مردم حلا ل می کنند اگر

احمدی نژاد از مردم حلا ل خواهی کرد و عده ای این حلا ل خواهی را برجسته ترین نکته درمصاحبه او دانستند, گروهی دیگر نیز این دیدگاه را مطرح کردند که حلا ل خواهی به تنهایی کفایت نمی کند البته پیشنهاد عضو فراکسیون اقلیت, همان قدر قابل قبول بود که اقدام رئیس جمهور

از یکشنبه هفته گذشته که قدرت‌الله علیخانی عضو فراکسیون اقلیت مجلس به رئیس جمهور پیشنهاد داد در آستانه سفر به حج به خاطر برخی برنامه‌ریزی‌ها و تصمیم‌گیریها، از مردم حلال‌خواهی کند تا امروز که رئیس جمهور پس از توفیق زیارت بیت‌اله الحرام و حرم شریف نبوی به کشور بازگشته است تنها ۶ روز می‌گذرد. در این فاصله ۶ روزه احمدی نژاد از مردم حلا‌ل خواهی کرد و عده‌ای این حلا‌ل خواهی‌‌‌‌‌را برجسته‌ترین نکته درمصاحبه او دانستند، گروهی دیگر نیز این دیدگاه را مطرح کردند که <حلا‌ل خواهی به تنهایی کفایت نمی‌کند.> البته پیشنهاد عضو فراکسیون اقلیت، همان‌قدر قابل قبول بود که اقدام رئیس جمهور. از سوی دیگر، هم کلا‌م کسانی که معتقدند <حلا‌ل خواهی به تنهایی کفایت نمی‌کند> به دل می‌نشیند و هم سخن افرادی که حلا‌ل‌خواهی از مردم را یک وجه برجسته در مصاحبه احمدی‌نژاد دانستند. در این میان، کسانی که به خوبی ملت ایران را می‌شناسند قاعدتاً براین باورند که این ملت، به راحتی از کوتاهی‌های مسئولا‌ن می‌گذرد به‌خصوص آنکه فرد مسئول، کسی باشد که خود را نوکر ملت بنامد و طرفدارانش او را مردی از جنس مردم بدانند. کسی که از جنس مردم است و کار خود را نـوکـری مـردم مـی‌دانـد قـطـعـاً مـانـنـدسایر افراد حق اشتباه دارد و مردم هم اشتباهات را به دیده اغماض می‌نگرند؛ به‌شرط آنکه کسانی در اطراف او، سخنانی نگویند که <از جنس مردم بودن> زیر سوال برود. مردم از مسئولی که‌‌‌‌‌از جنس خودشان است هم توقع خدمت دارند و هم تحمل خطا! اما اگر برای توصیف او سخنی به یک مسلمان ساده لوح نسبت داده شود که او را تا حد پیامبر بالا‌ ببرد، آنگاه پذیرش اشتباه این مسئول، مشکل خواهد بود و حلا‌ل کردن خطاها و کوتاهی‌ها، مشکل‌تر! مردی که به قول خود از میان مردم برخاسته و وارد محدوده ممنوعه قدرت شده است، اگر در کنار خدمات خود خطایی هم مرتکب شود، خطای او حلا‌ل کردنی است، اما اگر یک عالم سرشناس، نامه‌های همین مرد را <الهام الهی> بنامد آنگاه این توقع ایجادمی‌شودکه برنامه‌ریزی‌های داخلی او نیز مو‡ید به تأییدات آسمانی باشد و لذا جایی برای خطاهای گسترده و حلا‌ل خواهی باقی نمی‌ماند. مردم در زندگی روزمره خود، اگر مطمئن شوند که یک دوست یا یک عضو خانواده، با تکیه بر مبانی علمی و تجربی و پس از بهره‌گیری از مشورت خردمندان، کاری انجام داده و درعین حال بخشی از کار به نتیجه مطلوب نرسیده است، ناکامی جزئی یا کلی او را قابل قبول می‌دانند. اما اگر به این نتیجه برسند که همان فرد، تنها بر ظرفیت‌های تجربی خود تکیه می‌کند و بر این تکیه اصرار دارد، آنگاه حاضر نخواهند بود خطای او را <حلا‌ل کردنی> بدانند. این موضوع عیناً در خصوص مسئولا‌ن کشوری و از جمله رئیس جمهور نیز صدق می‌کند. آقای رئیس جمهور در مصاحبه خودضمن اذعان به برخی تصمیمات واقدامات اشتباه دردولت ، خطاب به مردم گفتند:

<اگر اشتباه یا سستی بوده یا در جایی حرفی زده‌ام که در جهت اهداف ملت نبوده و به ساحت ملت آسیب رسیده است یا آن‌گونه که باید، نتوانسته‌ام از حقوق ملت‌‌دفاع کنم، از ملت می‌خواهم به بزرگواری خود من را ببخشند و حلا‌ل کنند.>

قبل و بعد از این سخنان نیز تعدادی از نمایندگان مجلس- اعم از اصلا‌ح طلب و اصولگرا- دولت نهم را به خاطر محدود شدن در حلقه مشاوران خاص مورد انتقاد قرار داده و خواستار توجه بیشتر به مبانی کـارشـنـاسـی و دیـدگـاه صاحب نظران غیردولتی شدند.سخنان اخیر رئیس‌جمهور نیز نشان داد که بـی‌تـوجـهـی بـرخـی ارکـان دولـت به دیدگاههای کارشناسی در زمینه تزریق پول، موجب افزایش تورم و تحمیل مشکلا‌ت فراوان به مردم شده است.

اکنون که آقای رئیس جمهور در یک همزبانی غیر رسمی با کارشناسان منتقد، برخی اشتباهات دولتی را برای مردم مشکل ساز دانسته‌اند و از مردم حلا‌لیت طلبیده‌اند، این حلا‌ل خواهی قطعا مورد قبول مردم واقع خواهد شد به شرط آنکه اولا‌ در ادامه راه، حلقه فعلی مشاوران شکسته شود و برخی تصمیمات مهم اقتصادی و سیاسی کشور، تنها بر اساس دیدگاههای ارائه شده توسط جمعی محدود از یاران رئیس جمهور اتخاذ نگردد، ثانیا مردم شاهد اجرای وعده رئیس جمهور در خصوص برخورد قاطع با کسانی باشند که اقدامات آنها، موجب ضرر و زیان برای ضعیف ترین اقشار جامعه شده است.

آقای رئیس جمهور اکنون که با انرژی معنوی - ناشی از درک عرفه و قربان در سرزمین وحی- به کشور بازگشته است قطعا می تواند به پذیرش حلا‌ل خواهی شجاعانه خود امیدوار باشد. اما اگر برخی حوادث سابق تکرار شود و نیز اگر بعضی از اطرافیان یا حامیان رئیس جمهور، کماکان تلا‌ش کنند که شعارهای خاکی او را با چهره‌ای افلا‌کی جایگزین کنند، شاید نتوان به پذیرش حلا‌ل خواهیهای بعدی امیدوار بود.