نگاهی به مجموعه زمین انسان ها

● تلاشی ناکام در تقلید از پرستاران
هنوز هم علت توجه بیش از اندازه طیف کثیری از جامعه سینمایی نویس به سینمای جهان را درک نمی کنم. این درست که از منظر تکنیکی و ساختاری با یک سینمای …

تلاشی ناکام در تقلید از پرستاران

هنوز هم علت توجه بیش از اندازه طیف کثیری از جامعه سینمایی نویس به سینمای جهان را درک نمی کنم. این درست که از منظر تکنیکی و ساختاری با یک سینمای جاندار روبرو می شویم اما مولفه های فرهنگی و اجتماعی شاخصی که در متن آن آثار قابل دریافت هستند به هیچ وجه سنخیتی با فرهنگ بینشی جامعه ایرانی ندارند و به همین علت ایرانیزه کردن داستان هایی که در سینمای جهان تعریف می شود راهکار درستی در خلق جذابیت و پرهیز از کلیشه‌آفرینی نیست.

امروز مجموعه زمین انسان ها نیز با این معضل روبه روست. یعنی بومی سازی فضاها و موقعیت هایی که در مجموعه استرالیایی پرستاران نشسته و از عوامل توفیق آن به شمار می رود اما به دلیل سوءبرداشت و ناتوانی در ایجاد همسانی بین الگوهای ایرانی شده همان موقعیت های داستانی و انتخاب های نادرستی که در گروه بازیگری ملموس است، مجموعه ای آشفته و بدون جذابیت را روانه آنتن کرده است. زمین انسان ها با این تفاسیر و در خوش بینانه ترین حالت یک تقلید غیرحرفه ای از سریال حرفه ای پرستاران است و در کارنامه هنری کارگردانی چون ابوالحسن داودی یک شکست بزرگ تلقی می شود.

نویسنده : منیره شفقی