بعضی پدر و مادرها از آن‌ور بام می‌افتند!

بعضی از والدین هستند که همیشه دوست دارند با دیگران مسابقه بگذارند وبرای تربیت فرزندشان، به قول خودشان سنگ تمام بگذارند. اما گاهی تا آنجا پیش می‌روند که محیط زندگی برای بچه‌های …

بعضی از والدین هستند که همیشه دوست دارند با دیگران مسابقه بگذارند وبرای تربیت فرزندشان، به قول خودشان سنگ تمام بگذارند. اما گاهی تا آنجا پیش می‌روند که محیط زندگی برای بچه‌های آن خانواده آزاردهنده می‌شود. اگر شما هم جزو این دسته از والدین هستید یا دوستانی را می‌شناسید که علایم زیر را دارند، بهتر است بدانید که با این رفتارها به فرزندان‌تان آسیب جدی می‌زنید...

این هفته به درخواست خوانندگان و والدین نگران راجع به علایم چنین والدینی صحبت می‌کنیم تا آنها متوجه باشند که راه را اشتباه می‌روند و در آینده نزدیک برای اینکه عزمتان را برای ترک عادات غلط جزم کرده و مصمم شوید تا والدین ایده‌آلی باشید در خصوص آسیب‌هایی که ناخواسته و با انجام چنین رفتاری به فرزندان‌تان می‌زنید صحبت می‌کنیم. اما علایم:

اگر مرتب بچه‌ها را مجبور می‌کنید تا حتی در اوقات فراغت کوتاه خود از یک کلاس فوق‌العاده به کلاس دیگر بروند و دایم با فرستادن فرزندان‌تان به انواع کلاس‌های متعدد آموزشی او را مشغول می‌کنید، یک پیام اخطار به خود بدهید.

اگر از آن دسته والدینی هستید که موقع بازی کردن بچه‌ها حس می‌کنید آنها در حال تلف کردن وقت خود هستند و با فریاد کشیدن سربچه‌ها یا بحث در این‌باره ناراحتی خود را می‌رسانید و گمان می‌کنید که مرتب باید در حال فعالیت آموزشی باشند به خود پیام هشدار دیگری بدهید. چون بچه‌ها از آن زمان‌های آزاد و خلاقیت‌شان بهره می‌برند و چه بسا آن لحظات مفیدتر از آموزش‌های کلاسیکی باشد که در انواع کلاس‌ها دریافت می‌کنند.

اگر از جمله والدینی هستید که گویا در بدن بچه‌ها سیستم جی‌پی‌اس وصل کرده‌اید و لحظه به لحظه مانند سیستم کنترل ماشین، او را کنترل می‌کنید، اگر تنها موضوع مورد علاقه شما فرزندتان است و به جز او هیچ اشتغال ذهنی دیگری ندارید و هم و غم شما تنها تربیت او است بدانید این حالت پاتولوژیک است.

اگر دایم در حال جمع‌آوری اطلاعات متعدد هستید تا بدانید چه‌طور می‌توان تربیت فرزند و شیوه‌های فرزند‌پروری را یاد گرفت و غیره و حتی حالا که فرزند شما به سن نوجوانی رسیده اجازه داشتن هویت مستقل به او نمی‌دهید و دایم به دنبال شیوه‌های ارتباط با او هستید و اصلا حواستان به غریزه والد بودن خودتان نیست و در نهایت اگر خیلی بچه خود را با دیگران مقایسه می‌کنید و می‌ترسید مبادا بچه شما از دیگری کمتر باشد و به این ترتیب جو متشنج برای او فراهم می‌کنید حتی گاهی در بخشیدن عشق مادر یا پدری هم شرط و شروط می‌گذارید:

«اگر معدلت ۱۹ به بالا شد دوستت دارم وگرنه دوستت ندارم» بدانید جزو گروه والدینی هستید که باید در والد بودن خود تجدیدنظر کنید.

دکتر میترا حکمت‌شوشتری - فوق‌تخصص روان پزشکی کودک و نوجوان - استادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران