گام هائی به سوی پرورش یک کودک بردبار و مقاوم

تعلیم استقامت یک فرآیند مداوم است و این کاری نیست که در یک لحظه بتوان به آن دست یافت, به صحبت کردن در مورد تفاوت ها و درک و فهم آن ها هر روز علاقه نشان دهید یک راه تسلی بخشیدن به کودکان صحبت کردن در مورد مسائل اجتماعی است, بگذارید کودکان بدانند که هیچ موضوع غیرقابل گفتگو نیست

با شناخت کودک خود و با دانستن و تشخیص مسائل و مشکلاتی که کودکان با آن‌ها روبه‌رو هستند به آن‌ها احترام بگذارید و بدین ترتیب آن‌ها را بردبار و مقاوم بار بیاورید.

”الینور روزولت“ می‌گوید: ”حقوق جهانی بشر از مکان‌های کوچک نزدیک به خانه شروع می‌شود.“

برای پرورش روحیه استقامت در کودکان، اولیاء می‌بایست حس خوشبختی، احترام گذاشتن و مسئولیت‌پذیری نسبت به‌خود و دیگران را با تشخیص این موضوع که ”هر فردی در روی کره زمین یک نعمت است“ در بچه‌ها تقویت کنند. والدین می‌توانند با به‌کار بستن راه‌کارهای زیر روحیه استقامت در برابر حوادث را در میان کودکان خود بالا ببرند:

● در مورد استقامت صحبت کنید.

تعلیم استقامت یک فرآیند مداوم است و این کاری نیست که در یک لحظه بتوان به آن دست یافت، به صحبت کردن در مورد تفاوت‌ها و درک و فهم آن‌ها هر روز علاقه نشان دهید. یک راه تسلی بخشیدن به کودکان صحبت کردن در مورد مسائل اجتماعی است، بگذارید کودکان بدانند که هیچ موضوع غیرقابل گفتگو نیست.

● نداشتن استقامت را در کودکان تشخیص دهید.

مسائل کلیشه‌ای و ناآگاهی‌های فرنگی را که در فیلم‌ها، برنامه‌های تلویزیونی، بازی‌های کامپیوتری و بقیه موارد دیده می‌شود متذکر شوید، در مورد تعصبات و پیش‌داوری‌هائی که گاهی بین افراد خانواده پیش می‌آید، بحث کنید. هیچ لحظه‌ای را از دست ندهید، با مطالب مناسب شروع کنید و اجازه دهید کودکان بیشتر صحبت کنند و شما شنونده خوبی برای آن‌ها باشید.

● وقتی از جانب کودکتان بی‌استقامتی می‌بینید، درباره آن بحث کنید.

هنگامی‌که کودک حرفی می‌زند یا کاری می‌کند که منعکس کننده تعصبات، گرایش‌ها و یا رفتاری کلیشه‌ای است، به او تسلی خاطر دهید. موضوع بحث را به سمت موضوعاتی از قبیل خوشبختی، احترام و... سوق دهید.

● به‌هنگام نابردباری و بی‌استقامتی کودکان خود، از آن‌ها حمایت کنید.

با دانستن و تشخیص مسائل و مشکلاتی که کودکان با آن‌ها روبه‌رو هستند، به آن‌ها احترام بگذارید، این تجربه را کوچک نپندارید و از نظر عاطفی کودکان را حمایت کنید.

● در کودکان خود درک درست داشتن از هویت‌های گروهی و همسالان آن‌ها را تشویق کنید.

به آن‌ها یادآور شوید که داشتن غرور در گروه‌ همسالان آن‌ها نباید باعث بی‌احترامی و بی‌توجهی به گروه‌های دیگر شود و در آخر باید از تحقیر و پائین آوردن گروه‌های دیگر به منظور بالا بردن گروه خود اجتناب شود.

● استقامت و بردباری درفرهنگ‌های مختلف را به کودکان خود نشان دهید.

با تهیه و خواندن کتاب‌هائی در مورد استقامت و بردباری در فرهنگ‌های مختلف، دیدن سایت‌های اینترنتی مفید در این مورد، گوش دادن به موسیقی ملل و مطالعه ادبیات کشورها و فرهنگ‌های مختلف بسیار مفید است.

● فرصت‌هائی را برای کودکان ایجاد کنید تا به تفاوت‌های میان خود و دیگران پی ببرند.

خوب نگاه کنید ببینید کودک چگونه واژه ”عادی“ (normal) را تعریف می‌کند، تعریف آن را پرو بال دهید. به نشانه‌ها و علائق دینی که در انواع اماکن مذهبی وجود دارد، توجه کنید، از زمین‌های بازی که در آن کودکان متفاوتی دیده می‌شود، دیدن کنید... در این اماکن مردم از اخلاق و فرهنگ متفاوت، پیش‌زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی، ساختار خانوادگی و غیره وجود دارند. کودک را تشویق کنید که وقتش را با بزرگ‌ترها مثل پدربزرگ و مادربزرگ‌ها بگذراند.

● کودکان را تشویق کنید که در اجتماع حضور بیشتری داشته باشند و به همنوعان خود کمک کنند.

● در مقابل تفاوت‌ها صادق باشید.

به بچه‌ها نگوئید که ما همه مثل هم هستیم. همه ما، دنیا را از جهات مختلف تجربه می‌کنیم و این تجارب ما هستند که اهمیت دارند.

● نمونه رفتاری شوید که انتظار دارید همان رفتار را از آن‌ها ببینید.

به‌عنوان یک ولی و به‌عنوان اولین مدل برای کودکتان در رفتارتان با دیگران ثابت باشید. مثلاً: شما چطور در موارد عاطفی با دختر و پسرتان رفتار می‌کنید؟ آیا پسرتان را از گریه کردن منع می‌کنید و به دخترتان که گریه می‌کند قوت قلب می‌دهید؟ آیا تن صدای شما در صحبت کردن با یک گروه خاصی از افراد فرق می‌کند؟ به یاد بیاورید که ممکن است بگوئید: هر کاری را که می‌گویم انجام بده و آن کاری را که می‌کنم انجام نده، اما در واقع، اعمال و رفتار شما بیشتر از سخنان شما تأثیرگذار خواهد بود. داشتن تحمل و بردباری نه تنها یک مزیت بلکه یک ضرورت است.