تو می‌توانی با اراده و همت خودت و با توجه به استعدادها و توانایی‌هایت و با در نظر گرفتن علایق شخصی‌ات، راه خود را انتخاب کنی و در راه هدفی که پیش گرفته‌ای، با تمرکز پیش بروی و موفقیت را بیافرینی. هزاران راه خلاق برای موفق شدن هست که لازمه رسیدن به هر کدام، جرات و جسارت اندیشیدن به آن راه‌ها است. جرات کن. جوانی، ثروت بی‌کرانی در اختیارت گذاشته است. با جسارت اندیشه‌های خلاقت را بارور کن.

دنیا بزرگ‌تر و اعجاب انگیزتر از آن است که به یک دریچه پناه ببری. به راه‌های هزار بار فتح شده، نرو. قله‌ها با نگاه خلاق توخلق و با اراده‌ات فتح می‌شوند. با شناخت از خویشتن خویش، اعتماد به نفس را در روح و جانت، احیا کن. آینده از آن توست که می‌اندیشی و می‌جویی. با پیگیری و تلاش راه دور نیست. دلت را دریا کن. با شادمانی و شعف به پیش رو بنگر. هم اینک از خودت بپرس که چه استعدادهایی در توان توست. چه کاری را بیشتر از همه دوست داری؟ آرزوی رسیدن به چه هدفی را در سر داری؟ چه فن و هنری در توان ذوق توست؟ به نظرت اولین قدم به سمت یک زندگی هدفمند چیست؟ با دقت به‌ این پرسش‌ها پاسخ بده. کم کم با اعتماد به توانایی‌هایت غول بزرگ اضطراب و اضطرار، کوچک و کوچک‌تر می‌شود و تو به زودی به کوچکی این سایه هولناک خواهی خندید. فراگیری دانش با آگاهی و درک و عشق ممکن است نه با اجبار و ترس. به دنبال شناخت و یادگیری، جهان برایت کوچک خواهد شد. به دنبال دلت باش. اگر راهی را که بر می‌گزینی، راهی باشد که احساست آن را تایید می‌کند، دلت با آن مسیر همراهی می‌کند و خِردت آن را راهی شفاف و سلامت می‌پندارد. راه تو، به نگاه تو وصل است. بگذار خلاق و آفریننده باشی. تو می‌توانی روزی زندگی را از بودنت سرشار کنی. پیروزی لایق انسان خردمند است. به باورهایت، عشق و محبت و مهر، هدیه کن تا با شکوفایی خویشتن‌ات، دیگران نیز تو را باور کنند. خودت را در برابر آزمونی که بخش کوچکی از زندگی است، تنها نگذار. تو می‌توانی به راه‌های تازه سفر کنی. راه‌هایی که هیچ کس جز تو، آن را نپیموده و هیچ کس جز تو، نمی‌تواند آن را فتح کند. آنها را تجربه کن.