درباره نامه احمدی نژاد به اوباما

احمد توکلی در نامه ای به احمدی نژاد به بیان نقطه نظرات خود نسبت به نامه رییس جمهور کشورمان به باراک اوباما رییس جمهور منتخب آمریکا پرداخت

احمد توکلی در نامه‌ای به احمدی‌نژاد به بیان نقطه نظرات خود نسبت به نامه رییس جمهور کشورمان به باراک اوباما رییس جمهور منتخب آمریکا پرداخت.

به گزارش الف، متن این نامه به شرح ذیل است:

ـ «پیام تبریک جنابعالی به رییس جمهور منتخب آمریکا در سه دهه اخیر بی‌سابقه بود، در این باره چند نکته قابل توجه،‌ تقدیم حضورتان می‌شود؛

۱) اثر مثبتی که در بدو امر به چشم می‌خورد، تلاش برای ارایه چهره‌ای منطقی از ایران اسلامی به عنوان کشوری خواهان صلح عادلانه و انسانی است. این تلاش که در اقدامات مشابه جنابعالی نیز نهفته بود، درخور تقدیر است. سخنرانی شما در دانشگاه کلمبیا در سال گذشته و برخورد متین در مواجهه با آن بی‌نزاکتی‌ها، در مجموع نمونه قابل ذکری است.

۲) در سال‌های اخیر این چندمین تلاش جنابعالی برای باز کردن باب مراوده با رییس جمهور آمریکاست. نامه به بوش، اعلام آمادگی به مذاکره با اوباما و مک‌کین و این تبریک از جمله مصادیق آشکار آن است. بگذریم از اعلام آمادگی‌های مکرر و سهل و آسان برای از سرگیری ارتباط با آمریکا. این تلاش یکجانبه که مرتبا با بی‌اعتنایی طرف مقابل و یا بدتر از آن برخوردهای متکبرانه رایج‌شان روبرو شده، ‌چگونه با شرط حفظ عزت سازگار است؟ شرطی که یکی از پایه‌های مسلم سیاست خارجی ما و اقتضای جهت‌گیری دولت و روحیه شخصی شماست. که گفته‌اند: چه خوش بی‌ گر محبت هر دو سر بی.

۳) در سیاست خارجی فرصت اقدام‌های بدیع و کم‌سابقه به ندرت پیش می‌آید و به راحتی قابل تکرار نیست. در فضایی آکنده از بی‌اعتمادی بین دو کشور و با وجود دشمنی‌های سابقه‌دار آمریکا، اگر ارزیابی از اقتضائات این باشد که ابتکاری برای آغاز فصل جدیدی در روابط دوجانبه به صلاح است بیش از یکبار نمی‌توان از ظرفیت نوشتن نامه مستقیم رییس جمهور به رییس جمهور سلطه‌جوی کشور متخاصم بهره جست؛ یا بعد از سی‌سال، انتخاب رییس جمهور آمریکا را تبریک گفت. چه ارزیابی‌های علمی و دقیقی صورت گرفته است که به کار گرفتن این فرصت‌های بی‌بدیل مجاز شناخته شده است؟ وقتی اقدامات پیشین جواب درخور نیافت چرا باید با تکرار اقدامات مشابه، فرصت‌های جدید را سوزاند؟

۴) در سیاست خارجی هر کنش سیاسی به امید واکنش خاص طراحی می‌شود. مکاتبه، مذاکره یا تجدید ارتباط هیچ کدام فی حد نفسه خوب یا بد نیست. بلکه نتایج آن‌ها برای منافع ملی است که آنها را در خور صفت مثبت یا منفی می‌سازد. در طول سه سال اخیر، توفیقات سیاست خارجی ما در جلب حمایت ملت‌های مسلمان در جهان چشمگیر بوده است، این توفیق‌ها بیشتر مرهون مواضع ضد سلطه‌گری و صلح طلبی عادلانه بوده است. سوال این است که اقداماتی مانند نامه به بوش یا پیشنهاد گفت‌وگو با اوباما و مک‌کین چه منافعی را برای کشور ما به ارمغان آورده است؟ مواضع متکبرانه آقای اوباما حتی بعد از صدور نامه تبریک جنابعالی چه تفاوتی با اسلافش داشته است؟

۵) اساسا این گونه اقدامات در کنار مواضع به حق ضد استکباری شما این سوال را برمی‌انگیزد که سیاست دولت آقای احمدی‌نژاد در قبال دولت امریکا چیست؟

۶) علت پرهیز روسای جمهور پیشین یا نخست وزیران بعد از جنگ، از کاری مشابه جنابعالی این نبود که از عرف سیاسی مناسب این مواقع غافل بودند. بلکه تاکید امام رضوان الله علیه و مقام معظم رهبری بر مصلحت جویی‌های حکیمانه و عزت‌مندانه و نیز توجه به این واقعیت بود که دشمنی مداوم آمریکا و عدم تفاوت سیاسی بین رفتارهای دو حزب دموکرات و جمهوری خواه، جایی برای رعایت تشریفات اخلاقی یک طرفه باقی نمی‌گذارد.

با وجود هزینه‌های برشمرده، نامه اخیر جنابعالی متضمن تبریک و نصیحت به رییس جمهور جدید آمریکا، قابل دفاع نیست. البته نقطه مثبت مذکور در صدر این مطلب نیز در اقدامات دیگر جنابعالی همواره وجود داشته و به خوبی از پس آن بر آمده‌اید و برای تامین آن نیازی به این اقدام پرهزینه نبود.»