جمعه, ۱۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 3 May, 2024
ابتدای سلوک – بیداری یا بیماری
انسان امروز با همه پیشرفت هایی که به ظاهر در علوم طبیعی داشته است به این نتیجه رسیده که نیاز حقیقی و واقعی او ، تغذیه روح و رو آوردن به معنویات است .....
توجه به روح که از سرشت هر انسان سرچشمه می گیرد ، در جای جای این کره خاکی که موجودی به نام انسان باشد وجود دارد .
در جاهایی مثل کشور ما ، در همه مکان هایی که عده ای جوان در قالب هییت ها ، جلسات قرآن ، کلاس های اخلاقی و ... دور هم جمع می شوند ، مقصودشان ارضای همان حس و نوشاندن جرعه هایی پاک از معنویات و سیراب کردن روح و فطرت خدایی شان می باشد .
با ارتباطی که بوجود می آید ، اشتیاق هایی نسبت به خدا سر باز می کند و بعد از آن ، در پی رسیدن به مقصود و چگونه واصل شدن هستند . به زعم خود حاضرند هرکاری که می شود انجام دهند و رابطه ای با آن عالم بالا بوجود آورند .
به زعم خود از خواب غفلت بیدار شده اند و به اصطلاح به حالت " یقظه و بیداری " رسیده اند اما غافل از اینکه هنوز " بیدار " نشده " بیمار " شده اند .
و
فرق بسیار است بین بیداری و بیماری :
۱) شخص بیدار با احتیاط حرکت می کند
فرد بیمار با عجله می خواهد برسد .
۲) شخص بیدار با کسب معرفت شروع می کند
فرد بیمار با تکیه بر خیالات خود سیر می کند .
۳) شخص بیدار با استاد همراه می شود
فرد بیمار با همراهانی از خود غافل تر ، هم نوا می شود .
۴) شخص بیدار با توبه آغاز می کند و بر عمل تکیه دارد
فرد بیمار با عجب و غرور ، خود را یکه تاز میدان سلوک می داند .
۵) شخص بیدار با تلاش و سعی از نفس خود می گذرد
فرد بیمار با کارهایش به هوای نفس خدمت می کند .
۶) شخص بیدار با گذشت زمان ، اخلاقش لطیف تر و عیوبش رو به کاهش است
فرد بیمار هر روز بر عیب هایش مصرتر می شود .
۷) شخص بیدار خود را مدیون هستی و خالقش می داند
فرد بیمار طلب کارانه با حضرت حق مواجه می شود .
و .............
پس قدم اول به " بیداری " رسیدن و از " بیماری " خلاص شدن است که این مهم هم بدون " معرفت نفس " امکان ندارد .
" معرفت نفس " هم بدون اصل " تفکر " به نتیجه نمی رسد .
یعنی وقتی انسان فهمید که اشرف مخلوقات است تاره باید بوسیله تیشه فکر و کنکاش در وجود خویش ، چشمه های حیات خود را بیابد .
بهرحال باید مراقبه نفس کرد و الا دام های این راه آن قدر زیاد و آنچنان پر زرق و نما ست که :
خیلی ها تا کرامتی از بزرگی و ولی خدایی می شنوند ، می خواهند صاحب کرامتی بشوند و یا وقتی از عشاق کوی دوست سخنی شنیده می شود ، می خواهند خود را عارف و دلباخته معرفی کنند و هنوز سیر معنوی را طی نکرده و سالک نشده اند می خواهند واصل گردند .
محمد صالحی
منبع :
کتاب - نهال شوق – محمد لک علی آبادی – ص ۱۵ تا ۲۰
http://mahsan.parsiblog.com/
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
اسرائیل ایران غزه روسیه مجلس شورای اسلامی نیکا شاکرمی روز معلم معلمان رهبر انقلاب مجلس بابک زنجانی دولت
یسنا هلال احمر قوه قضاییه آتش سوزی پلیس تهران بارش باران سیل شهرداری تهران آموزش و پرورش فضای مجازی سازمان هواشناسی
حقوق بازنشستگان بانک مرکزی دولت سیزدهم قیمت خودرو قیمت طلا قیمت دلار خودرو بازار خودرو دلار سایپا ایران خودرو کارگران
سریال تلویزیون نمایشگاه کتاب مسعود اسکویی عفاف و حجاب سینما سینمای ایران دفاع مقدس موسیقی
رژیم صهیونیستی جنگ غزه فلسطین حماس اوکراین نوار غزه چین ترکیه انگلیس ایالات متحده آمریکا یمن طوفان الاقصی
استقلال فوتبال علی خطیر پرسپولیس سپاهان باشگاه استقلال لیگ برتر ایران تراکتور لیگ برتر رئال مادرید لیگ قهرمانان اروپا بایرن مونیخ
هوش مصنوعی تلفن همراه گوگل اپل آیفون همراه اول تبلیغات اینستاگرام ناسا
فشار خون کبد چرب بیمه بیماری قلبی کاهش وزن دیابت داروخانه