جراحی بینی

کتاب‌های پزشکی هندی موسوم به سال روتانوشته ۵۰۰ ق ـ م به‌طور جامع روش ایجاد بینی‌های تازه را توصیف کرده بودند و در آن دوران باستان در هند عمل جراحی با کمک برگی که آنرا به اندازه …

کتاب‌های پزشکی هندی موسوم به سال روتانوشته ۵۰۰ ق ـ م به‌طور جامع روش ایجاد بینی‌های تازه را توصیف کرده بودند و در آن دوران باستان در هند عمل جراحی با کمک برگی که آنرا به اندازه بینی بیمار بریده بودند، ایجام می‌شد. به‌علاوه جراحان باستانی هند بیشتر از پوست گونه استفاده می‌کردند تا پیشانی، قطعه مورد نظر خود را به اندازه برگ درخت مذکور را بر می‌داشتند. همچنین همواره بایدذکر شود استاد برانکا اهل سیسیلی ابداع کننده بینی ایتالیائی نیز پوست چانه را برای درست کردن دماغ از دست رفته بیمار به‌کار می‌برد.

ژ.ک. کارپور (۱۸۴۶ ـ ۱۷۶۴) جراح بینی و ترمیم آن که در قرن نوزدهم به عمل جراحی بینی و کار گذاشتن بینی برای کسانی که بینی آنها از دست رفته بود، شهرتی فراوان داشت و نامه‌ای که به سال ۱۸۱۶ از ترمیم بینی به لندن نوشته در دست است.

امروزه اعتقاد همگان بر آن است که هند زادگاه جراحی پلاستیک بینی بوده و جهانیان ابداع این هنر را مدیون سبعانه مجازات بریدن بینی گناهکاران می‌باشد این مجازات که زمانی در هند بسیار شایع بود. هندی‌ها را به فکر ترمیم بینی هندی‌ها توسط بازرگانان، مسافران و هیأت‌های مذهبی به سیسیلی منتقل شد. اما این مسأله که فکر بازسازی بینی چگونه در آغاز قرن بزرگ جراحی از هاله فراموشی و از شرق افسانه‌ای خارج شد. همچنان به‌عنوان یکی از معماهای تاریخ بجا مانده است. کارپو نخستین کسی که با روش هندی‌ها بیمارانش را عمل می‌کرد. گرافه‌ که روش کارپو را اقتباس کرد و سپس روش تالیاچوستی را احیاء کرد، و سرانجام دیفنباخ، کسی که روش هر دو جراح بزرگ را تکامل بخشید ـ هر سه جزء گروه اندکی از پیشگامان رشته جراحی بودند که در عصر تاریک جراحی دست به اقدامات خارق‌العاده زدند. نظیر بسیاری از موفقیت‌های بزرگ آن زمان، پیروزی آنها هم به قیمت شکست‌هائی بسیار و بدبختی‌های ناگفتهٔ بیماران بدست آمد. با این حال، اکتشافات آنها همواره همچون گوهری تابناک در عصر تاریک جراحی خواهد درخشید. عصری پر از درد، ناامیدی و ناتوانی پزشکان دیفنباخ حتی پیش از آنکه به جراحی بینی رو آورد، رشته جراحی ترمیمی لب‌ها، گونه‌ها، کام، گوش‌ها و پلک‌ها را پایه‌گذاری کرد. در یکی از سخنرانی‌های خود گفت که روزی کارهای او در مقایسه با جراحی آینده، همچون مجسمه‌های گلی در برابر آثار پیکرتراشان برجسته، یا نظیر عروسک‌های چوبی در مقابل شاهکارهای کانوا جلوه خواهد کرد.