ولخرجی

مولا علی علیه السلام فرموده است: «ولخرجی، نشانه و سرآغاز فقر و نیازمندی است.» این در حالی است که امروزه مصرف گرایی و میل به تجملات و ولخرجی، مایه فخر و غرور برخی از افراد جامعه به شمار می‌آید.

مولا علی علیه السلام فرموده است: «ولخرجی، نشانه و سرآغاز فقر و نیازمندی است.» این در حالی است که امروزه مصرف گرایی و میل به تجملات و ولخرجی، مایه فخر و غرور برخی از افراد جامعه به شمار می‌آید. رواج این گونه فرهنگ ها، در تبلیغات غرب ریشه دارد تا کالاهای خود را به ملت های دیگر عرضه کنند و منابع مهم طبیعی کشورها را از این راه صاحب شوند.

بر این اساس، با طرح مسائلی همچون مُد، بسیاری از فکرها را به سوی خرج‌های غیرضروری می‌کشانند. البته در فرهنگ ما نیز رسم هایی همانند ازدواج و جشن‌ها و میهمانی‌ها با تشریفات و تجملات روز افزونی برگزار می‌شوند که گاه مایه افتخار و مباهات خانواده هاست. در حالی که یکی از ریشه های فقر و ناداری جامعه را ـ همان گونه که حضرت علی علیه السلام فرمود ـ باید در همین ولخرجی‌ها و تجمل‌پرستی جست‌وجو کرد. در حدیثی دیگر از علی علیه السلام می‌خوانیم: «کسی که به تبذیر افتخار کند، به نداری تحقیر می‌شود.» آن حضرت در سخنی دیگر، ولخرجی را ویژگی برخاسته از نادانی فرد معرفی می‌کند.

ناگفته نماند که سستی شخصیت و نامتعادل بودن روح افراد، گاه آنان را به سوی مصرف بی رویه می‌کشاند. در این حالت، شخص با خرید اجناس تجملی و مازاد بر نیاز، درصدد به دست آوردن آرامش خود برمی آید تا از قافله دروغین و پر هیاهوی تمدن تبلیغ شده عقب نماند. حال آنکه پس از مدتی، میل تنوع طلبی فرد که به عادتی برای خرج کردن درآمده است، او را به تهیه کالاهای جدیدتری وادار می‌کند. بدین ترتیب، فقر شخصیتی گاه به فقر مادی می‌انجامد.