پس مـزه میـوه چـه می‌شـود؟

غذا خوردن ما قدیمی‌ها با امروزی‌ها تفاوت زیادی دارد. بیشتر افراد در روستاها زندگی می‌کردند و همان‌جا از هر چه که تولید می‌کردند، می‌خوردند. من هم که روستازاده‌ام عادت کرده‌ام …

غذا خوردن ما قدیمی‌ها با امروزی‌ها تفاوت زیادی دارد. بیشتر افراد در روستاها زندگی می‌کردند و همان‌جا از هر چه که تولید می‌کردند، می‌خوردند. من هم که روستازاده‌ام عادت کرده‌ام به خوردن بعضی موادغذایی و میوه‌ها که شاید به مذاق هرکسی خوش نیاید...

بارزترین عادت غذایی من میوه خوردن است؛ آن هم نه به شکلی که همه می‌خورند. من همه میوه‌ها را با پوست می‌خورم چرا که معتقدم و باور دارم که بخش عمده‌ای از ویتامین‌های آنها در پوست‌شان است. قدیم مگر کسی پوست میوه را می‌کند؟ تازه همه از زن و مرد و بچه سرحال ‌و قبراق‌تر هم بودند. پس پوست میوه باعث ابتلا به بیماری نمی‌شود به شرط آنکه درست شسته و تمیز شود.

اینکه گفتم همه میوه‌ها واقعا منظورم همه انواع میوه‌ها نیست! طبیعی است که میوه‌ای مانند گردو را نمی‌شود با پوست خورد که خود پوست آن باعث ابتلا به بیماری‌های مختلف می‌شود. بعد هم من میوه‌های رسیده را دوست دارم. بچه که بودیم در باغ‌ها و روی درخت‌ها به دنبال میوه‌هایی بودیم که رسیده باشد. خب این میوه‌ها شیرین‌تر و خوشمزه‌تر است اما امروز که به میوه‌فروشی می‌رویم، همه میوه سفت و یکدست و خوش‌رنگ می‌خواهند؛ پس مزه میوه چه می‌شود؟ جای میوه‌های رسیده‌ای که کمی لک برداشته یا مثلا از شدت شیرینی پوست میوه ترکیده است، در جعبه یا سبدی است که راه به سطل آشغال دارند یا با قیمتی خیلی ارزان‌تر به فروش می‌رسد. عادت‌های ما در خیلی موارد تغییر پیدا کرده و میوه خوردن یکی از آنهاست.

خیلی از موادغذایی است که من خانگی آنها را ترجیح می‌دهم؛ شربت، رب، مربا و ... اصلا وقتی مزه مربای خانگی زیر زبان آدم باشد، نمی‌تواند از این مرباهای آماده کارخانه‌ای بخورد. پدر من زمین‌های زیاد و به تبع آن کارگرانی در حوالی گرمسار داشت. هنوز هستند کسانی که از آنجا برای من محصولات خانگی می‌آورند. دانشجویانم هم از علاقه من به خوراکی‌های خانگی باخبرند و هر وقت بخواهند برای من از شهرشان سوغاتی بیاورند، می‌دانند چه بیاورند!

دکتر پرویز کردوانی

چهره ماندگار علم جغرافیا