تأثیر پیوند خانه و مدرسه در موفقیت تحصیلی و تربیت دانش آموزان

هر سال ۲۴تا ۳۰مهرماه به عنوان هفته پیوند اولیا و مربیان نامگذاری شده است و به همین مناسبت برنامه های ویژه فرهنگی, آموزشی و هنری با مشارکت اولیا و مربیان در مدارس سراسر کشور اجرا می شود

هر سال ۲۴تا ۳۰مهرماه به عنوان هفته پیوند اولیا و مربیان نامگذاری شده است و به همین مناسبت برنامه های ویژه فرهنگی، آموزشی و هنری با مشارکت اولیا و مربیان در مدارس سراسر کشور اجرا می شود. آموزش و پرورش یکی از ارکان مهم توسعه است و برای رسیدن به این توسعه نیاز است تا اولیا، خانه و مدرسه را بشناسند و از ارتباط آن دو بتوان به نسل توسعه یافته دست یافت . امید است با گشوده تر شدن درهای مدارس به روی والدین کاردان، اهل نظر، متخصص و ماهر آموزش را از انحصار و محدوده تنگ چهار دیواری مدرسه و صرفا معلمان رهایی بخشند چراکه حیات اجتماعی هزاره سوم بیش از هر زمان دیگر طالب و تشنه بهره گیری از توانمندی ها و مهارت های والدین در عرصه آموزش و پرورش است.

به طور کلی اکثر پدران و مادران در فراهم ساختن امکانات و تسهیلات لازم برای تحصیلات موفقیت آمیز فرزندان خود از هیچ کوششی فروگذار نمی کنند و خواهان موفقیت آنان هستند.

خانواده ها غالبا در قبال فراهم آوردن رفاه و امکانات مالی و مادی و تأمین نیازهای اولیه فرزندان، خود را مسئول احساس می کنند و سعی می کنند نیازهای آنان را فراهم نمایند. ولی گاهی از مهمترین نیازهای دوره رشد فرزندان خویش بی توجه می مانند و احتمالا به محض مشاهده رفتار نابهنجار در فرزندان خود، مدرسه و معلم و دیگر عوامل تربیتی مدارس را مقصر می پندارند و گاه نیز مدرسه و معلم را در مقابل خود حس می کنند. در جامعه امروز مدرسه عملکرد تربیت کودکان را در چارچوب هدف ها و برنامه های مشخص تربیت عمومی عهده دار می باشد. آموزش و پرورش عمومی به نیازهای هر گروه در قالب هدف های کلی تربیتی و رشد، کم و بیش پاسخ می دهد اما طبیعت هر فرد را ویژگی هایی است که در قالب برنامه های عمومی نمی گنجد و به چاره جویی و اعمال روش های خاص نیاز دارد.

هدف ها و سیاست های آموزش عمومی به شرایط طبیعی و متوسط هر گروه سنی متوجه است و مدرسه را معمولا مجال آن نیست که ضرورت هاو نیازهای تربیتی فرد را نیز تشخیص بدهد و به صورت مطلوب دنبال کند.

مجموعه این نگرش های اولیای دانش آموزان ومسئولان مدارس، شرایطی را فراهم می سازند که دانش آموزان تحت تأثیر برخی عوامل مخرب در فاصله بین خانه و مدرسه قرارگیرند.

در برخی مواقع این عوامل گاه چنان تأثیر عمیق در رفتار و شخصیت دانش آموزان به جا می گذارد که کلیه زحمات اولیا و مربیان و معلمان بی ثمر می ماند. در چنین شرایطی لازم است که بین اولیا و مربیان همخوانی وجود داشته باشد و در جهت هم خوانی لازم است جلساتی بین اولیا و مربیان تشکیل شود.

انجمن خانه و مدرسه یا اولیا و مربیان نیم قرن پیش در سال ۱۳۲۶ خورشیدی تشکیل شده و در حقیقت بنیاد این مشارکت به دوره قاجاریه تحت عنوان «انجمن معارف» برمی گردد. یکی از دلایل بقا و استمرار این انجمن ضرورت حل مشکل دانش آموزان و علاقه مشترک خانواده و اولیا و مدرسه به این امر است.

پژوهش های انجام شده نشان می دهد که انجمن اولیا و مربیان می تواند در پیش برد هر چه بهتر امور آموزش و پرورش دانش آموزان نقش مفید و مؤثرتری داشته باشد. خصوصا در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و همکاری اولیا و مربیان تأثیر مثبت دارد.

در این خصوص لازم است که مردم با اهداف این انجمن آشنایی داشته باشند. از جمله اهداف انجمن اولیا و مربیان می توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱) بسترسازی جهت تحقق ایفای نقش تربیتی خانواده و مدرسه.

۲) ارائه شیوه ای نظام مند در هدایت مشارکت های همه جانبه اولیا به منظور بهبود فعالیت های کمی و کیفی آموزشی و تربیتی.

۳) توسعه ارتباطات و هماهنگی بین بخشی با حوزه های مختلف آموزش و پرورش و سازمان های غیردولتی به منظور استفاده مطلوب از فرصت ها، امکانات و منابع موجود در جهت تحقق اهداف نظام آموزشی.

۴) نافذ نمودن مشارکت اولیای و حمایت از این روند از طریق تصویب این قوانین، مقررات و دستورالعمل های لازم.

۵) توجه به نیازهای همه گروه های ذینفع از قبیل اولیای دانش آموزان و مربیان در فرآیند مشارکت.

۶) تفویض اختیار لازم براساس سیاست تمرکززدایی به منظور استفاده بهینه از قابلیت و امکانات موجود در سطح استان ها و مناطق.

با توجه به توضیحات فوق می توان چنین نتیجه گیری کرد:

۱) سهیم کردن اولیا در تصمیم گیری منجر به انجام بهینه فعالیت های آموزشی و تربیتی مربوط به دانش آموز می شود.

۲) تعامل اولیا و مربیان موجب شناخت بهتر استعدادها و افزایش خلاقیت و نوآوری می شود.

۳) دستیابی به اهداف مشترک اولیا و مربیان در مدت زمان کوتاه تر میسر می شود.

۴) توانایی مواجه با مشکلات و مسایل مربوط به فرزندان و مقابله صحیح تر با مشکل امکان پذیر می شود.

۵) توانایی درک دانش آموزان با توجه به تفاوت های فردی آنان و برخوردهای متفاوت با آنان، می تواند موجب پیشرفت تحصیلی گردد.

۶) اتخاذ شیوه های رفتاری مناسب با دانش آموز از قبیل تشویق یا تنبیه و انتظار متناسب با توانایی های او از طریق آگاه سازی والدین توسط مربیان مدارس بر بهبود روند یادگیری مؤثر است.

۷) نتیجه این مشارکت اولیا و مربیان اعتمادسازی است در نتیجه باعث رشد و سازندگی و پیشرفت دو جانبه خواهد شد.

۸) در نتیجه این تعامل پیشنهادها و طرح های مفید آموزش که از طرف اولیای انجمن ارائه می شود توسط اولیا و مربیان مدارس می تواند سبب افزایش بازدهی مدرسه و پیشرفت روند آموزش در مدرسه گردد.

۹) مدرسه در حل مشکلات خود از والدین کمک و یاری می طلبد و روی آنان حساب باز می کند.

۱۰) در نهایت می توان گفت موفقیت تحصیلی و تربیتی دانش آموزان، در گرو ارتباط صمیمی و همکاری دو نهاد خانه و مدرسه است.

و به گفته مقام معظم رهبری «انجمن اولیا و مربیان را به مردم بشناسانید تا اولیا، خانه و مربیان مدرسه را بسازند. تا با ساخته شدن این دو و ارتباط آنان بتوان نسل انقلابی آینده را ساخت.»

طاهره علوی