نگاهی به "آمین خواهیم گفت"

در اینکه شمایل فیلمسازی سامان سالور این شکلی است بحثی نیست مسئله این است که مخاطب سامان سالور کیست؟ و او این فیلمها را برای که می سازد؟ فیلمهای او مجموعه کاملی از زندگی آدمهای …

در اینکه شمایل فیلمسازی سامان سالور این شکلی است بحثی نیست مسئله این است که مخاطب سامان سالور کیست؟ و او این فیلمها را برای که می سازد؟ فیلمهای او مجموعه کاملی از زندگی آدمهای حاشیه نشین است; آدمهای حاشیه نشینی که خودخواسته یا ناخواسته اینگونه زندگی می کنند و سامان سالور به اشتیاق به استقبال آنها می رود البته به طریق و روش خود نه شبیه فیلمسازانی که غیر داستانگو فیلم می سازند و تمام آثارشان حال و هوای داخلی دارند..... بلکه شبیه خودش فیلم می سازد اما این شمایل فیلم سازی چندان مخاطب ندارد.... چرا که موضوع فیلمهایش برای مخاطب خاص چندان جذاب نیست و آدمهایش جذابیت کافی برای مخاطب خاص بوجود نمیآورد. از سویی دیگر برای آنکه مخاطب عام نیز بتواند با آثار او ارتباط برقرار کند لوازم و ابزار کافی در شخصیت پردازی و گره افکنی های او وجود ندارد. در واقع باید گفت فیلم سازی سامان سالور به استثنای سیزده ۵۹ فیلم سازی برای دل خویشتن است و در کنارتامین روانی خویش اندک مخاطبی نیز برای خود دست و پا می کند.

به نظر می رسد اشکالی نداشته باشد که سامان سالور درباره چرایی حضور این آدمها در حاشیه و قبض و بسط قصه توضیحات کافی تری به مخاطب بدهد تا مخاطب بتواند حداقل ارتباط لازمه را با آن فیلم برقرار کند البته سامان سالور نباید فکر کند اگه این کار را انجام دهد در نوع فیلمسازیاش خللی وارد می شود در واقع او اگر تکنیک سینما را با ذائقه شخصیاش تلفیق کند فیلمهایش ارتباط مستحکم تری با هر آنکه فیلمهایش را ببیند برقرار می کند و این یک اتفاق مثبت محسوب خواهد شد که او بتواند با سبک خاص خود مخاطبان بیشتری داشته باشد بدون آنکه به چیزی متهم شود و در روند فیلم سازیاش خللی وارد شود و آنگاه است که می تواند به خاطر مجبور بودن یک دفعه به سفارشی سازی روی نیاورد و از خط خود خیلی خارج نشود....اگر این ضرورت را درک کند و به این برسد که طریق فیلم سازیاش نیازمند تعدیلهایی نه چندان زیاد است.

نویسنده : مرجان آشفته