شنبه, ۱۵ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 4 May, 2024
مجله ویستا

سهم ایران از صنعت توریسم


سهم ایران از صنعت توریسم

انتشار خبرهای متعدد درباره تاثیر شیوه سهمیه بندی بنزین بر حمل و نقل داخلی و به تبع آن پایین آمدن سفرهای توریستی در فصل گردشگری بار دیگر نگاه ها را متوجه جایگاه ایران در اقتصاد توریسم کرده است

انتشار خبرهای متعدد درباره تاثیر شیوه سهمیه بندی بنزین بر حمل و نقل داخلی و به تبع آن پایین آمدن سفرهای توریستی در فصل گردشگری بار دیگر نگاه ها را متوجه جایگاه ایران در اقتصاد توریسم کرده است. البته اقتصاد نفتی ایران سال ها است راه های ارتزاق خود را از دیگر مسیرها سد کرده است. اگر نگاهی به ترازنامه حساب های بانک مرکزی بیندازیم قسمت موازنه پرداختی (تفاوت بین صادرات و واردات) گواه خوبی بر این ادعا است.

طبیعتاً صادرات همیشه با ارزآوری خود آرزوی دیرینه دولتمردان برای جان بخشیدن به اقتصاد بوده اما آنچه واردات در چنین اقتصادی رقم می زند کسری تراز پرداخت هاست که اقتصاد ما با هجمه بی رویه واردات با آن دست به گریبان است. وام های بین المللی با بهره کم هم اتفاقی است که ایران به سبب تحریم ۲۷ ساله از آن محروم شده است.

فضای سرمایه گذاری خارجی هم عملاً به سبب ریسک بالای سرمایه و بحران های داخلی رتبه یی برای کشور ما در بین ۱۶۰ کشور جهان رقم زده که براساس آن در رنج ۱۰ کشور آخر این جدول هستیم.

اما میان تمام این اتفاقات در کلان اقتصاد، تحولاتی در سطح اقتصاد جهان شکل گرفته که راه های جدیدی برای ارزآوری و درآمدزایی کشور به وجود آورده است.صنعت گردشگری یا توریسم همان اتفاق خوشایندی است که ایران عملاً از آن بی نصیب مانده است، چرا که ریسک پایین، امنیت داخلی، فرهنگ متعالی و همسان جهانی پیش از نام کشور به استقبال توریست می رود. این صنعت سالانه در دنیا ۵۴۰ میلیارد دلار ارز پخش می کند و به عبارتی ورود هر توریست به هر کشوری به طور متوسط حدود ۱۰ هزار دلار درآمد برای کشور به همراه دارد.این رقم در ترکیه ۲۶ میلیارد دلار، در اسپانیا ۳۰ میلیارد دلار، در انگلستان و فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی هم بین ۴۰ تا ۵۰ میلیارد دلار است اما سهم ما از این صنعت بسیار رقم ناچیزی است و با کمال تاسف باید گفت سال گذشته حتی به یک میلیارد دلار هم نرسیده است.

اما جای تاسف بیشتر این ماجرا زمانی است که ما به همان راحتی که از صنعت توریسم جهانی می گذریم با اتخاذ تصمیماتی از صنعت داخلی آن چشم می پوشیم.گردشگری ارتباط مستقیمی با سطح رفاه دارد.حال افت این ارتباط خبر از اتخاذ تصمیماتی می دهد که برآیند آن در نهایت به رفاه لطمه می زند. خبر سهمیه بندی بنزین و اخباری که سپس از مناطق گردشگری مخابره شد و افت شدید گردشگری بین افراد جامعه پس از اجرای این طرح خبر خوبی برای اقتصاد و ارتباط آن با سطح رفاه نیست.

شاید این اتفاق روزانه حدود ۱۰ بیلیارد تومان به نفع دولت تمام شده اما منافع رفاهی مردم را نادیده گرفته است.اقتصاد ایران از لحاظ جمعیت طبقه متوسط بسیار ضعیف است و این علامت نگران کننده یی است. اینکه متوسط جامعه تنها ۱۰ درصد باشد خبر از توزیع نامتقارن فقر و ثروت می دهد.

شاید بتوان گفت همین تحولات اقتصادی است که عوام مردم را از مزایای زندگی عادلانه محروم می کند. اعلام حجم ۷۰ درصدی جامعه زیرخط فقر، محرومیت بخش اعظم جامعه از حداقل های زندگی را خبر می دهد. مسلماً این گروه متقاضیان نرخ آزاد بنزین نیستند حتی اگر فرض کنیم بنزین به نرخ آزاد هم عرضه شود. با این وجود شاید به جرات بتوان گفت خبر سهمیه بندی بنزین مزید بر علت شده تا رفاه عوام جامعه را نشانه رود و کاهش مسافران داخلی صنعت گردشگری هم یکی از مصادیق آن است.

محمدحسن اعتضادی