نقش پایگاه های اقتصادی عصر رنسانس در خلق آثار هنری ایتالیا

شناسایی و بررسی پایگاه های اقتصادی هنر رنسانس, به عنوان شالوده جامعه ای که اصل اساسی آن رشد آزادی فردی بود, اهمیت ویژه ای در تحلیل شکل گیری ویژگی های رنسانس دارد

شناسایی و بررسی پایگاه های اقتصادی هنر رنسانس، به عنوان شالوده جامعه ای که اصل اساسی آن رشد آزادی فردی بود، اهمیت ویژه ای در تحلیل شکل گیری ویژگی های رنسانس دارد. هدف از این مقاله، نمایاندن نقش ویژه نظام اقتصادی عصر رنسانس در حمایت از طرح های بزرگ هنری است.

دو حامی اقتصادی هنر قرون وسطی، نهاد کلیسا و اتحادیه های صنفی بودند. در دوران رنسانس، هر چند نهاد کلیسا که با قدرت یافتن مکتب اومانیسم، تضعیف شده بود، همچنان یکی از حامیان هنر به شمار می رفت، اما آثار هنری سفارش شده از سوی کلیسا، دیگر به مانند قرون وسطی یک سره با الگوهای مذهبی مطابقت نمی کرد. هنرمندان رنسانس نیز متاثر از شیوه های نوین تفکر، در شکل و محتوا به هر چه انسانی تر جلوه دادن آثار هنری روی آوردند.

تضعیف قدرت کلیسا با قدرت یافتن سلطنت همراه بود. ایتالیا در آن زمان تحت حاکمیت قدرتی مرکزی نبود، گاهی پیش می آمد که پادشاهان اسپانیا و فرانسه در حمایت از هنرمندان ایتالیایی نقش مهمی ایفا کنند. همچنین در دولت شهرهای ایتالیا - چه استبدادی و چه جمهوری - حمایت مشتاقانه ای از هنر می شد. هنری که در قلمرو حکومت جمهوری شکل می گرفت، آزادی عمل بیشتری نسبت به هنری داشت که در قلمرو یک فرمانروای مستبد پرورده می شد. از همین رو بود که ریشه های رنسانس در جمهوری فلورانس پا گرفت؛ شهری که نه به دست یک فرمانروای مستبد، بلکه توسط اتحادیه ها و به صورت گروهی اداره می شد.

رشد و افزایش قدرت طبقه بازرگان همراه با مفهوم ملیت در ایتالیای قرن چهاردهم، به پیدایش طبقه متوسط منجر شد. رشد این طبقه باعث شد تا خانواده های کوچک و محلی به خاندان های بزرگ و ثروتمند تبدیل شوند. این خاندانها بانی طرح های بزرگ هنری شدند. در این میان اثر هنری بیش از پیش تابع قوانین رقابت شد. رقابت بین طبقه متوسط، طبقه درباری و کلیسا در حمایت از فرهنگ اومانیستی، به ظهور طیف گسترده ای از نبوغ هنری منجر شد.

عنوان	فایل
نقش پایگاه های اقتصادی عصر رنسانس در خلق آثار هنری ایتالیا	application/pdf Renaissance Art.pdf 1,258 KB	دانلود

الهام حیدری

نشریه پژوهش در فرهنگ و هنر ـ شماره ۱، بهار ۱۳۸۸