پرواز بچه عقاب در آسمان سرخ

اگر اسم کاملش را هم بخواهید همانی است که در قسمت بالا دیدید، «امیر عابدزاده»! بدون پسوند یا هر چیزی که نسبت او با عقاب آسیا را انکار کند. چندین سال پیش زمانی‌که خبر دروازه‌بان شدن تنها پسر احمدرضا عابدزاده را شنیدیم مطابق انتظار به یاد خاطراتی که از پدرش به یادگار مانده بود افتادیم. در تمام سال‌های اخیر، در پیروزی‌ها یا شکست‌های فوتبال ملی هرگاه که به چارچوب دروازه تیم ملی نگاه می‌کردیم با حسرت به یاد دوران شیرینی می‌افتادیم که نگران گل خوردن تیم نبودیم، حتی خیالمان از بابت گل نشدن ضربات پنالتی هم راحت بود. دورانی که احمدرضا عابدزاده با قدرت تمام سنگربان تیم ملی فوتبال کشور بود. از آن زمان مدت‌ها می‌گذرد و چه بسا فوتبال دوستانی باشند که شدیدا دلتنگ آن روزها هستند. اما پس از همان مدت‌هایی که گذشته، امروز امیدهای دوباره دیدن عقاب بر دروازه ملی متولد شده است.

● استارت عابدزاده کوچک

«امیر عابدزاده با حضور در هیئت فوتبال استان تهران قرارداد خود را به مدت ۳ سال با باشگاه پرسپولیس به ثبت رساند»، «مجوز بین‌المللی امیر عابدزاده صبح امروز به‌طور رسمی در اختیار باشگاه پرسپولیس قرار گرفت» جملات بالا تیترهای خبری بودند که در پاییز همین امسال، از خبرگزاری‌های مختلف منعکس شدند‌. امیر عابدزاده بالاخره پس از کش و قوس‌های فراوان به نیمکت تیم پرسپولیس تهران رسیده است. همان نیمکتی که می‌تواند شروع یک صعود فوتبالی باشد. همان نیمکتی که رسیدن به آن کار آسانی نیست و توانایی‌های بالایی می‌طلبد، و امای مسئله در این‌جاست که آیا واقعا عابدزاده کوچک توانایی‌ها و استعدادهای لازم برای سرخ‌پوش شدن را دارد؟! آیا واقعا حضور رسمی در یک تیم آمریکایی برای سپردن دروازه تیم میلیون‌ها هوادار به او کافیست؟! اجازه بازی برای او صادر شده است و حالا همه منتظرند و نظاره‌گر این‌که آیا امیر واقعا می‌تواند جایگزین احمدرضا عابدزاده در دروازه سرخ‌ها یا حتی در فوتبال ملی باشد؟! دروازه‌بان سابق تیم «لس‌آنجلس بلوز» آمریکا که از دوران کودکی در کنار پدرش حضور داشت و در تمرینات و گاه حتی در بازی‌های رسمی از نزدیک نظاره‌گر حرکات و شگفتی‌سازی‌های پدر بود، خیلی خوب می‌داند که برای به وجد آوردن هواداران چگونه یک عابدزاده واقعی باشد.

● فرزند کو ندارد نشان از پدر!

دقت خیلی زیادی لازم ندارد. سرسری هم که رد شویم و نگاهی به تاریخچه پدر و پسرهای فوتبال کشورمان بیندازیم، خواهیم دید بازیکنانی را که تنها به واسطه داشتن پدری ستاره در مستطیل سبز، قدم به عرصه فوتبال گذاشتند و با پوشیدن پیراهن بزرگان، قبل از بزرگ شدن به دنبال ستاره شدن بودند. این‌بار اما موضوع متفاوت است. این‌بار همه امیدوارند که پسر عابدزاده به اما و اگرهای حاشیه‌ای فوتبال تن ندهد و بی‌پروا پیش برود تا بعد از مدتی از پس حواشی تیم پرسپولیس، آینده‌ای روشن برای فوتبال ملی کشور رقم بخورد که تا او هست بیمه‌ای محکم پشتیبان سنگر تیم ملی باشد. این‌بار همه امیدوارند که پسر عابدزاده خیلی زود و با نمایش استعداد‌های واقعی‌اش از قالب نام پدرش خارج شود و به جای «پسر عابدزاده» او را «امیر عابدزاده» بخوانند. هر چند خودش معتقد است که در حال حاضر هم او یک شخصیت مستقل دارد و از منتقدانش خواسته که به نظاره بازی‌های او بنشینند تا خیلی زود نظرشان تغییر کند. شاید «پسر عابدزاده قهرمان» بودن کمک زیادی برای رسیدن به ارتش سرخ برای او باشد، اما تلاش‌ها و زحمات چند ساله او در تیم‌های پایه غربی، آن هم در دوران نوجوانی می‌تواند کارنامه ممتازی در پرونده او در مقایسه با دیگران باشد. مسیر عابدزاده شدن امیر که تقریبا از دوران کودکی (۷سالگی) تمرینات دروازه‌بانی را در کنار پدرش آغاز کرده بود، به خوبی راه و چاه سنگربان بودن را به او نشان داده است. این‌که اعتماد عده‌ای را جلب کنی تا درون دروازه قرار بگیری‌، در درجه اول اعتماد به نفس بالایی می‌خواهد که احتمالا امیر عابدزاده این قدرت را از پدرش به ارث برده است.

● امیر خودش باید امیر باشد

مهدی واعظی دروازه‌بان سابق پرسپولیس‌ می‌گوید: «یک دروازه‌بان برای خوب بودن، بعد از داشتن شرایط فیزیکی مناسب، نیازمند روحیه‌ای قوی و اراده بالاست.» او می‌گوید: «نیمی از موفقیت یک دروازه‌بان داشتن بعد روانی مناسب و دید وسیع نسبت به شرایط آنی موجود است.» ویژگی‌هایی که در احمدرضا عابدزاده نمایان بود و معتقد است که موفقیت‌های بالای احمدرضا مرهون روحیه بسیار عالی او زمان بازی‌ها بوده است‌. پس قطعا امیر هم که از شرایط فیزیکی مناسب برای قرار گرفتن در دروازه برخوردار است، باداشتن روحیه‌ای بالا و اهداف و انگیزه‌های مناسب به راحتی می‌تواند سنگری را در اختیار گیرد که چشم میلیون‌ها هوادار به آن دوخته شده است. واعظی معتقد است که امیر می‌تواند در پرسپولیس موفق باشد اگر تا انتها باهمان انگیزه و افکار مثبتش قدم بردارد، چرا که رقابت برای چنین جایگاهی بسیار دشوار خواهد بود.

● یک تجربه پرسپولیسی

در ظاهر چند وقت پیش تیم پرسپولیس بازی دوستانه‌ای با تیم نیروی زمینی داشته که در این دیدار امیر عابدزاده مدتی در دروازه قرمزها قرار گرفته است. او در این بازی دو سه سانتر ارسالی به دروازه را با خونسردی تمام و تنها با یک دست گرفت تا همه را به یاد پدرش بیندازد.

نویسنده: طاهره سادات بهشتی