خاطره بازی در شب‌های رمضان

نگاه به گذشته جدا از مرور خاطرات و ورق زدن صفحات نوستالژیک زندگی، همواره حاوی نکات آموزشی و تجارب ارزشمندی است که می‌توان با ترکیب زمان حال آن را ره‌توشه خوبی برای آینده کرد.

نگاه به گذشته جدا از مرور خاطرات و ورق زدن صفحات نوستالژیک زندگی، همواره حاوی نکات آموزشی و تجارب ارزشمندی است که می‌توان با ترکیب زمان حال آن را ره‌توشه خوبی برای آینده کرد.

درست است که سینمای ایران پس از آزمون و خطاهای فراوان در طول سالیان دراز و از گذشته تا امروز، حالا دیگر به یک ثبات و تشخص رسیده و فیلم ها در ساختار و کیفیت و محتوا حرف های جدی تری برای طرح کردن دارند، اما نمی توان فیلم های شاخص و تاثیرگذار گذشته را نادیده گرفت.

سینمای ایران چه در دوران پیش از انقلاب و حاکمیت مطلق فیلمفارسی و چه در دهه پرهیاهوی شصت که به نوعی دوباره از نو بنا شد، گاهی چشمه هایی از خود بروز می داد که خنکای ملایم و گوارایی اش تا هنوز و همیشه امتداد دارد و مخاطبان و علاقه مندان را سیراب می کند.

ماندگاری برخی از آثار سینمای ایران به حدی است که پس از چند صباحی تماشاگر سیراب شده از دیدار را در فاصله زمانی اندکی به عطشی دوباره مبتلا می کند و چشمه جوشان و خروشان، بازیگوشانه تشنگان تماشا را به سمت خود فرا می خواند.

اکران فیلم های خاطره انگیز و محبوب سینمای ایران در طرح اذان تا اذان (افطار تا سحر) ماه رمضان حرکت ارزشمندی است که علاقه مندان پیگیرتر سینمای ایران به اهمیت آن واقفند و قدرش را می دانند.

این شب ها دو اثر درخشان از داریوش مهرجویی یعنی «اجاره نشین ها» و «هامون» پس از سال ها در دو پردیس سینمایی پایتخت روی پرده رفته و با استقبال دو طیف از تماشاگران روبه رو شده است.

تماشاگران دیروز برای تجدیدخاطره عزم دیدن این فیلم ها را می کنند و جوانان امروز هم برای آشنایی با گذشته پرافتخار هنرمندانی از نسل های قبلی به سینما می روند.

عزت الله انتظامی، بازیگر این دو فیلم از اکران این آثار خاطره انگیز اظهار خوشحالی کرده و آن را باعث آشنایی نسل امروز با پشتوانه های محکم سینمای ایران یعنی هنرمندان برجسته دیروز دانسته است.

البته مرور این آثار که یادآور اوج دوران فعالیت بزرگی چون مهرجویی است ناخودآگاه ما را به یاد دوران جدید فیلمسازی او هم می اندازد و حسرتمان را برای فاصله گرفتن استاد از آن دوره باشکوه بیشتر می کند.

ادامه دادن این مطلب داغمان را درخصوص این تغییر رویکرد و افت کیفی آثار بزرگان تازه می کند. بهتر است بگذریم و به همین خاطره بازی گذشته دلخوش باشیم.

بامداد محمدی