مدیریت ورزشی؛ ایرانی

در دنیایی که در آن مدیریت مدرن بر اساس مباحث نرم‏افزاری است، اکنون مدیریت منابع انسانی از جمله مهم‏ترین ارکان این علم در سطوح مختلف شناخته می شود و از آنجا که اساس جامعه‏شناسی …

در دنیایی که در آن مدیریت مدرن بر اساس مباحث نرم‏افزاری است، اکنون مدیریت منابع انسانی از جمله مهم‏ترین ارکان این علم در سطوح مختلف شناخته می شود و از آنجا که اساس جامعه‏شناسی ورزش نیز بر الگوهای مشارکت متمرکز شده، مدیر ورزشی حتماً باید هم از جامعه خود و هم از ورزش شناخت حرفه‏ای داشته باشد.

نفوذ زیاد ورزش در دنیای امروز و سلطه آن بر رسانه‏ها و نیز قدرت آن برای جابه جایی منابع مالی وسیع در سطح جهان در حالی است که در چنین شرایطی مدیر ورزشی باید مسائل داخل و بیرون زمین ورزش را به خوبی بشناسد، متأسفانه عدم آگاهی مسوولان نسبت به این مسائل در ایران، باعث شده که امروزه در کشور خود با مشکلات فراوانی در این زمینه مواجه باشیم.

ورزشکاران باید به عنوان الگوهای هر جامعه معرفی شوند. الگوها به عنوان یکی از تأثیرگذارترین مراجع آموزشی در جامعه شناخته شده و بدیهی است که در این وضعیت، برنامه ریزی و الگوسازی درست یکی از مهم‏ترین وظایف مدیر ورزشی شناخته می‏شود و باید در نظر داشت که هیچ پدیده اجتماعی نمی‏تواند مانند ورزش، افراد مختلف را از طبقات گوناگون و با ایده‏ها و افکار متفاوت به سوی خود جلب کند.

ورزش در صورت مدیریت صحیح می‏تواند از تنش‏های اجتماعی بکاهد.

لزوم شناخت مدیران ، ضرورت تقویت برنامه های آموزشی ورزشی در رسانه ها و فراهم کردن ساز و کارهای مناسب تر برای ورزش بانوان به منظور تقویت سلامت نیمی از اعضای جامعه و همچنین نسلهای بعدی را مورد توجه قرار دهند. در این زمینه، فراهم کردن فضای رشد برای مدیران ورزشی خانم را می توان از جمله مواردی معرفی کرد که به توسعه ورزش بانوان در کشور کمک خواهد کرد.

با توجه به شرایط فرهنگی- اجتماعی و وضع کلی ورزش در کشور ما، جامعه شناسی مدیریت ورزش باید بومی شده تا بتواند ضمن بهره گیری از مطالعات غربی، مسائل مربوط به ورزش ایرانی را به خوبی تشخیص دهد؛ چرا که تنها در چنین شرایطی و با برنامه ریزی های دقیق در این زمینه است که مسوولان جامعه میتوانند با کمک ورزش بر بسیاری از مسائل اجتماعی غلبه کنند.

از جمله مهمترین وظایف مدیران ورزشی بر اساس دستاوردهای جامعه شناسی ورزش، لزوم شناخت مردم و نیازهای آنها در طبقات اجتماعی گوناگون و برنامه ریزی بر اساس آن است.

اشاعه ورزش در جنبه های مختلف آن، نوعی سرمایه گذاری اجتماعی بوده و هزینه کردن برای آن نوعی پیشگیری در جنبه های مختلف محسوب می شود که قطعا مفیدتر از درمان خواهد بود. بنابراین مدیران ورزش باید با خلاقیت و حساسیت و شناخت ارزشها و سودمندیهای ورزش در تمامی ابعاد آن، به صورتی هدفمند در راستای ترویج ورزش در تمامی سطوح جامعه گام برداشته و در مراحل بعد برای ورزش حرفهای و قهرمانی نیز برنامه ریزی کنند و برای این دستیابی به این مهم، از علومی مانند جامعه شناسی بهره گیرند.