زایمان در خانه تجربه ای ایمن,خاطره انگیز و ارزشمند

با گسترش ایده زایمان در خانه در سراسر خاک ایالات متحده و کانادا به عنوان یک روش زایمان ایمن و طبیعی, روش های مرسوم زایمان در بیمارستان ها که معمولاً با عوارض و آسیب های جسمی و روحی نیز همراه است, با پرسش های زیادی روبه رو شده است

با گسترش ایده زایمان در خانه در سراسر خاک ایالات متحده و کانادا به عنوان یک روش زایمان ایمن و طبیعی، روش‌های مرسوم زایمان در بیمارستان‌ها که معمولاً با عوارض و آسیب‌های جسمی و روحی نیز همراه است، با پرسش‌های زیادی روبه‌رو شده است. نویسنده که خود تجربه یک زایمان طبیعی در خانه را در فوریه ۲۰۰۷ میلادی دارد، با اشاره به پژوهش‌های مختلف علمی خاطرنشان می‌کند که تصویر ارائه شده در رسانه‌های ما از زایمان به عنوان تجربه‌ای وحشتناک و دردناک و ناراحت کننده، هیچ ارتباطی با یک تجربه خاطره‌انگیز و شاد که زنان را برای حوادث سخت و رویدادهای بحرانی آماده می‌کند، ندارد. موضوعی که زنان امروز به شدت به آن نیازمندند.

زنان در ایالات متحده، از انتخاب‌های زیادی پیش از تولد فرزندانشان برخوردارند؛ از نوع غذای مصرفی خویش تا نوع سیسمونی کودک و یا چگونگی تزیین اتاق خواب نوزاد تازه از راه رسیده؛ اما برای اکثر ما ، در مورد مکان به دنیا آوردن فرزندمان، حق انتخاب بسیار اندکی وجود دارد. استعاره «کیک قرار گرفته در فر آشپزخانه»، اصطلاحی است که از سوی ما آمریکایی‌ها برای به دنیا آوردن فرزند در یک بیمارستان به عنوان مکانی ایمن و مدرن به کار می‌رود.اما پژوهش‌ها نشان می‌دهد که زایمان در خانه نیز می‌تواند به همان اندازه ایمن بوده و نتایج مثبت‌تری برای مادر و فرزند به همراه داشته باشد.

در فوریه سال ۲۰۰۷ میلادی، با کمک ۲ قابله، من دومین فرزندم را در خانه خود به دنیا آوردم. من در آن روز با همسرم به رسیدگی به گیاهان باغچه خانه‌مان مشغول بودیم و البته به پاشوره خود هم ادامه می‌دادم. قابله‌هایم توجه زیادی به من داشتند و دقیقاً می‌دانستند که چه زمانی به کمک آنها نیاز دارم. هنگامی که فرزندم به دنیا آمد، او را به سرعت به من دادند، بند ناف نوزادم هنوز به بدنم متصل بود و همچنان او از بدن من تغذیه می‌کرد. یک لحظه فراموش نشدنی و رؤیایی!

کمی بعد، من ‌توانستم فرزندم را در آغوش بگیرم، در حالی که همسر و پسر دو سال و نیمه‌ام نیز در کنارم بودند. همه کودکم را تحسین می‌نمودند و قابله‌ها دستورات غذایی لازم را به من می‌دادند. آنان پس از دادن میوه‌هایی تازه به من و راهنمایی‌های لازم، به سرعت وسایل خویش را جمع کردند. من احساس قهرمان بودن و یا خطرپذیری نداشتم (دو انتقادی که معمولاً نسبت به زنانی که در خارج از بیمارستان وضع حمل می‌کنند، بیان می‌شود)، من احساس شادمانی و خستگی ولی شرایطی طبیعی و معمولی را تجربه می‌کردم.

این ایده در زایمان می‌تواند یک تجربه طبیعی باشد که سال هاست با تبلیغات منفی رسانه‌های ما، به فراموشی سپرده شده است. همواره ما در رسانه‌های تصویری خود شاهد ارائه تصویری دردناک، دلهره‌آور و ناراحت‌کننده از به دنیا آمدن یک فرزند بوده ایم. همه زنان حامله انتظار دارند که در برخورد با اقوام و دوستانشان، به اتفاقات دلهره‌آور و سرشار از درد زایمان آنان، گوش فرا دهند.

متأسفانه، این نگاه به زایمان، واقعیتی است که اکثر زنان در آستانه مادر شدن در ایالات متحده با آن روبه‌رو می‌شوند و پیام آن نیز کاملاً روشن است: زایمان یک اتفاق خطرناک است و فقط و فقط پزشکان متخصص زنان و زایمان قادرند که جان شما را نجات دهند. به هر حال، بیمارستان‌ها ضروری‌اند و در مورد زایمان‌های پیچیده، باید از خدمات سودمند آنها بهره برد، اما دلایلی وجود دارد که نشان می‌دهد، در اکثر موارد، مراجعه به چنین مراکزی، ضرورت ندارد.

زنان مایل به انجام زایمان در منزل، دلایل مختلفی برای خود دارند. مثلاً یکی از قابله‌های من، سال‌ها تجربه کار در بیمارستان را داشته و دومین دخترش را نیز در خانه خود به دنیا آورده است. او می‌گوید: «من به شدت حامی اعطای حق انتخاب به زنان هستم... چرا که محل، زمان و چگونگی به دنیا آوردن فرزند، حق فراموش شده مادران امروز است... همه مادران نیازمند یک فضای آرامش‌بخش هستند. فراموش نکنید که در بیمارستان، شما در یک محیط آسیب‌پذیر و در مقابل، در منزل خویش، از جایگاهی تقویت شده برخوردارید.»

امروزه مادران بستری شده، در هنگام تجربه یکی از مهم ترین تجارب زندگی خود، باید با انبوهی از مقررات و دستورات و ضوابط، دست و پنجه نرم‌ کنند. در مقابل، زایمان در خانه عملی طبیعی و فاقد چنین زنجیرهای دست و پاگیری می‌باشد. از سوی دیگر، مطالعه انجام شده بر روی ۵۴۱۸ زن کانادایی و آمریکایی نشان می‌دهد که زایمان در خانه، هیچ خطری برای مادر و فرزند به همراه ندارد. نتایج این پژوهش در سال ۲۰۰۵ میلادی در ژورنال پزشکی انگلستان به چاپ رسیده است.

به عنوان مثال، زنان مورد بررسی قرار گرفته در این تحقیق که در خانه فرزندان خویش را به دنیا آورده‌اند، تنها در ۱/۲ % موارد دچار ضایعه پاره شدن واژن شده‌اند؛ در حالی که این نرخ برای زنان وضع حمل نموده در بیمارستان‌ها، ۳۳ % می‌باشد. به علاوه، فقط ۷/۳ % زنانی که خواهان انجام زایمان در خانه بوده اند، مجبور به سزارین گردیده‌اند. در مقابل، ۱۹ % زنان بستری شده در بیمارستان‌ها برای وضع حمل طبیعی، مجبور شده‌اند که سزارین نمایند. نباید فراموش کرد که بسیاری از مداخلات انجام شده در بیمارستان‌ها، اصولاً غیرضروری بوده است.

بسیاری از افراد معتقدند که نوزادان ما در بیمارستان‌ها از ریسک کمتری برخوردار می‌شوند، اما هیچ کس به این نکته توجه نمی‌ کند که مادران بستری شده، باید ریسک به خطر افتادن سلامتی‌شان را به جان بخرند. امکان آسیب دیدن سر و شانه‌های نوزاد در هنگام خروج از رحم، به دلیل استفاده از پنس و یا دستگاه مکش هوا در بیمارستان، یک خطر فراروی بچه‌های به دنیا آمده در بیمارستان‌هاست. (سال‌هاست که از این دو روش در زایشگاه‌ها استفاده می‌شود.) به علاوه، درصد مرگ و میر مادران سزارین شده، در مقایسه با مادرانی که فرزند خود را با روش‌های طبیعی به دنیا می‌آورند، ۳ برابر بیشتر است.

خانم راشل تیرنی که یکی از قابله‌های کالیفرنیا به شمار می‌رود، می‌گوید: «ما در زایمان‌های بیمارستانی، شاهد رفت و آمدها و دخالت‌های زیادی هستیم. بهترین زایمان‌ها هنگامی روی می‌دهند که به زنان اجازه دهیم، به ویژگی‌ها و خواسته‌های بدن خود توجه کنند. در یک محیط خارجی و با حضور افراد غریبه و ناآشنا و وجود انجام روش‌ها و پروتکل‌های اداری، عملکرد طبیعی اندام‌های بدن یک زن مختل می‌گردد. البته به این شرایط، باید فقدان توجه به حریم خصوصی افراد و ایمان و اعتماد به زن برای داشتن توانایی انجام یک زایمان طبیعی و نرمال را هم اضافه نمود. علاوه بر این، دیگر هیچ یک از زنان به زایمان و به دنیا آوردن فرزند، به عنوان یک اتفاق جالب و به یاد ماندنی نمی‌نگرند.»

البته تجربه زایمان در بیمارستان‌های ایالات متحده، با هزینه‌های مالی هنگفتی نیز روبه‌روست. گویی آنچه که در میان این همه مقررات و برنامه‌ریزی‌ها بی‌اهمیت است، سلامت مادر و فرزندش می‌باشد. چرا که در بیمارستان‌ها برای تعدیل هزینه‌ها، از داروی تسریع‌کننده زایمان به نام «پیتوسین» استفاده می‌شود که بروز استرس‌های کشنده و لزوم انجام عمل سزارین، بخشی از نتایج استفاده از آن است. نکته قابل توجه اینکه، تسریع در زایمان، معمولاً با هزینه‌های بیشتری برای خانواده‌ها همراه خواهد بود.

بی‌توجهی کادر پزشکی و پرستاران و ماماها به خواسته‌ها و نیازهای جسمی و روحی زنان در آستانه وضع حمل، مشکل دیگر فراروی مادران ماست. چرا که دیگر تجربه شاد و خاطره‌انگیز قدم به دنیا گذاشتن یک عضو جدید خانواده، در جوامع امروز ما جایگاهی ندارد. پذیرش انجام این تجربه و رویداد جادویی و به یادماندنی در منزل، رویکردی است که در سال‌های اخیر در کشور ما به سرعت در حال گسترش است. بررسی‌های علمی نشان می‌دهد که داشتن یک تجربه ناخوشایند از زایمان، به ایجاد افسردگی در آینده می‌انجامد. به علاوه، نگهداری نوزاد پس از انجام عمل سزارین، برای مادر بسیار مشکل است.

در مقابل، انجام زایمان در خانه، آثار جسمی و روانی بسیار مطلوبی به همراه دارد. من معتقدم که انجام زایمان طبیعی، ما زنان را برای تجربه حوادث و رویدادهایی سخت و طاقت‌فرسا در طول زندگی‌مان، آماده‌تر می‌نماید. چرا که می‌توان قدرتمندترین تجربه روحی و اعتماد به نفس را تجربه نمود، موضوعی که زنان امروز ما به شدت به آن نیازمندند.

هم اینک ما در ایالات متحده شاهد شکل‌گیری انجمن‌ها و گروه‌های زیادی هستیم که امکان یک زایمان طبیعی را در منزل، به همراه همه مقدمات آن، فراهم می‌کنند. در پایگاه‌های اینترنتی این انجمن‌ها نیز اطلاعات زیادی در دسترس است. توجه به سلامت مادران و پرهیز از سرکوب توانایی‌های آنان در سایه استفاده از روش‌های غیرتکنولوژیک، آرزوی همه ماست.

محسن داوری

چانل وینر

منبع: www.thewip.net