قواعد دنیای کودکان

۱) فرزند ما وقتی به دنیا می آید ، با ذخایر بسیاری به دنیا می آید . اما ما ، آن چه را که به خاطر ارزش های خودمان کسب کرده ایم ، به بچه تحمیل می کنیم . اگر این کار را نکنیم ، خودش دنیا را کشف …

۱) فرزند ما وقتی به دنیا می آید ، با ذخایر بسیاری به دنیا می آید . اما ما ، آن چه را که به خاطر ارزش های خودمان کسب کرده ایم ، به بچه تحمیل می کنیم . اگر این کار را نکنیم ، خودش دنیا را کشف خواهد کرد .

۲) ما وقتی به دنیا می آییم ، دوربینی هستیم با دریچه خیلی باز . در طول یادگیری هایمان ، این دریچه تنگ تر و تنگ تر می شود .

۳) حرف زدن بچه ، به معنای شروع فکر بچه نیست . توضیحات ، وارد مغز بچه دو ، سه ساله نمی شود . این که بگوییم " قند نخور و گرنه دندان هایت خراب می شود " ، وارد مغزش نمی شود . توضیحات برای یچه های بالای ۴ سال کاربرد دارد .

۴) بچه ها رفتار ما را باور می کنند . اگر دلت می خواهد بچه ات نقاشی کند ، نگو که نقاشی کن . خودت بنشین و نقاشی کن .

۵) خیلی مهم است که به بچه هایمان ، اتکا به نفس بدهیم . مثلا بگوییم " تو خوشگلی ، قدت بلند است ، خوب راه می روی و .. " فقط به بچه ها نگوییم که بنشینند و درس بخوانند . به جای نهی کردن ها ، از آنها سوال کنیم " که آیا می توانند فلان کار را بکنند یا نه " .

۶) بچه ها ، هر کاری که می کنند ، ما معمولا ایرادی از آن می گیریم . وقتی هم که تشویقی می کنیم ، سریع پس می گیریم . " چه نقاشی خوبی کشیدی ، چرا همیشه این جوری نمی کشی ؟"

۷) ( با امر و نهی ها و خوب و بد کردن های ما ) ، این حس ( به بچه ) دست می دهد که آن ها درست اند و من نادرستم . .. ( پس ) من باید دیپلم بگیرم که خوب شوم ، ولی وقتی دیپلم هم می گیرم ، خوب نمی شوم . دکترا هم که می گیرم ، خوب نمی شوم . آن احساسی را که باید با خودمان در صلح باشیم ، نداریم .

۸) خیلی چیزها را می شود از بچه یاد گرفت ، ولی خیلی مهم است که بچه ، احساس هم پایه بودن با تو را نداشته باشد . در فامیل هرم قدرتی هست که نباید شکسته شود ، وگرنه رشد بچه دچار مشکل می شود .

۹) چیزی که در بچه ها فوق العاده است ، فضولیشان است ، کنجکاویشان . مطالب را از دریچه های مختلف می بینند ، سوال هایی می پرسند بنیادی و از قراردادهای اجتماعی نمی ترسند .

۱۰) بچه های خوشحال خلاقیت خیلی زیادی دارند .

۱۱) از بچه ها یاد گیریم که زندگی ، این قدرها هم وحشتناک نیست . یاد گیریم که آدم ، می تواند غمگین باشد ، ولی از غمش بگذرد ، نه اینکه آن را به عنوان یک حرفه این طرف و آن طرف بکشد .

۱۲) بچه ها پایشان روی شانه های ماست . اگر بلرزیم ، آنها هم می لرزند . اگر خودتان خوشحال نباشید ، اگر خودتان به خودتان احترام نگذارید ، نمی توانید بچه تان را خوشحال کنید و احترام گذاشتن به خودش را یادش دهید .

۱۳) باعث افتخار بچه تان باشید ، چون بخشی از ارزش های شما را ، با خودش می برد .

منبع : مجله موفقیت ، شماره ۱۶۵ سال ۸۸ – تلخیصی از مصاحبه با

دکتر محمد ولی سهامی فوق تخصص روان شناسی اطفال

محمد صالحی

Mahsan.parsiblog.com