دوپینگ تیم ملی با انگیزه های شخصی

با نفراتی كه امروز پیراهن مقدس تیم ملی ایران را به تن دارند و نیز كادر فنی موفقی كه قبلاً امتحان خود را به خوبی پس داده است, تحقق این مهم چندان دور از دسترس نیست و می توان برخلاف خیلی مواقع دیگر خوشبینی واقعی و نزدیك به حقیقتی را در خود به وجود آورد و منتظر ماند تا فوتبال ایران یك بار دیگر بر بام فوتبال قاره كهن بایستد

بازی های جام ملت های آسیا كه از چندی دیگر به میزبانی ۴ كشور شرقی آغاز می شود، آوردگاهی است بسیار سرنوشت ساز برای فوتبال ایران تا از یك سو بار دیگر شایستگی و قابلیت های منحصر بفرد مردانش را به رخ حریفان بكشد و از سوی دیگر سرپوشی بگذارد بر ناكامی های تیم های پایه در ماه های اخیر و نیز شاهكاری كه مسؤولان یكی از نمایندگانش در لیگ قهرمانان آسیا خلق كردند ضمن اینكه دهها میلیون هوادار تیم ملی كه اكثر قریب به اتفاق آنها در غم افول استقلال و پرسپولیس در سال های اخیر به سوگ نشسته اند، امید زیادی دارند كه قهرمانی در جام ملت های آسیا برای فوتبال این مرز و بوم به ارمغان آید تا سرافكندگی ها بیشتر از قبل نشود.

خوشبختانه با نفراتی كه امروز پیراهن مقدس تیم ملی ایران را به تن دارند و نیز كادر فنی موفقی كه قبلاً امتحان خود را به خوبی پس داده است، تحقق این مهم چندان دور از دسترس نیست و می توان برخلاف خیلی مواقع دیگر خوشبینی واقعی و نزدیك به حقیقتی را در خود به وجود آورد و منتظر ماند تا فوتبال ایران یك بار دیگر بر بام فوتبال قاره كهن بایستد.

امروز تلفیقی از لژیونرهای موفق كشورمان و بهترین ها و شایسته های داخلی در اختیار امیرقلعه نویی و همكارانش قرار دارد، نفراتی كه سوای انگیزه جمعی و هدف متعالی مجموعه، هر یك دارای انگیزه شخصی خاصی هستند و در كنار هم جمع شدن این انگیزه ها می تواند تیم ملی را راحت تر از آنچه تصور می شود، به جایگاه مورد نظرش رهنمون سازد.

شاید در اینجا اینگونه عنوان كنید كه درجام جهانی ۲۰۰۶ هم تیم ایران بهترین نفرات را در اختیار داشت اما همه دیدند كه ستاره ها تا چه حد كم فروغ و عملكردشان سراسر انتقاد آمیز بود. در پاسخ به این اظهارنظر باید گفت شرایط امروز با حدود یك سال قبل كاملاً متفاوت است؛ نفرات تیم برانكو را كسانی تشكیل می دادند كه همگی از حاشیه امنیت مطمئنی برخوردار بوده و صعود به جام جهانی، عملاً بی انگیزه و ارضایشان كرده بود اما امروز با قلعه نویی كه نمی گذارد نام شایسته ای از قلم بیفتد، همه با انگیزه ای متفاوت از قبل تمرین می كنند.

گلرهای دعوت شده به اردو كه دروازه بان اصلی تیم ملی در سال های اخیر را به دلیل مصدومیت، دور از تمرینات تیم می بینند، حداكثر تلاش خود را به كار بسته و خواهند بست كه در غیاب میرزاپور، شایستگی هایشان را اثبات كرده و جایگاه خود را درون دروازه تثبیت كنند. طالب لو و رودباریان - و حتی رحمتی- به خوبی این موضوع را درك كرده اند تنها این دوره از رقابت های حساس را فرصت دارند تا تجدید نظری در تصمیم قلعه نویی به وجود آوردند، بنابراین برای خودشان نفراتی چون هادی عقیلی، سیدجلال حسینی، هادی شكوری و امیرحسین صادقی نیز دارای انگیزه های مشابه با نفرات قبلی هستند و می خواهند برخلاف تیم برانكو كه هیچ مدافعی نمی توانست به خط دفاعی آن رسوخ كند و تركیب همیشگی و تكراری نه چندان موفقش را تغییر دهد، جای پای خود را در غیاب نصرتی مصدوم و فكری خداحافظی كرده و نیز در شرایطی كه خیلی نمی شود روی رحمان رضایی برای آینده حساب باز كرد، سفت كنند.

آنها می دانند گرفتن نمره قبولی درجام ملت ها، یعنی حضور بسیار محتمل در تركیب ثابت تیمی كه قرار است برای حضور در جام جهانی ۲۰۱۰ به میدان برود.رضا عنایتی، رسول خطیبی و جواد كاظمیان هم كه در ماه های اخیر در تیم های اماراتی درخشیده و اكنون در اوج آمادگی بسر می برند، به دنبال آن هستند كه دركنار هاشمیان، زوج یا مثلث خط حمله تیمی راسازند كه سال ها در انحصار علی دایی بوده است.

آنها كه در زمان حضور دایی در تیم ملی، اعتقاد داشتند توانایی هایشان در سایه نام، سابقه و افتخارات این بازیكن قرار گرفته، هرگز نتوانسته اند در این یك سال كه علی دایی در تیم ملی حضور ندارد، عملكرد قابل قبولی از خود به معرض نمایش بگذارند و برای اثبات حرف هایشان و نیز بازیكن ثابت و اصلی شدن، خود را در شرق دور بهآب و آتش خواهند زد و این یعنی یك امتیاز ویژه برای تیم ملی و مربیانش.

حكایت لژیونرهای اروپایی تیم قلعه نویی هم شنیدنی است. نفراتی چون تیموریان و نكونام برای آنكه نظریه مربوط به درخشش اتفاقی خود در اولین سال حضور در فوتبال قاره سبز را رد كنند و نیز رقابت با لژیونرهای دیگر كشورهای آسیایی حاضر در مسابقات، مطمئناً در صدد ارایه بهترین نمایش و بالاترین بازده برخواهند آمد. مهدی مهدوی كیا نیز كه قصد دارد هامبورگی ها را متوجه اشتباهاتشان كند و با توپ پر در معیت تیم اینتراخت در بوندس لیگا به میدان برود، انگیزه شخصی خاصی دارد تا در بازی های تیم ملی خود را به آمادگی صد در صد برساند.

رحمان رضایی هم به دنبال تصاحب جایگاه ثابت خود در خط دفاعی لیورنو است و اینكه به نیمكت نشینی اش در این تیم با سرمربی جدیدش پایان دهد. علی كریمی و فریدون زندی نیز كه انتخاب تیم بعدی خود را به بعد از جام ملت ها موكول كرده اند، برای اثبات خیلی از موارد و نیز رسیدن به آنچه انتظارش را می كشند، متفاوت از قبل برای تیم ملی بازی خواهند كرد. ضمن اینكه در مورد این چند بازیكن ذكر این نكته ضروری به نظر می رسد كه آنها به خاطر آنكه چند هفته اول تمرینات تیم های باشگاهی خود را از دست می دهند تمام انرژی و توانشان را صرف خواهند كرد تا آماده و سرحال به همبازیان خود ملحق شوند و این هم یعنی اینكه برخلاف دفعات قبل، ترس و هراس از محتاط بازی كردن لژیونرها وجود ندارد.

تمام موارد مذكور نشان می د هد كه تیم ملی می تواند با انگیزه های شخصی بازیكنان اصلی - و نیز ذخیره هایی كه در صورت فرصت یافتن، با صد در صدقوای خود بازی خواهند كرد- دوپینگ كند و از آن به عنوان نیروی اضافی و اصطلاحاً زاپاس خود بهره ببرد.

امیدواریم قلعه نویی كه به توانایی های گروهی تیمش اعتقاد و اعتماد كامل دارد، از این دوپینگ مجاز، بهترین استفاده راداشته باشد تا تیم ملی مسیر صعب العبور پیش رویش رابه سلامت تا انتها طی كتند. قلعه نویی باید بداند این امتیاز ویژه در سال های قبل با این میزان تأثیرگذاری وجود نداشته واو بسیار خوشبخت است كه در چنین روزهایی- كه البته بعضی ها می خواهند با انتقادات بیجا و مغرضانه او رااز پای درآورند- این معنا را كنار خود می بیند.

حامد فرضعلی‌بیک